اصلاح سیاست‌های اقتصادی شرط اصلی پیوند صنعت و دانشگاه است
علی‌محمد مصباحی‌نیا، رئیس پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران، در گفت‌وگویی با خبرنگار آناتک، درباره راهبرد‌های این مرکز برای عبور فناوری‌های هوش مصنوعی از سطح آزمایشگاهی به عرصه کاربردی، به نقش «هسته‌های فناور» و «کانون‌های دانش‌بنیان» در شکل‌گیری شرکت‌های نوپا و دانش‌بنیان اشاره می‌کند و چالش‌های ارتباط صنعت با دانشگاه و ضرورت ورود حاکمیت برای اصلاح سازوکارهای اقتصادی را مطرح کرده و از ظرفیت‌های نخبگان داخلی برای حل مسائل کشور صحبت می‌کند.
پردیس از فعالان برای ارائه طرح‌های فناورانه دعوت می‌کند
پردیس هوش مصنوعی چه راهکاری برای عبور از مرحله پایلوت و آزمایشگاهی و ورود واقعی فناوری به صنایع دارد؟
در پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران سازوکار‌هایی برای حمایت از پروژه‌ها و پایان‌نامه‌های متناسب با «نظام مسائل» کشور طراحی کرده‌ایم. در این چارچوب، از صاحبان ایده در دانشگاه‌ها، شرکت‌ها و نهاد‌های فعال در حوزه هوش مصنوعی، و حتی از شرکت‌هایی که به‌طور مستقیم در این حوزه فعالیت ندارند، اما مایل‌اند فرایند‌های خود را مبتنی بر هوش مصنوعی کنند، دعوت می‌کنیم تا طرح‌ها و پروژه‌های خود را ارائه دهند.
ابتدا سطح بلوغ فناوری پروژه‌ها را بر اساس استاندارد TRL (از سطح یک تا نه) ارزیابی می‌کنیم. سپس کل چرخه ایده تا محصول را مدنظر قرار داده و در صورتی که پروژه به یک قابلیت و فناوری متناسب با نیازهای کشور برسد، حمایت لازم را انجام می‌دهیم.
تبدیل ایده به شرکت دانش بنیان
برنامه‌های پردیس برای حفظ و جذب متخصصان حوزه هوش مصنوعی و ایجاد انگیزه در آنها برای ماندن در ایران چیست؟
یکی از ابزار‌های پردیس برای حمایت، ارائه فضا‌های اشتراکی به صاحبان ایده و فناوری است. این حمایت می‌تواند در قالب «هسته‌های نخبگانی» یا «هسته‌های فناور» و حتی «کانون‌های دانش‌بنیان» که هنوز به شکل شرکت ثبت نشده‌اند، اما به یک دستاورد ملموس در سطح پایین فناوری رسیده‌اند، صورت گیرد. این تیم‌ها را در فضای اشتراکی مستقر کرده و با پشتیبانی از پروژه‌های آنها، تلاش می‌کنیم طرح‌شان به نتیجه برسد.
با استفاده از ابزار‌های حمایتی، به‌ویژه از طریق معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری، می‌توانیم این تیم‌ها را به شرکت‌هایی تبدیل کنیم که خودشان سهامدار آن باشند. این مدل را در ماه‌های گذشته روی چند هسته فناور پیاده کرده‌ایم و توانسته‌اند ایده‌های خود را به قابلیت‌هایی عملی و قابل استفاده در صنایع، متناسب با نظام مسائل کشور، برسانند. در صورت موفقیت تجاری و ایجاد توجیه اقتصادی، دوباره از آنها حمایت می‌کنیم تا به شرکت‌های نوپا و دانش‌بنیان در حوزه هوش مصنوعی تبدیل شوند و به بلوغ مالی برسند.
بی اعتمادی صنایع به تولید داخلی
چه سازوکاری برای اتصال سرمایه‌گذاران بخش خصوصی و استارتاپ‌ها به پروژه‌های هوش مصنوعی درنظر دارید؟
یکی از چالش‌های اصلی ما این است که اغلب بنگاه‌ها و صنایع بزرگ کشور تمایل چندانی به همکاری با شرکت‌های داخلی ندارند. به‌دلیل ساختار‌ها و فرایند‌های موجود، بسیاری از آنها ترجیح می‌دهند محصولات مورد نیاز را از خارج کشور – عمدتاً از چین – به‌طور مستقیم خریداری کنند، حتی در شرایطی که مشابه آن محصول در داخل تولید می‌شود. این رویکرد باعث می‌شود ظرفیت‌های نخبگان داخلی و شرکت‌های دانش‌بنیان مورد استفاده قرار نگیرد و چرخه ارتباط صنعت و دانشگاه شکل نگیرد.
از دیدگاه من، اصلاح این سازوکار و ورود حاکمیت به این حوزه ضروری است. اگر سیاست‌های اقتصادی و فناورانه کشور در این راستا بازنگری شود، توانمندی و ظرفیت لازم در نخبگان ما وجود دارد تا بتوانند این مسائل را حل کنند و ارتباط صنعت و دانشگاه به‌طور کامل برقرار شود. البته باید تأکید کنم که شرایط در پنج سال گذشته نسبت به گذشته بهبود یافته است. این همایش‌ها و رویداد‌ها نشان می‌دهد که شرکت‌ها و بنگاه‌های بیشتری به سمت همکاری با فعالان حوزه هوش مصنوعی گرایش پیدا کرده‌اند و روند باید با استمرار حمایت‌ها تقویت شود.
انتهای پیام/
