«تهران» ادای دین بالیوود به پروپاگاندای هالیوود

به گزارش خبرگزاری آنا، فیلم بالیوودی «تهران» که با بازی و تهیه کنندگی جان آبراهام و به کارگردانی آرون گوپالان ساخته شده، به ادعای سایت ورایتی خود را یک «تریلر ژئوپلیتیکی» معرفی می‌کند. این اثر، انفجار واقعی در نزدیکی سفارت اسرائیل در دهلی در سال ۲۰۱۲ را دستمایه قرار داده و روایت آن را با رویکردی داستانی بازسازی کرده است. اما نگاهی دقیق‌تر به ساختار و محتوای فیلم نشان می‌دهد که روایت، کاملاً جانبدارانه، یک‌طرفه و با گرایش آشکار سازندگان فیلم به حمایت از اسرائیل در برابر ایران طراحی شده است.

بازنمایی ایران به عنوان عامل تروریسم

فیلم به جای تحلیل چندلایه و پیچیده از رویداد‌های سیاسی، مسیری ساده و تک بعدی را انتخاب می‌کند: ایران به عنوان بازیگر اصلی پشت صحنه حملات تروریستی دهلی نو در سال ۲۰۱۲ معرفی می‌شود. در حالی که در واقعیت، حادثه سال ۲۰۱۲ همچنان در سطح بین المللی با ابهام و روایت‌های متناقض همراه است، فیلم با قطعیت ایران را متهم می‌سازد. این انتخاب، در فضای رسانه‌ای جهانی، عملاً تقویت کننده همان کلیشه‌های همیشگیِ «ایران حامی تروریسم» است.

تطهیر چهره اسرائیل

علیرغم حملات و دست درازی اخیر رژیم صهیونیستی به ایران در ماه‌های گذشته، که جهان شاهدش بود «تهران» به ارائه تصویری منفی از ایران اکتفا نمی‌کند و سعی می‌کند چهره‌ای همدلانه و حتی قربانی‌گونه از اسرائیل متجاوز ترسیم کند. اینجا سفارت اسرائیل هدف حمله قرار می‌گیرد و مأموران اسرائیلی در فیلم به عنوان شرکای مشروع در اجرای عملیات‌های ضدتروریستی نمایش داده می‌شوند. بدین ترتیب، فیلم بی آنکه به سیاست‌های منطقه‌ای اسرائیل، اشغال فلسطین یا بحران‌های انسانی اشاره‌ای کند، آن کشور جعلی را در جایگاه «قربانی مظلوم» قرار می‌دهد.

استفاده ابزاری از «ریشه‌های ایرانی» جان آبراهام

به ادعای سایت ورایتی جان آبراهام در مصاحبه‌های تبلیغاتی اش بار‌ها بر ریشه ایرانی مادربزرگش تأکید کرده و گفته است که قصد داشته ایران را «در بهترین تصویر ممکن» نمایش دهد. اما محصول نهایی، دقیقاً برعکس است: ایران به عنوان تهدیدی جهانی بازنمایی می‌شود. این مسئله به ویژه از آن جهت اهمیت دارد که مخاطب انتظار داشت بازیگری با پیوند خانوادگی با ایران، روی پرده ببیند. همین تناقض باعث شده فیلم بیش از پیش جنبه جانبدارانه و تبلیغاتی پیدا کند.

سانسور واقعیت‌های ژئوپلیتیک

فیلمی که به ظاهر می‌خواهد نگاهی ژئوپلیتیکی داشته باشد، اما تنها بخشی از واقعیت را نشان می‌دهد. هیچ اشاره‌ای به ریشه‌های اصلی درگیری‌های منطقه، ازجمله اشغال فلسطین، محاصره غزه، یا نقش قدرت‌های جهانی در تشدید بحران‌های خاورمیانه وجود ندارد. در نتیجه، تصویری ناقص و تحریف شده ارائه می‌شود که تنها یک طرف (اسرائیل) را مشروع و طرف دیگر (ایران) را متجاوز معرفی می‌کند!

این فیلم در شرایطی منتشر شده که تنش‌های خاورمیانه و به ویژه دست درازی‌های رژیم صهیونیستی به ایران بار دیگر به کانون توجه رسانه‌های جهانی تبدیل شده است. در چنین فضایی، «تهران» نه تنها سرگرمی، بلکه ابزاری تبلیغاتی در خدمت بازتولید روایت‌های غربی و اسرائیلی ضد ایران است.

«تهران» به جای آنکه یک اثر متوازن و پژوهش محور درباره روابط پیچیده ایران، اسرائیل و هند باشد، عملاً یک روایت یک سویه و جانبدارانه علیه ایران ارائه می‌دهد. نکته مهم‌تر اینکه این تصویر ناعادلانه علیه ایران از سوی بازیگری ارائه می‌شود که خود دارای ریشه‌های ایرانی است. همین مسئله تناقض و حساسیت فیلم را دوچندان می‌کند و باعث می‌شود اثر، نه صرفاً یک تریلر سرگرم‌کننده، بلکه نمونه‌ای از بازنمایی سینمایی سیاست‌های ضدایرانی باشد.