پیمان ابراهیم زیر آوار طوفان الأقصی؛ ملت‌ها علیه خیانت دولت‌ها به آرمان فلسطین
به گزارش خبرگزاری آنا، دونالد ترامپ رئیس‌جمهورآمریکا در اظهارات تازه‌ای مدعی شد که روند عادی‌سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی موسوم به "پیمان ابراهیم" همچنان زنده است و کشورهای بیشتری به این پیمان خواهند پیوست.
ترامپ همچنین گفت: «انتظار داریم حماس ظرف ۲۴ ساعت به طرح پیشنهادی آتش‌بس ۶۰ روزه پاسخ دهد و این می‌تواند آغازی برای بازسازی توافقات صلح در منطقه باشد.»
این در حالی است که شواهد میدانی نشان می‌دهد پس از عملیات طوفان الأقصی و تحولات خونبار غزه، پروژه عادی‌سازی روابط به شدت تضعیف شده و موج نفرت ملت‌ها از رژیم صهیونیستی به نقطه جوش رسیده است.
پیمان ابراهیم؛ توافق دولت‌ها، نه ملت‌ها
پیمان ابراهیم که در دوره ترامپ با هدف عادی‌سازی روابط برخی کشورهای عربی با تل‌آویو کلید خورد، از ابتدا فاقد پشتوانه مردمی بود. امارات، بحرین، مغرب و سودان در فضای بسته سیاسی و تحت فشار آمریکا وارد این پیمان شدند، اما افکار عمومی این کشورها همواره مخالف این روند بوده‌اند.
در ماه‌های اخیر، اعتراضات گسترده مردمی علیه عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی در کشورهای عربی به ویژه مغرب و اردن برگزار شده است. شعارهای صریح علیه تل‌آویو و دولت‌های سازشکار نشان می‌دهد که شکاف عمیقی میان خواست ملت‌ها و سیاست دولت‌ها شکل گرفته است.
طوفان الأقصی؛ ضربه استراتژیک به پروژه عادی‌سازی
عملیات طوفان الأقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ که با حمله گسترده نیروهای مقاومت فلسطین به شهرک‌های صهیونیستی همراه بود، معادلات منطقه را دگرگون کرد.
این عملیات:
- تصویر شکست‌ناپذیری رژیم صهیونیستی را فرو ریخت.
- فرایند عادی‌سازی را به تعویق انداخت.
- و دولت‌هایی مانند عربستان را به عقب‌نشینی وادار کرد.
فایننشال تایمز گزارش داده است که ریاض پس از طوفان الأقصی روند گفت‌و‌گو‌های عادی‌سازی را متوقف کرده و اکنون اولویت خود را بر ثبات داخلی و کاهش تنش با ایران متمرکز کرده است.
در کنار این، امارات و بحرین نیز سطح علنی همکاری‌های خود با رژیم صهیونیستی را کاهش داده‌اند.
ملت‌ها در برابر دولت‌های دیکتاتور
دولت‌های سازشکار منطقه با سرکوب و فضای امنیتی سعی دارند اعتراضات مردمی را خاموش کنند، اما موج نفرت از رژیم صهیونیستی هر روز گسترده‌تر می‌شود.
واقعیت میدانی این است که دولت‌ها با امضای پیمان ابراهیم، مسیر سیاسی را انتخاب کردند، اما ملت‌ها هرگز مشروعیتی برای این پیمان قائل نبوده و نیستند.
این خفقان امنیتی نمی‌تواند برای همیشه ادامه پیدا کند. تاریخ منطقه بار‌ها نشان داده که ملت‌ها بالاخره در برابر دولت‌های خائن قیام می‌کنند.
اسرائیل؛ در باتلاق غزه و کمین مداوم مقاومت
رژیم صهیونیستی اکنون نه‌تنها درگیر یک جنگ فرسایشی در غزه است، بلکه عملاً در یک باتلاق امنیتی و نظامی گرفتار شده است.
عملیات‌های مستمر گروه‌های مقاومت، کمین‌های پی‌درپی، حملات تونلی و درگیری‌های شهری، ارتش اسرائیل را در وضعیت فرسایشی قرار داده است.
اسرائیل امروز در هیچ‌کجای نوار غزه امنیت ندارد؛ از شمال تا رفح، هر لحظه در کمین مقاومت است. ارتش صهیونیستی که در ابتدا تصور می‌کرد در عرض چند هفته به پیروزی می‌رسد، اکنون ماه‌هاست در باتلاقی گرفتار شده که نه راه پیش دارد و نه راه پس.
این شرایط شکننده باعث شده که بسیاری از متحدان عرب تل‌آویو در منطقه، نسبت به هرگونه اعلام رسمی عادی‌سازی دچار تردید و عقب‌نشینی شوند. حتی امارات که روابط خود را حفظ کرده، سطح همکاری‌های علنی را به‌شدت محدود کرده است.
جنگ غزه؛ پایان مسیر سازش؟
بیش از۲ سال از آغاز جنگ غزه می‌گذرد و رژیم صهیونیستی با تلفات انسانی گسترده، ویرانی زیرساخت‌ها و بحران بی‌سابقه انسانی روبه‌روست.
افکار عمومی جهان اسلام و حتی کشورهای غربی، اکنون بیش از هر زمان دیگر در کنار ملت فلسطین ایستاده‌اند.
در چنین فضایی، هرگونه عادی‌سازی با رژیم صهیونیستی نه‌تنها توجیه ندارد بلکه با واکنش خشمگین ملت‌ها روبه‌رو خواهد شد.
حتی کشور‌هایی که پیش‌تر به پیمان ابراهیم پیوسته بودند، اکنون از آشکارسازی روابط خود با تل‌آویو پرهیز می‌کنند.
به گزارش آنا، ترامپ و حامیان او همچنان در تلاش برای بازسازی پیمان ابراهیم هستند، اما واقعیت میدانی منطقه این پیام را روشن می‌کند: رژیم صهیونیستی در باتلاق جنگ غزه فرو رفته و در کمین مداوم گروه‌های مقاومت گرفتار شده است.
دولت‌های عربی، تحت فشار ملت‌ها و با مشاهده ضعف اسرائیل، بیش از هر زمان دیگری از پیمان ابراهیم فاصله گرفته‌اند.
ملت‌ها مشروعیتی برای این پیمان قائل نیستند و این شکاف میان ملت‌ها و دولت‌های دیکتاتور دیر یا زود به یک قیام تاریخی منجر خواهد شد.
خفقان سیاسی شاید بتواند برای مدتی این آتش را پنهان کند، اما مسیر تاریخ بازگشت‌ناپذیر است.
پیمان ابراهیم اکنون در مسیر زوال قرار دارد. ملت‌هایی که سال‌ها صدای آنها خاموش شد، اکنون بیدار شده‌اند. دیکتاتور‌ها شاید بتوانند قیام را به تأخیر بیندازند، اما هرگز نمی‌توانند مانع از آن شوند.
انتهای پیام/
