آمادۀ تأمین مودم برای هر اپراتوری هستیم که مدعی تأخیر در ارائه فیبرنوری به دلیل نبود مودم است
دبیر سندیکای مخابرات ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ارتباطات و فناوری اطلاعات آنا و در پاسخ به این سوال که برخی از اپراتورهای ارتباطی گاهی تأخیر در راه‌اندازی سرویس فیبرنوری برای مشترک نهایی را به دلیل ناتوانی تولید کنندۀ داخلی از تأمین نیاز اپراتورها، جلوگیری وزارت صمت از واردات یا مشکلات ارزی برای تأمین مودم خارجی عنوان می‌کنند، گفت: البته امکان دارد که برخی مواقع اپراتور این مسئله را بهانه کند تا ناتوانی خود از ارائه سرویس را به مسئلۀ مودم ربط دهد.
وی در ادامه افزود: اگر اپراتوری مدعی است که فقدان دسترسی به مودم سبب شده تا سرویسی فعال نشود، به بنده اعلام کند تا مودم بفرستیم اگر امکان برقراری سرویس را پیدا کرد که مشخص می‌شود، مشکل از مودم بوده است. اپراتورها به اعتقاد من این روزها به دلایل مختلف مانند مشکلات تعرفه‌ای و خواسته‌هایی مانند آن که مرتفع نشود، در هر مقطع موضوعی را به عنوان دلیل تأخیر در ارائه سرویس معرفی می‌کنند!
این فعال صنعت مخابرات تصریح کرد: یکی از موضوعاتی هم که گاهی به آن متوسل می‌شوند، همین است که گاهی بگویند تولید داخل ظرفیت یا کیفیت ندارد. هرگاه این مباحث مطرح شده است، بنده پیشنهاد داده‌ام تا نشست‌های مشترک برای بررسی موضوع برگزار شود. ما ابتدای سال گذشته برای اینکه اپراتورها کمتر این موضوع را بهانه‌ای برای تأخیر در ارائه سرویس اعلام کنند و ایراد را بر گردن تولید کنندۀ داخلی نیاندازند با همکاری دستگاه‌های متولی این امکان را برقرار کردیم تا هر اپراتور فعال در توسعۀ فیبرنوری بتواند به ازای هر مودمی که برای تأمین آن با تولید کنندۀ داخلی قرارداد می‌بندد، امکان وارد کردن دو مودم فیبرنوری خارجی را پیدا کند. وزارت صنعت هم بنده نشنیدم که برای مثال اپراتوری با تولید کنندۀ داخلی قرارداد ساخت و تأمین هزار دستگاه مودم داخلی را بسته باشد و وزارت صمت مانع وارد شدن دو برابر این عدد مودم خارجی به کشور شده باشد، اگر موردی وجود داشته است اعلام کنند تا خود بنده مسئله را پیگیری کنم.
دبیر سندیکای مخابرات ایران در پاسخ به سوال خبرنگار ارتباطات و فناوری اطلاعات آنا دربارۀ برخی اظهارنظرها از سوی اپراتورها مبنی بر اینکه مودم‌های داخلی نیاز آن‌ها را برطرف نمی‌کنند یا کیفیت لازم را ندارند، تأکید کرد: هرگاه اپراتوری اثبات کند، سرویسی که قرار است، راه‌اندازی شود، مربوط به یک کسب و کار، شرکت یا مجموعۀ ویژه‌ای مانند بانک‌ها، گیم‌نت‌های بزرگ و امثال آن است، آن سرویس به صورت ویژه و استثناء تلقی شده و مجوز واردات مودم برای آن صادر می‌شود، حتی خود من به عنوان حامی تولید کنندۀ داخلی حاضر هستم به وزارت صنعت بروم و توضیح دهم که مودم درخواستی اپراتور، مشابه محصول داخلی نیست و واردات در این مورد مانعی ندارد.
