سوخت‌های فسیلی با هواپیماهای ایرباس خداحافظی می‌کنند
این انتخاب پس از نتایج موفقیت‌آمیز آزمایش‌های نمونه اولیه پیل سوختی و پیشرانه و همچنین تحقیقات گسترده در زمینه فناوری‌های مکمل مانند برودت‌شناسی صورت گرفت که امکان‌سنجی و قابلیت اجرایی این فناوری را برای استفاده در مقیاس هواپیمایی تجاری تأیید کرد. پروژه ZEROe که در سال ۲۰۲۰ با هدف بررسی دو فناوری اصلی پیشرانش هیدروژنی، یعنی احتراق هیدروژن و پیل‌های سوختی هیدروژنی، آغاز به کار کرده بود، اکنون با تمرکز بر پیل سوختی وارد مرحله جدیدی از توسعه شده است.
هواپیمای ZEROe که به عنوان نسل بعدی حمل‌ونقل هوایی معرفی شده، دارای یک سیستم پیشرانش پروانه‌ای کاملاً الکتریکی خواهد بود که نیروی خود را از پیل‌های سوختی هیدروژنی تأمین می‌کند. در این فرآیند، هیدروژن از طریق یک واکنش شیمیایی به الکتریسیته تبدیل می‌شود و تنها محصول جانبی این واکنش، آب خواهد بود. این ویژگی به آن معناست که فرآیند پرواز تقریباً بدون تولید کربن انجام خواهد شد، به شرطی که هیدروژن مورد استفاده از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر تولید شده باشد. طرح مفهومی این هواپیما شامل چهار پروانه است که هر کدام توسط مجموعه پیل سوختی مستقل خود تغذیه می‌شوند.
با وجود اینکه فناوری پیل سوختی جدید نیست، چالش اصلی در مقیاس‌پذیری آن برای صنعت هوانوردی است. در حال حاضر هیچ پیل سوختی با اندازه کافی برای تأمین انرژی یک هواپیمای تجاری که همزمان وزن قابل قبولی برای پرواز داشته باشد، در بازار موجود نیست. ایرباس برای غلبه بر این مانع و تسریع در توسعه پیل‌های سوختی مطابق با مقررات وزنی و ایمنی سختگیرانه صنعت هوافضا، در سال ۲۰۲۰ یک سرمایه‌گذاری مشترک با شرکت ElringKlinger تحت عنوان Aerostack تأسیس کرد. این همکاری به نتایج ملموسی دست یافت و در سال ۲۰۲۳، نمونه آزمایشی پیل سوختی این شرکت با موفقیت یک کمپین آزمایشی را به پایان رساند و توانست به قدرت ۱.۲ مگاوات دست یابد.
موفقیت این پروژه تنها به توسعه خود هواپیما وابسته نیست، بلکه نیازمند ایجاد یک اکوسیستم جهانی هیدروژن است. ایرباس برای تحقق این هدف، برنامه هاب‌های هیدروژن ایرباس در فرودگاه‌ها را راه‌اندازی کرده است. این برنامه یک ابتکار مشترک است که خطوط هوایی، فرودگاه‌ها، بازیگران صنعتی، تأمین‌کنندگان انرژی و متخصصان فناوری را گرد هم می‌آورد تا به پرسش‌های کلیدی پیرامون تولید، ذخیره‌سازی و توزیع هیدروژن در مقیاس جهانی پاسخ دهند. در حال حاضر، این برنامه بیش از ۲۲۰ فرودگاه را به عنوان شریک در کنار خود دارد و همکاری نزدیکی با تعداد زیادی از تأمین‌کنندگان انرژی و خطوط هوایی در سراسر جهان دارد.
پیش از تمرکز نهایی بر روی طراحی مبتنی بر پیل سوختی در سال ۲۰۲۵، پروژه ZEROe سه طرح مفهومی دیگر را نیز مورد بررسی قرار داده بود. این سه طرح شامل توربوفن، توربوپراپ و بدنه بال ترکیبی بودند که همگی بر اساس سیستم‌های پیشرانش احتراق هیدروژن کار می‌کردند. اگرچه این طرح‌ها در حال حاضر در اولویت اصلی قرار ندارند، اما تحقیقات انجام شده بر روی آنها بینش ارزشمندی در مورد سیستم‌های احتراق هیدروژن برای ایرباس به ارمغان آورده است و این شرکت سرمایه‌گذاری بیشتر در این فناوری را در آینده رد نمی‌کند.
انتهای پیام/
