سرمایه‌گذاری ۱۴۸ میلیون دلار قطب صنعتی اروپا برای دستیابی به استفاده از انرژی هسته‌ای فیوژن
انرژی هسته‌ای فیوژن تجاری، هنوز واقعیت پیدا نکرده است، اما سرمایه‌های خطرپذیر (Venture Capital) به سرعت به استارتاپ‌هایی که قول انرژی پاک، ایمن و تقریباً بی‌نهایت را داده‌اند، جریان یافته است. اکثر شرکت‌های فیوژنی که موفق به جذب بیش از ۱۰۰ میلیون دلار سرمایه شده‌اند، در ایالات متحده مستقر هستند اما Proxima Fusion، یک استارتاپ آلمانی، اخیراً توانسته است دور جدیدی از تأمین مالی به مبلغ ۱۳۰ میلیون یورو (حدود ۱۴۸ میلیون دلار) را با حمایت اصلی Balderton Capital و Cherry Ventures جذب کند.
نوآوری در انرژی هسته‌ای؛ از نیروگاه عملیاتی تا حمایت مالی گسترده
این سرمایه‌گذاری، کل منابع عمومی و خصوصی Proxima را به بیش از ۱۸۵ میلیون یورو (حدود ۲۰۰ میلیون دلار) رسانده است و این شرکت را به یکی از قوی‌ترین نامزدهای اروپا در رقابت برای جایگزینی راکتور‌های فیسیون (شکافت هسته‌ای) تبدیل کرده است، راکتور‌هایی که وابستگیی به اورانیوم یا مواد شکافتنی وارداتی ندارند. این حرکت تنها برای شهرت علمی نیست بلکه عمدتاً به دلیل اهمیت امنیت انرژی است.
فرانچسکو اسکیورتینو، مدیرعامل و بنیانگذار Proxima Fusion، در گفت‌و‌گو با TechCrunch گفت: «تا اوایل دهه ۲۰۳۰ منتظر بمانید چراکه شاهد ظهور غول‌های فیوژن در هر بلاک جغرافیایی سیاسی خواهید بود.»
تاکنون، Proxima امکان رسیدن به چنین موقعیتی را نداشت؛ دور اولیه (Seed Round) آن در آوریل ۲۰۲۴ تنها ۲۰ میلیون یورو (حدود ۲۱٫۷ میلیون دلار) بود، اما از آن زمان، این شرکت طرح‌های خود برای ساخت یک نیروگاه فیوژن عملیاتی را در یک مجله علمی داوری‌شده منتشر کرده است.
راکتور‌های ستاره‌ای (Stellarator)، راهکار Proxima Fusion
این مقاله به دفاع از راکتور‌های ستاره‌ای (Stellarator) پرداخته است، نوعی راکتور که از میدان‌های مغناطیسی برای نگه‌داشتن پلاسمای داغ در یک حلقه استفاده می‌کند تا واکنش فیوژن صورت گیرد. برخلاف توکاماک‌ها (Tokamak)، رقیب اصلی این نوع راکتور، ستاره‌وار‌ها نیازی به جریان پلاسما ندارند و در نتیجه پایدارتر هستند.
با توجه به نزدیک بودن به بزرگ‌ترین راکتور ستاره‌ای جهان Wendelstein ۷-X در آلمان Proxima، طرحی تحت عنوان Stellaris را ارائه داده که یک نقطه عطف مهم که در همان مقاله تفصیل داده شده، است.
سرمایه‌گذاری گسترده، نشانه پیشرفت‌های غیرمنتظره
به گفته اسکیورتینو،با توجه به رسیدن به نقطه عطفی در نصف زمان مقرر، این سرمایه‌گذاری گسترده تا حدی ناشی از این دستاورد است. با وجود تقاضای بالا، شرکت می‌توانسته انتخاب کند و اکنون شرکای مناسبی داریم که نه تنها برای این مرحله، بلکه برای تأمین مالی در مراحل آینده نیز پشتیبانی لازم را فراهم کنند.
