ساخت شهری که حال دل ساکنانش را خوب می‌کند
پژوهشگران دانشگاه میسوری در حال استفاده از هوش مصنوعی برای تحقق این ایده هستند. آنها با تحلیل پست‌های اینستاگرامی دارای موقعیت جغرافیایی و تطبیق آنها با تصاویر Google Street View، در حال ساخت نقشه‌های احساسی فضا‌های شهری هستند.
این «نقشه‌های احساسی» نشان می‌دهند مردم در مکان‌های خاص چه احساساتی دارند؛ اطلاعاتی که می‌تواند به برنامه‌ریزان شهری کمک کند تا فضا‌هایی طراحی کنند که نه‌تنها کارآمدتر بلکه از نظر احساسی نیز دلپذیرتر باشند. این فناوری انسان‌محور، کاربرد‌های بالقوه‌ای در حوزه‌های امنیت شهری و پاسخ به بلایای طبیعی دارد و ممکن است در آینده‌ای نزدیک به بخشی از داشبورد‌های مدیریتی بلادرنگ شهر‌ها تبدیل شود.
چشم‌انداز شهر‌های انسان‌محور
وقتی جایدی اَمان (Jayedi Aman) به شهر‌ها نگاه می‌کند، فقط خیابان‌ها و ساختمان‌ها را نمی‌بیند. او به نحوه حرکت مردم، تعاملاتشان و چگونگی تجربه آنها از محیط اطرافشان توجه می‌کند. امان، استادیار رشته معماری در دانشگاه میسوری (Mizzou)، معتقد است آینده طراحی شهری به اندازه بتن و فولاد، توسط احساسات انسانی شکل خواهد گرفت.
به گزارش scitechdaily، در مطالعه‌ای اخیر، امان با تیم ماتیسزیو (Tim Matisziw)، استاد جغرافیا و مهندسی در میسوری، همکاری کرد تا با کمک هوش مصنوعی، بُعد احساسی زندگی شهری را کشف کند. هدف آنها بررسی این بود که محیط فیزیکی شهر‌ها چگونه بر احساسات افراد در هنگام جابجایی در آنها تأثیر می‌گذارد.
آنها کار خود را با تحلیل پست‌های عمومی اینستاگرام که دارای تگ مکانی بودند آغاز کردند. با استفاده از هوش مصنوعی، احساسات نهفته در تصاویر و کپشن‌ها را شناسایی کردند اینکه آیا افراد در آن مکان‌ها احساس شادی، آرامش یا استرس داشتند. سپس از Google Street View و ابزار هوش مصنوعی دومی استفاده کردند تا ظاهر فضا‌های مورد نظر را تحلیل کنند. با مقایسه ویژگی‌های بصری این مکان‌ها با احساسات بیان‌شده در پست‌ها، تیم پژوهشی توانست ارتباطات معناداری میان طراحی شهری و حالات روحی انسان‌ها شناسایی کند.
پیشرفت در نقشه‌برداری احساسی
بر پایه این داده‌ها، امان و ماتیسزیو موفق به ساخت «نقشه احساسی» دیجیتالی شدند که نشان می‌دهد مردم در نقاط مختلف یک شهر چه احساساتی را تجربه می‌کنند. گام بعدی آنها توسعه یک «شهر دیجیتال دوقلو» (Urban Digital Twin) است نسخه‌ای تعاملی و بلادرنگ از یک شهر که الگو‌های احساسی را در همان لحظه نمایش می‌دهد.
این نوع نقشه‌برداری احساسی راه‌های جدیدی را برای برنامه‌ریزی شهری باز می‌کند. به جای تکیه بر نظرسنجی‌هایی که اغلب کند و ناقص هستند، این رویکرد مبتنی بر هوش مصنوعی از داده‌های شبکه‌های اجتماعی که مردم خودشان به‌صورت عمومی به اشتراک می‌گذارند، استفاده می‌کند و تصویر گسترده‌تر و سریع‌تری از احساسات عمومی ارائه می‌دهد.
امان می‌گوید: «برای مثال، اگر یک پارک جدید پر از پست‌های شاد باشد، می‌توانیم شروع کنیم به درک اینکه چرا این‌گونه است. شاید دلیلش فضای سبز، سکوت محیط یا حس اجتماع باشد. اکنون می‌توانیم این احساسات را به ویژگی‌های فیزیکی مکان‌ها مرتبط کنیم.»
از بینش تا عمل
کاربرد‌های این ابزار فقط به پارک‌ها محدود نمی‌شود. مقامات شهری می‌توانند از آن برای بهبود خدمات عمومی، شناسایی مناطق ناامن از نظر احساسی، برنامه‌ریزی برای شرایط اضطراری یا بررسی وضعیت روانی جامعه پس از بحران‌ها استفاده کنند.
ماتیسزیو تأکید می‌کند: «هوش مصنوعی جایگزین ورودی‌های انسانی نمی‌شود، اما به ما روشی دیگر برای شناسایی الگو‌ها و روند‌هایی می‌دهد که ممکن است در حالت عادی از دید ما پنهان بمانند و همین می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه‌تر شود.»
پژوهشگران معتقدند که در آینده، این داده‌ها درباره احساسات مردم می‌تواند در کنار اطلاعات ترافیک و آب‌وهوا، در ابزار‌های دیجیتالی مورد استفاده مدیران شهری برای تصمیم‌گیری‌های عملیاتی نمایش داده شود.
طراحی شهر‌هایی که حس خوبی می‌دهند
امان می‌گوید: «ما آینده‌ای را تصور می‌کنیم که در آن داده‌های مربوط به احساسات مردم به بخش اصلی داشبورد‌های شهری تبدیل می‌شود. این رویکرد راه را برای طراحی شهر‌هایی باز می‌کند که نه تنها کارآمد هستند، بلکه از نظر احساسی هم برای ساکنانشان دلپذیر و خوشایند خواهند بود.»
انتهای پیام/
