کفنی که مایه افتخار خدیجه(س) شد/ رجعت ام‌المؤمنین در دوران ظهور

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، امروز جامعه اسلامی عزادار مادری است که بیش از 1500 سال از رحلتش به عالم باقی می‌گذرد، همان بانویی که او را به عنوان مادر مؤمنین می‌شناسند، او همان کسی است که 11 امام معصوم (ع) از نسلش هستند و قرار است پسر او منجی بشریت باشد و چه زیباست وقتی موعود امم در هنگامه ظهور خودش را نوه خدیجه کبری (س) معرفی کند.

کفنی که مایه افتخار خدیجه(س) و مایه تسلی پیامبر(ص) شد

وقتی حضرت خدیجه (س) در سن 65 سالگی در سال دهم بعثت به جوار رحمت الهی پر کشید، در روایتی مشهور آمده است که فرشتگان از جانب خدای متعال کفن مخصوصی برای حضرت خدیجه کبری(س) نزد پیامبر اکرم (ص) آوردند. کفنی که مایه افتخار خدیجه (س) و مایه تسلی حضرت نبی خاتم(ص) شد.

پیامبر(ص) همسرش را با آن کفن پوشاندند، سپس جنازه اولین زن مسلمان را با همراهان به سوی قبرستان معلی در دامنه کوه حجون در بالای مکه بردند و به خاک سپردند. 

راز محبوبیت خدیجه(س) نزد آخرین فرستاده الهی

بماند که پیامبر(ص) در فراق یار، همدم و همسر با وفایش خدیجه کبری(س) بسیار اندوهگین شد، خدیجه همان بانویی بود که با حضورش مانع آسیب‌رساندن به نبی خدا می‌شد، نقش حمایتی او کم‌تر از حضرت ابوطالب(ع) نبود. به همین خاطر شاید بتوان گفت که در زندگی حضرت محمد(ص) هیچ مصیبت و حادثه تلخی برای ایشان همانند رحلت جانسوز مادر حضرت فاطمه زهرا(س) نبود. به همین خاطر سال مرگ ام المؤمنین را «سال حزن» نامید و پیامبر(ص) سال‌های بعد از دوران خدیجه(س) همواره به یادش بود و در فراقش اشک می‌ریخت.

زیرا موضع‌گیری‌ها او در دفاع از اسلام و صرف ثروت بیکرانش برای تقویت این دین نوپا باعث تحکیم و گسترش اسلام شد و این اندوه جانکاه پیامبر(ص) در واقع پاسداشت عظمت ایثار، فداکاری و مقاومت‌های حضرت خدیجه(س) است.

رجعت حضرت خدیجه(س) در دوران ظهور

در ادامه می‌خواهیم روایتی کوتاه از جلد 53 کتاب بحار درباره حضرت خدیجه(س) برایتان نقل کنیم که شاید کم‌تر شنیده یا خوانده باشید: 

مطابق روایات بسیار، هنگام ظهور امام زمان(عج)، پیامبر(ص) و جمعی از اولیاء خدا و یاران پیامبر(ص) به دنیا رجعت می‌کنند و در عصر درخشان ظهور، از دشمنان انتقام می‌گیرند و مدتی دوباره در دنیا زندگی می‌کنند.  در این زمینه امام صادق(ع) طی سخنانی به یکی از شاگردان معروفش به نام مفضل بن عمر فرمودند: «... سپس امام حسین(ع) در حالی که به خونش رنگین است همراه سایر شهیدان کربلا ظاهر می‌شوند، هنگامی که رسول خدا(ص) او را با آن وضع می‌نگرد گریه می‌کند، اهل آسمان‌ها و زمین از گریه او می‌گریند... در جانب راست امام حسین(ع) حضرت حمزه و در طرف چپ او حضرت جعفر طیار(ع) حرکت می‌کنند، در این هنگام خدیجه(س) می‌آید در حالی که محسن (فرزند شهید فاطمه(س)) را در آغوش گرفته، همراه فاطمه بنت اسد (مادر امام علی(ع)) می‌آیند و بلند بلند گریه می‌کنند، حضرت زهرا(س) مادر محسن پشت سر آن‌ها می‌آید و فریاد می‌زند: «هذا یومکم الذی کنتم توعدون»؛ این همان روزی است که به شما وعده داده می‌شد».
حال بیایید در چنین روزی به ساحت حضرت خدیجه(س) سلام و درود بفرستیم و با خواندن زیارت‌نامه حضرت(س) از ایشان مدد بگیرم.

بِسْمِ ٱللّهِ ٱلرَّحْمنِ ٱلرَّحِیمِ
السَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا زَوْجَةَ سَیّدِ الْمُرْسَلِینِ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ أَنْفَقَتْ مالَها فِی نُصْرَةِ سَیِّدِ الاْنْبِیاءِ، وَ نَصَرَتْهُ مَااسْتَطاعَتْ وَدافَعَتْ عَنْهُ الاْعْداءَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرَئِیلُ، وَ بلَّغَهَا السَّلامَ مِنَ اللهِ الْجَلِیلِ، فَهَنِیئاً لَک بِما أَوْلاک اللهُ مِنْ فَضْل، وَالسَّلامُ عَلَیْک وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.