به گزارش techcrunch، هر دو شرکت سرمایه‌گذار اصلی، یعنی Balderton و Cherry، تمایل به سرمایه‌گذاری مجدد دارند. Balderton در سال ۲۰۲۴، ۱٫۳ میلیارد دلار برای صندوق Early Stage Fund IX و Growth Fund II خود جذب کرده است. Cherry نیز در فوریه ۲۰۲۵، صندوق جدیدی به مبلغ ۵۰۰ میلیون دلار تشکیل داد که بین مرحله اولیه و سرمایه‌گذاری‌های دنباله‌دار (Series B به بعد) تقسیم خواهد شد.
اسکیورتینو تخمین زد که سرمایه خطرپذیر به عنوان یک دسته سرمایه‌گذاری، «تا سال ۲۰۳۱ یا حدود آن» به Proxima کمک خواهد کرد. پس از آن، شرکت نیاز به سایر منابع مالی خواهد داشت. اما قبل از آن، باید به منظور رسیدن به نقاط عطف مهم، از جمله آزمایش سخت‌افزاری کلیدی در سال ۲۰۲۷، سرمایه لازم را تأمین کند؛ او افزود: «این سرمایه‌گذاری به این دلیل امکان‌پذیر شد که سرمایه‌گذاران متوجه شدند این سفر به طور نامحدود طول نخواهد کشید.»
بازیگران باور دارند، حتی اگر زمان‌بندی چالش‌برانگیز باشد
طبق قواعد سرمایه‌گذاری خطرپذیر، سرمایه‌گذاران لزوماً باور ندارند که فیوژن هسته‌ای دقیقاً در زمان‌بندی مقرر، محقق خواهد شد اما حاضرند بر آن شرط ببندند. ایان هوگارت، شریک صندوق بنیانگذار محور Plural که سه بار در شرکت Proxima سرمایه‌گذاری کرده است، این پروژه را یک «ضربه بزرگ» توصیف کرده است.
هوگارت گفت: «Proxima فرصتی برای دکربنیزه کردن انرژی و فراهم کردن یک منبع پایدار پایه برای تمام نیاز‌های انرژی جهانی است. همچنین این موضوع به اروپا اجازه می‌دهد نقش رهبری در انتقال انرژی جهانی را بر عهده بگیرد.»
سرمایه‌گذاری کاملاً اروپایی
جدول سهام Proxima دوباره نشان از یک ساختار کاملاً اروپایی دارد. سرمایه‌گذارانی، چون Bayern Kapital، Club degli Investitori، DeepTech & Climate Fonds (DTCF)، Elaia، HTGF، Leitmotif، Lightspeed، OMNES Capital و UVC Partners در این دور سرمایه‌گذاری شرکت کرده‌اند. اسکیورتینو گفت: «ما Proxima را یک شرکت نه فقط آلمانی بلکه کاملاً اروپایی می‌دانیم.»
Proxima دفتر و آزمایشگاه خود را در مونیخ دارد، جایی که از مؤسسه ماکس پلانک فیزیک پلاسما (IPP) جدا شده است. این شرکت همچنین تیم‌هایی در مؤسسه پل شرر (Paul Scherrer Institute) در سوئیس و مرکز تحقیقات فیوژن کالهم (Culham Centre for Fusion Energy) در انگلستان دارد.
تحولات شخصی و ایدئولوژیک
اسکیورتینو که سابقه تحصیل و تحقیق در فیزیک هسته‌ای دارد، اهل ایتالیا است، اما پیشتر در زمینه فیوژن در انگلیس، سوئیس و سپس در MIT ایالات متحده کار کرده است. چندین دلیل برای بازگشت به اروپا داشت، اما یکی از آنها این احساس مشترک با سرمایه‌گذاران است و در ای خصوص می‌گوید: ««من اروپایی با فخر هستم و همیشه باور داشته‌ام که برای این قاره آینده‌ای وجود دارد که باید توسط کسانی ساخته شود.»
انتهای پیام/
