سانسور نظامی و خفقان رسانه‌ای در رژیم صهیونیستی؛ چگونه حقیقت در تل‌آویو دفن می‌شود؟
به گزارش خبرگزاری آنا، رژیم صهیونیستی که همواره خود را مدعی دموکراسی و آزادی بیان در منطقه معرفی می‌کند، یکی از سخت‌گیرانه‌ترین و بسته‌ترین نظام‌های رسانه‌ای جهان را در حوزه مسائل امنیتی و نظامی اعمال می‌کند. سانسور شدید، محدودیت‌های رسانه‌ای و فضای خفقان برای خبرنگاران سبب شده است که حقیقت از چشم افکار عمومی در سرزمین‌های اشغالی پنهان بماند.
ساختار رسمی سانسور در رژیم صهیونیستی
دفتر سانسور نظامی (Military Censor) در اسرائیل نهادی رسمی و زیرمجموعه مستقیم ارتش است که اختیار کامل دارد تا انتشار هرگونه خبر نظامی یا امنیتی را کنترل، محدود یا ممنوع کند.
طبق قوانین داخلی اسرائیل
رسانه‌های داخلی و خارجی مستقر در سرزمین‌های اشغالی ملزم به هماهنگی با دفتر سانسور هستند.
هرگونه انتشار بدون مجوز در حوزه‌های حساس می‌تواند منجر به پیگرد قضایی، تعطیلی رسانه و حتی بازداشت خبرنگار شود.
گزارش مؤسسه بین‌المللی Freedom House (۲۰۲۴) تأکید می‌کند:
«اسرائیل در زمینه سانسور نظامی یکی از معدود کشورهای جهان است که همچنان مجوز‌های رسمی پیش از انتشار را الزام‌آور می‌داند.»
موارد مشخص سانسور در جنگ‌های اخیر
- سانسور درباره حملات موشکی ایران
در جریان عملیات وعده صادق ۳، خبرنگار سیاسی شبکه "کان" صراحتاً اعلام کرد «اجازه نداریم درباره میزان خسارت و جزئیات حملات ایران به اماکن نظامی اطلاعاتی ارائه دهیم.»
این جمله نشان‌دهنده قفل کامل اطلاعاتی در خصوص تلفات و خسارات سنگین وارده است.
- سانسور در جنگ غزه
در نبرد ۱۳ روزه غزه (۲۰۲۵)
رسانه‌های صهیونیستی به دستور سانسور نظامی، اجازه انتشار هیچ‌گونه تصویری از محل اصابت موشک‌ها و پهپاد‌های مقاومت را نداشتند.
تحلیل‌گران رسانه‌ای خبر دادند که آمار واقعی تلفات نظامیان اسرائیلی منتشر نمی‌شود و بسیاری از اجساد بدون اعلام عمومی به خاک سپرده شدند.
- سانسور درباره کمین خان‌یونس
در کمین مرگبار مقاومت در منطقه خان‌یونس که به هلاکت ۷ نظامی صهیونیست منجر شد، دفتر سانسور اسرائیل به مدت ۴۸ ساعت مانع انتشار خبر شد. پس از این مدت نیز، خبر با روایت‌سازی ارتش و به‌صورت ناقص منتشر گردید.
واکنش رسانه‌ها و محدودیت بر رسانه‌های خارجی
بر اساس گزارش الجزیره، از ۱۹ ژوئن ۲۰۲۵، دایره سانسور نظامی اسرائیل «راهنمای بسیار سخت‌گیرانه‌ای» تحت عنوان Rising Lion منتشر کرد که درج هرگونه جزئیات درباره حملات ایرانی—از جمله محل دقیق انفجارها، تصاویر پهپادی، و ویدیو‌های شبکه‌های اجتماعی—را ممنوع کرد.
- به گزارش یدیعوت آحارونوت
شلومو کارهی (وزیر ارتباطات) و ایتامار بن‌گیور (وزیر امنیت داخلی) اعلام کردند که خبرنگاران خارجی برای پخش زنده یا ضبط از مناطق درگیری «باید مجوز کتبی سانسور نظامی را از پیش دریافت کنند.»
- کمیته حمایت از خبرنگاران (CPJ) هشدار داده
«ما عمیقاً نگران تلاش‌های فزاینده مقامات اسرائیلی برای سرکوب آزادی مطبوعات از طریق سانسور و ارعاب هستیم.»
- همچنین روزنامه JFeed و yourNEWS گزارش دادند
پلیس اسرائیل شبانه در حومه حیفا به خبرنگاران خارجی یورش برد، تجهیزات آنها را ضبط کرد و بازجویی انجام داد—حتی در مواردی که این خبرنگاران وابسته به الجزیره نبودند.
اعمال سانسور توسط رسانه‌های عبری‌زبان
قانون سانسور نظامی اسرائیل که ریشه در توافق ۱۹۶۶ بین ارتش و مطبوعات دارد، در شرایط جنگی با شدت بیشتری اعمال می‌شود.