وی در ادامه گفت: مواردی مانند تک‌کاره بودن ممکن است از جمله مواردی باشد که سبب شود تا مودم داخلی نیاز مجموعه‌ای مانند یک بانک یا تجارتخانه را رفع نکند یا قصد رفع چند نیاز خود را به واسطۀ خدمت دریافتی از اپراتور داشته باشد و مودم داخلی قابلیت رفع همۀ این چند نیاز را نداشته باشد.
رستگار در پاسخ به سوال دیگر خبرنگار آنا مبنی بر اینکه آیا مودم‌های داخلی توان ارائه سرعت‌های تا یک گیگابیت بر ثانیه به کاربران فیبرنوری را دارند یا خیر، عنوان کرد: شما به جز موارد آزمایشی تاکنون کجا دیده‌اید که اپراتوری به مشترک نهایی سرویسی با حدود سرعت یک گیگابیت بر ثانیه ارائه کند؟! چه کسی تاکنون سرویس با سرعت بیش از صد یا دویست مگابیت بر ثانیه (به طور عملیاتی) گرفته است؟ تا ما امروز تأکید کنیم که مودم مشترک امکان ارائه سرویس حدود یک گیگابیت بر ثانیه را داشته باشد.
دبیر سندیکای مخابرات ایران در مواجهه با مثال خبرنگار آنا از بازیگاهی (گیم‌نت) در تهران که سرویس فیبرنوری با ظرفیت یک گیگابیت زیر بار داشت و تعداد زیادی بازیکن نیز در حال استفاده از آن بودند، گفت: مودم آن مجموع احتمالاً براساس همان قاعدۀ که انعقاد قرارداد برای تأمین هر مودم بومی منجر به صدور مجوز واردات دو مودم غیرایرانی از خارج کشور می‌شود، توسط اپراتور از خارج ایران تأمین شده است. بنده سوالم این است که عموم مشترکان عادی مانند بنده یا افراد سالخورده و مشترکان عمومی اپراتورها نیز به دنبال سرویس یک گیگابیت بر ثانیه هستند یا نیاز آن‌ها با پنجاه یا صد مگابیت بر ثانیه هم حل می‌شود؟
وی در ادامه اضافه کرد: ما برهمین اساس که مشترکان خاص مانند بازیگاه‌ها (گیم‌نت‌ها)، مراکز علمی، مراکز تجاری و ... نیاز به دریافت سرعت و سرویس متفاوتی دارند، این امکان را فراهم کردیم که اپراتور بتواند به ازای انعقاد قرارداد تولید هردستگاه مودم داخلی، دو مودم خارجی به کشور وارد کند، البته با توجه به این که تعداد مشتریان خاص محدودتر از مشترکان عمومی است، حتی می‌شد که این نسبت برعکس باشد. شاید نود درصد مشترکین از دریافت سرعت صد مگابیت هم راضی باشند و ده درصد از کاربران خواهان استفاده از فیبرنوری مانند مشتریان بزرگ بانکی، تجاری و ... نیاز به دریافت سرویس حدود یک گیگابیت بر ثانیه‌ای داشته باشند
این فعال صنعت مخابرات کشور در پاسخ این سوال که بنابراین باید گفت که مودم‌های ایرانی در حال حاضر صرفاً توان ارائه سرویس در حدود سیصد مگابیت بر ثانیه را دارند، تصریح کرد: به نظر من بحث سیصد یا چهارصد مگابیت بر ثانیه نیست، شاید تا پانصد یا هفتصد مگابیت بر ثانیه را هم جواب بدهد. سخن اصلی بنده این است که وقتی مجموع خرید اپراتوری در طول پنج سال از یک تولید کنندۀ داخلی به صد هزار دستگاه مودم هم نمیرسد به طور طبیعی نمی‌تواند انتظار داشته باشد که هرروز به تولید کننده بگوید تا تغییر و بروزرسانی جدیدی روی دستگاه خود داشته باشد. وقتی یک فرآیند مداوم وجود ندارد که انتظار ارتقاء سالانۀ محصول وجود داشته باشد، بله اگر اپراتور سفارش تأمین مودم مناسبی نزد تولید کنندۀ داخلی ثبت کند، ضرورت ایجاب خواهد کرد تا تیم تحقیق و توسعۀ تولیدکنندۀ داخلی نیز فعالیت مستمر داشته باشد تا کیفیت محصول به طور مستمر ارتقاء پیدا کند اما وقتی حدود پنج سال است که خرید چندانی از تولید کنندۀ داخلی انجام نمی‌شود و مردم هم معطل دریافت سرویس هستند، این مسئله امکان پذیر نیست.
