«والسی برای تهران»؛ مستندی متفاوت از عشق به موسیقی

«والسی برای تهران»؛ مستندی متفاوت از  عشق به موسیقی
مستند «والسی برای تهران»با سرک کشیدن به خیابان‌های تهران، بخشی از سرنوشت و زندگی نوازندگان خیابانی را روایت می‌کند.

به گزارش خبرنگارخبرگزاری آنا، موسیقی خیابانی، موسیقیِ رها و جذابی که اغلب ما با آن مواجه بوده‌ایم، در «والسی برای تهران»، یک شخصیت است، شخصیتی گرفتار آمده در بحران‌ها، روز‌های تلخ و شیرین.

«والسی برای تهران» روایت عشق مهرداد به نوازندگی است، او دلبسته نواختن در سالن‌های بزرگ و پر زرق و برق نیست، او شیفته موسیقی خیابانی و نواختن برای زنان و مردانی است که گوشه خیابان، بی واسطه تماشایش می‌کنند. این جنون، موضوع اصلی فیلم نیست، حتی مشکلاتی که یک نوازنده ساده خیابانی بر سر راه هر اجرا با آن مواجه است، موضوع اصلی فیلم نیست، «والسی برای تهران» همه اینها هست و نیست.

فیلم یک شخصیت جذاب (مهرداد) دارد که فیلمساز او را تعقیب می‌کند، و تلاش می‌کند دغدغه او برای تماشاگر، معنا پیدا کند. پرسه زنی‌های او و تلاشش برای احیای یک باند، برای اجرای کنسرت در خیابان‌ها و محله‌های تهران، عاملی است که سرنوشت مهرداد را برای تماشاگر جذاب می‌کند. زینب تبریزی در این فیلم، با سرک کشیدن به خیابان‌های تهران، بخشی از سرنوشت و زندگی نوازندگان خیابانی را روایت می‌کند. او می‌کوشد خلا‌های قانونی و مشکلات اجرا‌های خیابانی را به تصویر بکشد، فیلم تند و تیز نیست، انتقاد و گلایه می‌کند، اما آنقدر پیش نمی‌رود که گرفتار ممیزی شود، سلامت از بحران‌ها می‌گذرد و به پایان می‌رسد. پایان «والسی برای تهران» خوش نیست، اما آنقدر تلخ نیست که کام تماشاگرش را زهر کند، از این منظر تبریزی با هوشمندی توانسته هم وضعیت موسیقی در ایران را به تصویر بکشد، حتی روند اداری و تلاش‌های بی‌ثمر مهرداد را روایت کند، در پایان به از دست دادن استودیو برسد، اما نمای پایانی، نمای زیبایی است، گویی واقعیت و خیال در هم می‌آمیزد و مهرداد به آرزویش می‌رسد، یک کنسرت تک‌نفره، شورانگیز و برای مردمی که بیش از مدیران قدر موسیقی و هنرمند را می‌دانند.

«والسی برای تهران» دهه ۹۰ ساخته شده، و سال ۹۶ در گروه «هنر و تجربه» روی پرده رفته است. امروز تعداد نوازندگان خیابانی بیش از گذشته است و تعداد دختران و پسرانی که در محله‌های تهران نوازندگی و حتی دستفروشی می‌کنند چند برابر شده، فیلم زینب تبریزی، حالا از روزگاری خوش حکایت دارد، دستمزد روزانه و درآمد او  در یک اجرای خیابانی، با توجه به افزایش قیمت‌های بی‌رویه این سال‌ها، غیرقابل باور است. از این وجه، سندیت فیلم عجیب و شگفت آور شده است. «والسی برای تهران» درباره روزگاری سپری شده است، درباره خیابان‌هایی که دیگر نیست، ملودی‌هایی که در شلوغی شهر گم شده، درباره مردی که رویایش را در کوچه پس کوچه‌های خیابان ولیعصر جست‌و‌جو می‌کند و درباره زنان و مردانی که می‌ایستند و مشتاقانه به خلاقیت و هنر جوانانی چشم می‌دوزند که هر کدامشان یک ستاره هستند.

«والسی برای تهران» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است و در «هاشور» و «فیلیمو» اکران آنلاین شده است.

انتهای پیام/

ارسال نظر
رسپینا
گوشتیران
قالیشویی ادیب