نانوپلاستیک‌ها؛ ارتش پنهان در خدمت باکتری‌های کشنده
نانوپلاستیک‌ها، که از ذرات بسیار ریزی ساخته شده‌اند، به راحتی وارد محیط زیست شده و در بدن موجودات زنده، از جمله انسان‌ها، تجمع می‌یابند. این ذرات کوچک قادرند به باکتری‌ها متصل شوند و حتی توسط ریشه‌های گیاهان جذب شوند. تحقیقات اخیر از دانشگاه ایلینوی نشان می‌دهند که این ذرات ممکن است بر روی پاتوژن‌های بیماری‌زا مانند ای‌کلای تأثیر بگذارند و آنها را خطرناک‌تر کنند.
مطالعه بر روی « ای‌کلای «O157:H7
طبق تحقیقات منتشر شده در مجله ساینس‌دیلی؛ دکتر پراتیک بانرجی، نویسنده ارشد این تحقیق و استاد دپارتمان علوم غذایی و تغذیه انسانی دانشگاه ایلینوی، بر روی ای‌کلای O157:H7، یکی از پاتوژن‌های اصلی عامل بیماری‌های منتقله از غذا، تمرکز کرده است. این باکتری، در صورت تماس با نانوپلاستیک‌های با بار مثبت، دچار استرس شده و سم بیشتری تولید می‌کند که می‌تواند باعث بیماری‌های جدی در انسان‌ها شود. بانرجی توضیح می‌دهد که بار منفی باکتری‌ها ممکن است تعامل خاصی با نانوپلاستیک‌های دارای بار مثبت ایجاد کرده و باعث ایجاد این استرس شود.
تأثیر نانوپلاستیک‌ها بر رشد و تجمع E.Coli
نانوپلاستیک‌های با بار مثبت علاوه بر افزایش تولید سم، موجب کاهش سرعت تکثیر ای‌کلای در محیط‌های آزاد و کند شدن تجمع آن در بیوفیلم‌ها یا زیست‌لایه که تجمعی از سلول های میکروارگانیسمی است که به یک سطح متصل و توسط مواد پلیمری خارج سلولی پوشیده می شود؛ شدند. با این حال، پس از مدتی رشد باکتری‌ها دوباره به حالت عادی برگشت. این یافته‌ها نشان می‌دهند که در مواجهه با نانوپلاستیک‌ها، این باکتری می‌تواند بیشتر از حالت عادی سمی شود، حتی اگر تجمع آن در بیوفیلم‌ها کندتر باشد.
بیوفیلم‌ها و چالش‌های درمانی
بیوفیلم‌ها ساختارهای محافظتی هستند که باکتری‌ها بر روی سطوح مختلف تشکیل می‌دهند و در برابر درمان‌ها مقاوم‌تر می‌شوند. این ساختارها می‌توانند بر روی میکروپلاستیک‌ها تشکیل شوند و به مکان‌های داغی برای انتقال ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی تبدیل شوند. این پدیده باعث می‌شود که باکتری‌ها به داروهای درمانی مقاوم‌تر شده و درمان آنها در محیط‌های آلوده به پلاستیک بسیار دشوارتر شود.
پژوهش‌های آتی در مورد نانوپلاستیک‌ها
محققان دانشگاه ایلینوی در حال حاضر مطالعات بیشتری انجام می‌دهند تا تاثیر نانوپلاستیک‌ها را بر روی انتقال ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تغییرات در الگوهای انتقال و سمی بودن پاتوژن‌ها در محیط‌های مختلف، از جمله محصولات غذایی و خاک، بررسی کنند. این تحقیق‌ها می‌توانند نقشی حیاتی در درک بهتر تهدیدات زیست‌محیطی نانوپلاستیک‌ها و نحوه مقابله با آنها ایفا کنند.
نانوپلاستیک‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که بار مثبت دارند، ممکن است عامل افزایش سمی بودن باکتری‌های بیماری‌زا مانند E.Coli باشند. این مطالعه اهمیت بررسی اثرات نانوپلاستیک‌ها بر باکتری‌های بیماری‌زا را نشان می‌دهد و از آنجا که این ذرات می‌توانند به بیوفیلم‌ها متصل شوند، ممکن است چالش‌های جدیدی در درمان بیماری‌های ناشی از این پاتوژن‌ها به وجود آورند.
انتهای پیام/
