اینترنت دایل-آپ برای همیشه خاموش می‌شود
به گزارش خبرگزاری آنا؛ برای هر کسی که در دهه ۹۰ میلادی با اینترنت آشنا شد، آن صدا‌ها خاطره‌ای مشترک و قدرتمند است. برای آنلاین شدن، باید کابل تلفن را از پریز دیوار به مودم کامپیوتر وصل می‌کردید. بعد از شماره‌گیری، مجموعه‌ای از صدا‌های عجیب و غریب و دیجیتالی پخش می‌شد؛ یک سمفونی الکترونیکی از بوق‌ها، جیغ‌ها و خش‌خش‌ها که انگار دو ربات در حال مذاکره با یکدیگر بودند. این همان صدای دست دادن مودم‌ها بود؛ فرآیندی که در آن مودم شما و مودم سرویس‌دهنده بر سر سرعت و پروتکل‌های ارتباطی به توافق می‌رسیدند تا بتوانند داده‌ها را از طریق خطوط تلفن آنالوگ منتقل کنند. این صدا، پیش‌درآمد ورود به دنیایی دیگر بود.
اینترنت دایل-آپ مثل تلاش برای نوشیدن یک میلک‌شیک غلیظ با یک نی بسیار نازک بود. سرعتش به قدری پایین بود (حداکثر ۵۶ کیلوبیت بر ثانیه) که دانلود یک آهنگ MP۳ با حجم ۳ مگابایت، در بهترین حالت، بیش از هفت دقیقه طول می‌کشید؛ در حالی که امروز در چند ثانیه انجام می‌شود. باز شدن یک عکس ساده، خط به خط و با مکث، خودش یک سرگرمی پراسترس بود. بدتر از همه، تا وقتی آنلاین بودید، خط تلفن خانه اشغال بود. این موضوع به یک معضل اجتماعی در خانواده‌ها تبدیل شده بود. زمان استفاده از اینترنت باید با برنامه‌ریزی دقیق و گاهی با جر و بحث تقسیم می‌شد، چون هر لحظه ممکن بود یک تماس تلفنی مهم از دست برود. با تمام این محدودیت‌ها، دایل-آپ یک معجزه بود؛ پنجره‌ای کوچک به دنیایی بی‌نهایت که برای اولین بار در دسترس همه قرار گرفته بود و هیجان کشف آن، به تمام سختی‌هایش می‌ارزید.
چگونه AOL برای همه «اینترنت» شد؟
قبل از AOL، اینترنت یک فضای پیچیده و ترسناک بود که بیشتر در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی استفاده می‌شد و نیازمند دانش فنی و کار با خط فرمان بود. اما AOL با یک ایده هوشمندانه همه چیز را تغییر داد. این شرکت یک محیط کاربری ساده، گرافیکی و رنگارنگ ساخت که شبیه به یک شهر بازی دیجیتال بود. همه چیز، از اخبار و ایمیل گرفته تا اتاق‌های گفت‌و‌گو و پیام‌رسان فوری، در یک برنامه واحد و امن قرار داشت. این محیط به کاربران تازه‌کار جرئت می‌داد تا بدون ترس از گم شدن در وب بی‌کران، در این دنیای جدید قدم بگذارند.
پیام‌رسان فوری AOL یا AIM، به تنهایی یک انقلاب بود. این برنامه مفهوم «حضور آنلاین» را ابداع کرد و با لیست دوستان و پیام‌های وضعیت، اولین شبکه اجتماعی واقعی را برای میلیون‌ها نوجوان و جوان ساخت. AIM فرهنگ ارتباطی یک نسل را تغییر داد و راه را برای فیس‌بوک، واتس‌اپ و دیگر پلتفرم‌های امروزی هموار کرد.
استراتژی بازاریابی AOL نیز بی‌نظیر بود. این شرکت با فرستادن میلیون‌ها سی‌دی رایگان به خانه‌های مردم، به نماد آن دوران تبدیل شد. گفته می‌شود در دوره‌ای، نیمی از تمام سی‌دی‌های تولید شده در جهان، لوگوی AOL را بر خود داشتند. این سی‌دی‌ها که ساعت‌ها اینترنت رایگان هدیه می‌دادند، موانع ورود به دنیای آنلاین را شکستند و میلیون‌ها نفر را برای اولین بار آنلاین کردند. برای آن نسل، AOL خودِ اینترنت بود و عبارت «You've Got Mail» هیجان‌انگیزترین خبری بود که می‌شد شنید.
افول یک غول و پایان یک فناوری
با ظهور اینترنت پرسرعت و پهن‌باند در اوایل دهه ۲۰۰۰، دوران دایل-آپ به سر آمد. فناوری‌هایی مانند DSL و اینترنت کابلی، اتصالی همیشه روشن ارائه می‌دادند. دیگر نیازی به شماره‌گیری و منتظر ماندن برای اتصال نبود، خط تلفن اشغال نمی‌شد و سرعت صد‌ها برابر بیشتر بود. اینترنت از یک فعالیت زمان‌بندی‌شده به یک ابزار همیشه در دسترس تبدیل شد و مدل کسب‌وکار AOL که بر اساس فروش ساعت‌های آنلاین بود، به سرعت منسوخ شد.
AOL همزمان با این تغییر تکنولوژی، با یک تصمیم تجاری فاجعه‌بار رو‌به‌رو شد: ادغام با غول رسانه‌ای تایم وارنر در سال ۲۰۰۱. این معامله که یکی از بزرگترین شکست‌های تاریخ تجارت است، به دلیل تضاد فرهنگی میان یک شرکت اینترنتی نوپا و یک امپراتوری رسانه‌ای سنتی، و همچنین ترکیدن حباب دات-کام، هرگز به موفقیت نرسید و افول این شرکت پیشگام را سرعت بخشید.
با اینکه سال‌هاست دیگر کمتر کسی از دایل-آپ استفاده می‌کند، AOL این سرویس را برای حدود ۱۶۰ هزار نفر که عمدتاً در مناطق دورافتاده و روستایی آمریکا زندگی می‌کنند و به زیرساخت‌های پهن‌باند دسترسی ندارند، فعال نگه داشته بود. این گروه کوچک، نمادی از «شکاف دیجیتال» هستند که هنوز هم در عصر اینترنت پرسرعت وجود دارد. اما اکنون، با توقف این سرویس، آخرین بقایای آن دوران نیز به تاریخ می‌پیوندد.
سخنگوی AOL اطمینان داده است که سایر خدمات این شرکت برای مشترکین همچنان پابرجا خواهد بود، اما برای بسیاری، این خبر به معنای بسته شدن آخرین فصل از کتاب خاطرات اولین روز‌های اینترنت و خداحافظی با صدایی است که زمانی دروازه ورود به آینده بود.
انتهای پیام/