وی تأکید کرد: اپراتورها اعلام کنند که تاکنون اساساً چه تعداد مودم از تولیدکنندگان داخلی خریده‌اند و چه تعداد سرویس به مشترکان خود با مودم خارجی و داخلی ارائه کرده‌اند و نسبت استفاده از مودم ایرانی و غیرایرانی در سرویس‌هایی که زیر بار دارند، چگونه است، به طور قطع می‌گویم که بیش از نود درصد سرویس‌هایی که ارائه کرده‌اند با مودم خارجی بوده است اما آیا مردم از سرویس دریافتی خود راضی هستند؟ یعنی همان نسبت واردات به ازای خرید از داخل هم رعایت نشده است!
رستگار در خاتمۀ صحبت‌های خود گفت: مچجموع این مسائل و اینکه اپراتور مدعی نشود به دلیل عدم امکان واردات، فرصت توسعه متوقف شده است، سبب شد تا فرجه‌ای شش ماه برای اپراتورها تعیین شود که امکان واردات با همان نسبت که گفتم را داشته باشند.من خودم از جمله کسانی هستم که معتقدم اگر توسعه اتفاق بیافتد، تولید داخل هم رشد می‌کند و اگر کشور به طور کامل مانع واردات کالای خارجی شود، توسعه اتفاق نمی‌افتد و تولید داخلی هم در شبکه مصرفی پیدا نمی‌کند اما این که کم‌کاری خود برای توسعه شبکه را گردن تولید کننده بیاندازیم، مطلوب نیست. البته فرصت شش ماهۀ اولیه که اشاره کردم در نیمۀ نخست سال گذشته به پایان رسید، شش ماه دوم سال هم که عملاً کار خاصی پیش نرفت، الان نیز کار خاصی در جریان نیستند اما ظاهراً قصد ادامۀ کار وجود دارد. بنابراین با توجه آن مصوبه و نسبت واردات به خرید از داخل فعلاً پایدار خواهد ماند.
مودم را باید یکی از تجهیزات کلیدی نقطۀ اتصال نهایی در انواع سرویس‌های ثابت دانست که اگر وجود نداشته باشند، تأمین آن‌ها به موقع انجام نشود یا کیفیت خوبی نداشته باشند، کاربر نهایی تجربۀ خوبی پیدا نخواهد کرد. این روزها برخی اپراتورها وقتی با انتقاد کاربران دربارۀ تأخیر در ارائه سرویس فیبرنوری مواجه می‌شوند، تأمین نشدن مودم را به عنوان علت موضوع بیان می‌کنند.
تأمین نشدنی که دلایلی مختلفی نیز برای آن یاد می‌کنند، مشکل در واردات و دریافت مجوز آن، جهش نرخ عرض و افزایش هزینۀ قابل توجه نرخ تأمین مودم‌های خارجی یا قطعات وارداتی برای ساخت نمونه‌های داخلی، عدم پاسخگویی فنی مودم داخلی به تجهیزات مورد استفاده توسط اپراتورها از جمله دلایلی است که بعضاً از گوشه و کنار زیست بوم شنیده می‌شود. البته ارزیابی گفته‌های اپراتورها و رئیس سندیکای مخابرات ایران نشان می‌دهد که هریک در بخشی از موارد مطرح شده حق دارند و امکان این که همۀ مشکل را ناشی از عملکرد نادرست هریک از طرفین برشمرد، در عمل وجود ندارد.
