سوپرمن جدید؛ قهرمانی در میانه جنگ فرهنگی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از نیوز ۲۴، فیلم جدید «سوپرمن» به کارگردانی جیمز گان، حتی پیش از آن‌که بر پرده سینما ظاهر شود، به یکی از محور‌های داغ در مباحث فرهنگی و سیاسی آمریکا تبدیل شده بود.
در دوره‌ای که هنر و سرگرمی به ندرت از درگیری‌های سیاسی مصون می‌مانند، روایت تازه‌ای از نمادین‌ترین ابرقهرمان دنیای کمیک نیز نتوانسته از این قاعده مستثنی باشد.
گان در این نسخه از سوپرمن، تلاش کرده تا چهره‌ای انسانی‌تر، آسیب‌پذیرتر و اخلاق گراتر از او ارائه دهد؛ قهرمانی که بیش از آن‌که با مشت و قدرت فیزیکی عمل کند، با شفقت، انصاف و ارزش‌های انسانی به مقابله با ناعدالتی‌ها می‌پردازد. همچنین، بر هویت مهاجرگونه او به عنوان موجودی از سیاره‌ای دیگر تأکید شده و در نتیجه، سوپرمن به نمادی از تجربه مهاجرت، بی خانمانی و تلاش برای یافتن جایگاه در جهانی ناآشنا تبدیل شده است، درونمایه‌هایی که بسیاری را با تماشای آن به یاد آنچه در غزه امروز رخ می‌دهد می‌اندازد.
این بازتعریف از شخصیت سوپرمن، هرچند از منظر هنری قابل دفاع است، اما با موجی از انتقاد‌های تند از سوی برخی رسانه‌ها و شخصیت‌های محافظه کار روبه رو شده است.
مخالفان فیلم، آن را نمونه‌ای از نفوذ افراطی ایدئولوژی‌های «ووک» در محصولات فرهنگی هالیوود می‌دانند. آن‌ها معتقدند فیلم به جای تمرکز بر ماجراجویی و قهرمانی، به تریبونی برای موعظه‌های سیاسی تبدیل شده و در پی القای ارزش‌هایی است که با باور‌های بخش قابل توجهی از جامعه سازگار نیست.
واکنش‌ها تا جایی پیش رفته که برخی چهره‌های سابق دنیای ابرقهرمان ها، از جمله بازیگران یا نویسندگان پیشین سوپرمن، نیز نسبت به این تغییر رویکرد ابراز نگرانی کرده و خواستار بازگشت به «هویت کلاسیک» این شخصیت شده‌اند. برخی دیگر حتی از مخاطبان خواسته‌اند فیلم را تحریم کنند و نسبت به آن بی توجه باشند.
در مقابل، گروهی از تحلیلگران فرهنگی و هواداران قدیمی سوپرمن، از رویکرد جدید فیلم دفاع کرده‌اند. به باور آن ها، سوپرمن از ابتدای تولدش در دهه ۳۰ میلادی، همواره چهره‌ای سیاسی بوده است. خالقان او، دو مهاجر به نام‌های جری سیگل و جو شوستر، این شخصیت را به عنوان نمادی از عدالت، مبارزه با ظلم و همدلی با فرودستان خلق کردند. سوپرمن از همان ابتدا نه صرفاً نجات دهنده‌ای پرقدرت، بلکه سخنگوی عدالت اجتماعی بود؛ قهرمانی که درگیر مسائل جهان واقعی می‌شد.
با این نگاه، فیلم جیمز گان نه تنها تحریفی در شخصیت سوپرمن نیست، بلکه بازگشتی به ریشه‌های اصیل اوست. قهرمانی که در دورانی از سردرگمی اخلاقی، شکاف‌های اجتماعی و سیاست زدگی مفرط، قرار است یادآور ارزش‌هایی فراموش‌شده باشد: صداقت، شفقت، و دفاع از کسانی که صدایی برای خود ندارند.
شاید دلیل جنجال برانگیز شدن فیلم، نه محتوای آن، بلکه زمینه اجتماعی و سیاسی امروز آمریکا باشد. در شرایطی که شکاف‌های فرهنگی و ایدئولوژیک عمیق‌تر از هر زمان دیگری شده‌اند، هر اثر هنری _ حتی اگر با نیت وحدت و همدلی ساخته شده باشد _ در معرض سوء‌برداشت و تفسیر‌های متضاد قرار می‌گیرد. از این رو، فیلمی مانند «سوپرمن»، ناخواسته به میدان نبردی برای دیدگاه‌های متضاد درباره وطن‌پرستی، مهاجرت، اخلاق عمومی و نقش رسانه در تربیت نسل جدید بدل می‌شود.
در نهایت، آنچه از دل این واکنش‌ها بیرون می‌آید، پرسشی عمیق‌تر درباره ماهیت ابرقهرمان‌ها و نقش آن‌ها در جامعه امروز است. آیا قهرمان‌ها باید تنها سرگرم کننده باشند؟ یا می‌توانند آینه‌ای از دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی زمان خود نیز باشند؟
فیلم جدید سوپرمن، صرف‌نظر از موفقیت مالی یا نقد‌های سینمایی اش، به ما یادآوری می‌کند که قهرمانان، بیش از هر چیز، تجسم خواسته‌ها، ترس‌ها و آرمان‌های جمعی ما هستند؛ و اگر جامعه‌ای در بحران است، قهرمانان آن نیز بی تردید بازتابی از آن بحران خواهند بود.
انتهای پیام/