- طبق آمار رسمی دفتر سانسور
در سال ۲۰۲۴، بیش از ۱،۶۳۵ مقاله به‌طور کامل ممنوع و ۶،۲۶۵ مقاله به‌صورت جزئی سانسور شدند—یعنی به‌طور میانگین روزانه ۲۱ مورد مداخله که رکورد بی‌سابقه‌ای محسوب می‌شود.
- الجزیره در تحلیل خود نوشت
«سانسور اسرائیل در پوشش حملات ایران چیز جدیدی نیست... دولت نظارت بر رسانه‌ها را در مقیاس گسترده افزایش داده است.»
- طبق گزارش Wikipedia و Freedom House
اسرائیل اکنون در رتبه ۱۰۸ شاخص آزادی مطبوعات جهان قرار دارد—در حالی که در سال ۲۰۲۰ رتبه ۸۸ را داشت.
رسانه‌هایی مانند "هاآرتص"، "یدیعوت" و "معاریو" به‌طور مستمر با فشار و تهدید مواجه می‌شوند.
بر اساس اطلاعات رسمی
سردبیر فعلی دفتر سانسور، سرهنگ نتانئل کولا، مستقیماً از وزیر دفاع دستور می‌گیرد و سالیانه حدود ۲،۲۴۰ مقاله را بررسی می‌کند که از این میان، ۲۴۰ مقاله به‌طور کامل حذف و حدود ۲،۰۰۰ مقاله به‌طور جزئی اصلاح می‌شوند.
خفقان رسانه‌ای؛ حقیقتی که دفن می‌شود
رسانه‌های عبری‌زبان مانند "یدیعوت آحارونوت"، "معاریو"، "هاآرتص" و "کان ۱۱":
اغلب اخبار امنیتی را مستقیماً از بیانیه‌های ارتش دریافت می‌کنند.
از عبور از خطوط قرمز سانسور نظامی خودداری می‌کنند.
در مواقع شکست یا عقب‌نشینی، روایت‌سازی‌های روانی را جایگزین واقعیت می‌کنند.
گیدئون لیوی، روزنامه‌نگار منتقد اسرائیلی:
«مردم ما قربانی سانسور مضاعف هستند؛ نه‌تنها از دشمنان می‌ترسیم، بلکه از دانستن حقیقت نیز وحشت داریم.»
مبانی قانونی |حقایق و شواهد مستند
- محدودیت رسانه‌های خارجی نیاز به مجوز کتبی برای پوشش از مناطق درگیری؛ بازداشت و ضبط تجهیزات خبرنگاران
- سانسور رسانه‌های عبری‌زبان سانسور گسترده و روزانه اخبار امنیتی؛ ممنوعیت پوشش خسارت‌ها یا تلفات؛ سقوط رتبه آزادی مطبوعات اسرائیل
- شدت مداخلات رسمی روزانه ۲۱ مداخله سانسور در رسانه‌ها؛ رکورد بی‌سابقه پس از بحران ۲۰۱۴
- تهدید به مجازات برخورد‌های امنیتی با خبرنگاران داخلی و خارجی، بازجویی و اعمال فشار قضایی
بررسی ساختار رسمی سانسور نظامی و عملکرد رسانه‌های اسرائیلی نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی سال‌هاست حقیقت را به گروگان گرفته است. نه‌تنها رسانه‌های عبری‌زبان بلکه حتی خبرنگاران خارجی نیز زیر تیغ سانسور، فشار‌های امنیتی و تهدید به بازداشت قرار دارند. سانسور در رژیم صهیونیستی یک استثنا یا تاکتیک مقطعی نیست، بلکه یک راهبرد دائمی برای مهندسی افکار عمومی و پنهان‌سازی شکست‌هاست.
از نگاه من، آن‌چه امروز در تل‌آویو اتفاق می‌افتد، دفن سیستماتیک حقیقت است؛ رژیمی که ادعای دموکراسی دارد، اما حتی جسارت شنیدن واقعیت را از مردمش دریغ می‌کند. رسانه در اسرائیل نه تریبون مردم، بلکه بلندگوی ارتش است. حقیقت اینجاست که در پشت این سانسور گسترده، یک ترس عمیق پنهان شده است: ترس از فروپاشی اعتماد عمومی. اسرائیل می‌داند که اگر مردمش واقعیت را ببینند، دیگر نمی‌توانند روایت‌های امنیتیِ ساختگی را باور کنند.
در نهایت، این سیاست سرکوبگرانه رسانه‌ای نه تنها آزادی بیان را محدود کرده، بلکه تهدیدی جدی برای سلامت دموکراسی در این رژیم محسوب می‌شود و پیامد‌های بلندمدتی برای ثبات سیاسی و اجتماعی اسرائیل خواهد داشت.
انتهای پیام/
