احمد پژمان؛ اسطوره‌ای که موسیقی ایران را جهانی کرد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، امروز جامعه موسیقی ایران در سوگ از دست دادن یکی از ستون‌های اصلی خود نشسته است؛ استاد احمد پژمان. در همین ارتباط، حامد مختارانی، آهنگساز و پژوهشگر موسیقی، در گفت‌وگویی اختصاصی با ما از جایگاه و آثار این آهنگساز برجسته سخن گفت:

درگذشت استاد احمد پژمان ضایعه بزرگی برای موسیقی ایران است. او نه فقط یک آهنگساز برجسته، بلکه یک جریان‌ساز بود؛ کسی که برای نخستین بار اپرا‌های فارسی را به صحنه آورد و نشان داد که موسیقی ایرانی می‌تواند با استاندارد‌های جهانی هم‌نشین شود.

جایگاه علمی و هنری استاد پژمان

استاد پژمان از معدود موسیقی‌دانانی بود که هم تسلط عمیق بر موسیقی کلاسیک غربی داشت و هم شناختی عمیق از فرهنگ و موسیقی ایرانی. آثار او نمونه بارز تلفیق این دو جهان بودند. او توانست ارکستراسیون و هارمونی غربی را با ملودی‌ها و موتیف‌های ایرانی پیوند دهد، بدون آنکه هویت بومی اثر از بین برود.

آثار شاخص و خدمات به موسیقی ایران

از اپرا‌های ماندگار او می‌توان به جشن دهقان، دلاور سهند و سمندر اشاره کرد. این آثار نه فقط از نظر موسیقایی ارزشمندند، بلکه اسناد فرهنگی یک دوره از تاریخ ما به شمار می‌آیند. او در عرصه موسیقی سمفونیک، باله و حتی موسیقی فیلم نیز آثار مهمی خلق کرد؛ آثاری که بسیاری از آنها در خارج از ایران نیز اجرا و تحسین شدند.

خدمت ایشان به موسیقی تنها در خلق آثار نبود؛ او نسلی از هنرمندان را با مفاهیم علمی و دقیق موسیقی آشنا کرد. حضورش در تالار رودکی و همکاری‌اش با ارکستر سمفونیک تهران نقطه عطفی در موسیقی ارکسترال ماست.

میراث و تاثیر او بر آینده موسیقی ایران

استاد پژمان برای ما یک الگو بود؛ الگویی از این‌که چگونه می‌توان با پشتوانه فرهنگی ایرانی، وارد گفت‌وگوی هنری با جهان شد. به باور من، بزرگ‌ترین میراث احمد پژمان این بود که پلی میان شرق و غرب ساخت؛ نه به تقلید، بلکه با درک متقابل. او موسیقی ایرانی را به زبان جهانی بیان کرد. امروز که او در میان ما نیست، رسالت ما این است که آثارش را زنده نگاه داریم، آنها را اجرا کنیم، تحلیل کنیم و به نسل‌های آینده معرفی نماییم.

سخن پایانی

درگذشت استاد پژمان پایان یک زندگی نیست؛ آغاز مسئولیت ماست. او نشان داد که موسیقی می‌تواند فراتر از مرز‌ها حرکت کند، اگر پشتوانه فرهنگ و دانش داشته باشد. یادش گرامی، نامش ماندگار و آثارش همچنان جاری خواهد بود.