قیمت ارز در ماه‌های اخیر با جهش قابل توجهی مواجه شده است و فارغ از دلایل آن، امروز تأمین مودم برای اپراتور چند ده درصد گران‌تر از چند ماه قبل هزینه بر می‌دارد، از طرفی مشوق‌های دولتی تغییری نداشته است و اگر اپراتور هم بخواهد که همۀ هزینۀ اضافه شده برای توسعه را بر جیب مشتری نهایی (به خصوص کاربران خانگی) تحمیل کند، عملاً شانس عرضۀ خود را به طور قابل توجهی کاهش داده است، همین الان هم بخشی از کاربران برای تأمین هزینۀ اولیۀ ایجاد اتصال با چالش روبرو هستند و ارزان‌تر بودن همان اتصال اولیه در شبکۀ همراه سبب شد تا رفتار مصرفی مردم با سرعت قابل قبولی به سمت اینترنت ثابت تغییر نکند، هرچند بهای ترافیک ثابت از همراه ارزان‌تر است اما همان هزینۀ اولیۀ چند میلیونی برای خرید مودم و سیم‌کشی داخل ساختمان، مشتریان بالقوۀ زیادی را برای استفاده از فیبرنوری دچار تردید می‌کند. بنابراین به نظر می‌رسد بازنگری در میزان مشوق‌های دولتی برای تسریع اقبال مردم به فناوری جدید فیبرنوری گریز ناپذیر باشد.
فرامتن گفتگوی رئیس سندیکای مخابرات ایران با خبرگزاری آنا هم نشان می‌دهد که تولیدکنندگان داخلی بیشتر امکان پاسخگویی به مشترکانی را دارند که مودم‌هایی با ظرفیت پاسخگویی به سرعت‌های حدود سیصد مگابیت را دارند و نمی‌توان انتظار داشت که نیاز مشترکان خواهان سرویس یک گیگابیت بر ثانیه را رفع کنند.
البته رستگار درست می‌گوید که اکنون عموم کاربران به احتمال زیاد با همان حدود سرعت سیصد مگابیت هم راضی می‌شوند اما سرعت رشد فناوری بسیار زیاد است و هرروز سطح نیازهای مردم افزایش پیدا می‌کند، رقبای ماهواره‌ای و سیار هم مدام در حال آزمایش نسل‌های جدید فناوری‌های خود هستند بنابراین منطقی به نظر نمیرسد که نگاهی کوتاه مدت به سرعت و کیفیت مورد نیاز مردم داشت، دیری نخواهد گذشت که حتی سرعت‌های یک گیگابیتی نیاز عموم مردم را رفع نمی‌کند و آنوقت اگر ما از حالا فکر نکرده باشیم، نیاز پیدا خواهیم کرد تا تلاش دوباره‌ای برای جایگزینی مودم‌های مردم انجام دهیم.
سندیکا هم از سوی دیگر حق دارد که تحقیق و توسعه را به دلیل سرمایه‌گذاری پایین برای تولیدکنندۀ ایرانی دشوار می‌داند، به نظر می‌رسد در حال حاضر استمرار همان مصوبۀ نسبت واردات داخلی به خارجی ضروری است اما دولت باید تدبیری کند که در کنار واردات تحقیق و توسعۀ داخلی‌ها نیز سرعت بگیرد و طی یک برنامۀ زمان بندی با حمایت منطقی امکان رفع نیاز کامل کاربران ایرانی را پیدا کنند. اعطای اعتبار مالیاتی تحقیق و توسعه برای مودم‌سازانی که مجوز دانش‌بنیان دارند نیز از جمله مواردی است که می‌تواند منجر به تسهیل شرایط شود.
انتهای پیام/
