یادها و حسرت‌ها در بدرقه بهمن رجبی/ سلطانی: رجبی هنرمندی تنها بود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، در مراسم تشییع این هنرمند جمعی از هنرمندان و اهالی موسیقی از جمله علی‌اکبر شکارچی، کیهان کلهر، حمیدرضا نوربخش، حسین علیشاپور، شهرام صارمی، شروین مهاجر، امیر اثنی‌عشری، امیر شریفی، آرش فرهنگ‌فر، فربد یداللهی و نیما جوان حضور داشتند.
یادها و حسرت‌ها در بدرقه بهمن رجبی
مرتضی اعیان، هنرمند پیشکسوت موسیقی و از دوستان صمیمی زنده‌یاد رجبی، در مراسم تشییع با یادآوری خاطرات همکاری مشترک خود گفت: آشنایی من و بهمن از دهه ۵۰ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی بود. از همان زمان درباره شیوه‌های مختلف تنبک‌نوازی بحث و تبادل نظر داشتیم و کارهای مشترک فراوانی انجام دادیم که سرشار از تجربه و خاطره بود.
شکارچی: کاش به جای همدردی، تنبک می‌نواختیم
علی‌اکبر شکارچی، نوازنده و مدرس پیشکسوت موسیقی، با ابراز تأسف از ندیدن رجبی در واپسین روزهای زندگی‌اش گفت: ای کاش پیش از مرگش او را می‌دیدم. بهمن نیازی به تعریف من ندارد؛ همه بر توانایی‌های او واقف هستند. هنرمندی وسواسی بود که خدمات بزرگی به موسیقی ایران کرد. وقتی وصیت‌نامه‌اش را خواندم، افسوس خوردم که چرا چنین هنرمندی باید چنین وصیت غم‌انگیزی داشته باشد.
وی با انتقاد از شیوه بدرقه هنرمندان افزود: کاش این همه آدمی که امروز برای وداع آمده‌اند، به جای ایستادن و ابراز همدردی، تنبک می‌نواختند. این همان چیزی است که بهمن شایسته‌اش بود. من هم دوست دارم بعد از مرگم، به جای سخنرانی‌ها، دوستانم کمانچه بنوازند.
شکارچی تأکید کرد: وقتی تا این حد به موسیقی وابسته‌ایم، باید به همان اندازه به هنرمندان از دست رفته احترام بگذاریم. کاری که بهمن برای موسیقی کرد، شایسته نکوداشتی بزرگ بود.
پس از سخنان شکارچی، قطعه‌ای آوازی با هنرمندی پارسا حسندخت برای حاضران اجرا شد.
پیمان سلطانی: رجبی هنرمندی تنها بود
پیمان سلطانی، رهبر ارکستر و آهنگساز، در سخنانی با اشاره به ویژگی‌های شخصیتی زنده‌یاد رجبی گفت: او انسانی بسیار تنها بود و نگاه متفاوتی به فرهنگ و موسیقی داشت. برخی از نظراتش در جامعه موسیقی به اغراق تعبیر می‌شد. در عین حال درباره هم‌نسلانش همیشه با احترام سخن می‌گفت. گرچه گاه به خاطر برخی حرف‌ها کدورت‌هایی پیش می‌آمد، اما اشخاص نامرتبط بر این فاصله‌ها دامن می‌زدند. بارها از زبان استاد علیزاده و استاد مشکاتیان دلتنگی‌شان برای بهمن را شنیده‌ام.
او افزود: امیدوارم دیگر شاهد کدورت‌های بی‌پایه در جامعه موسیقی نباشیم و اجازه ندهیم چنین فضایی ادامه پیدا کند.
دلم از تنهایی بهمن پر است
در پایان مراسم، مصطفی محرمی که سال‌ها در کنار مرحوم رجبی حضور داشت، از سوی خانواده و شاگردان او قدردانی کرد و گفت: در این مدت از بهمن آموختم که اندیشه و راهی را برگزینم که با هنر تنبک‌نوازی و جهان‌بینی متفاوت او پیوند داشت. دلم از تنهایی بهمن پر است و امیدوارم روزی بتوانم درباره دلایل این تنهایی سخن بگویم.
جایگاه ماندگار در تنبک‌نوازی ایران
زنده‌یاد رجبی از نخستین نوازندگان معاصر تمبک بود که این ساز را به‌عنوان ابزاری مستقل برای تکنوازی معرفی کرد. نوآوری‌های او، از جمله افزودن ۱۱ نوع ریز در شیوه نوازندگی، نامش را در تاریخ موسیقی ایران ماندگار کرد.
او علاوه بر اجراهای متعدد، کتاب‌های آموزشی «آموزش تنبک – ابتدایی و متوسطه»، «آموزش تنبک – عالی و فوق عالی» و «تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف» را به یادگار گذاشت. همچنین حضور در پروژه‌هایی چون «سواران دشت امید» اثر حسین علیزاده، «گفتگوی چپ و راست» با فربد یداللهی، «مکتب عشق» به آهنگسازی مازیار شاهی، «نظم و وزن»، «آوای چکاد» با علیرضا جواهری و مجموعه‌های «گلچین» رضا شفیعیان بخشی از کارنامه پرثمر این هنرمند فقید است.
پیکر این هنرمند فقید پس از مراسم وداع، در آرامگاه ابدی‌اش به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
