«تهرانُت»؛ جشنواره‌ای برای شکوفایی استعداد‌های پنهان موسیقی نوجوانان
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، جشنواره موسیقی «تهرانُت» به همت باشگاه موسیقی نوجوان برگزار شد؛ رویدادی ملی که به گفته برگزارکنندگانش نه‌فقط یک مسابقه بلکه میدانی برای کشف استعداد، تقویت خلاقیت و بازکردن مسیر‌های تازه در موسیقی نوجوانان ایران بود. در گفت‌وگویی مشروح با امیرحسین حیدری از برگزارکنندگان اصلی این جشنواره، درباره اهداف، روند اجرایی، چالش‌ها و چشم‌انداز آینده این رویداد گفت‌و‌گو کردیم:
ایده برگزاری اولین جشنواره موسیقی «تهرانُت» از کجا شکل گرفت و هدف اصلی شما از راه‌اندازی آن چه بود؟
باشگاه موسیقی نوجوان در راستای اهدافش که یکی از آنها کشف استعداد‌های نوجوان در حوزه موسیقی و خوانندگی است، این رویداد ملی را سال گذشته آغاز کرد.
هدف ما این بود که فرصتی فراهم کنیم تا همه نوجوان‌ها با هر میزان و سطحی از دانش موسیقی بتوانند شرکت کنند. این رویداد صرفاً یک مسابقه نبود، بلکه فضایی بود برای شکوفایی خلاقیت و بروز استعداد‌های نوجوانان، طوری که حتی ارسال کار‌های خلاقانه، با حفظ اصول، امتیاز بیشتری داشت. تلاش کردیم رویدادی متفاوت با موضوعات گسترده برگزار کنیم و بخش ویژه‌ای تحت عنوان «بخش خانواده» داشتیم تا خانواده‌های علاقه‌مند به موسیقی بتوانند به شکل گروهی در این رویداد مشارکت کنند و ارتباط موثری بین اعضای خانواده شکل بگیرد. در نهایت کشف استعداد و خلاقیت نوجوانان یکی از مهم‌ترین دلایل راه‌اندازی این رویداد بود.
چه معیار‌هایی برای انتخاب آثار و هنرمندان شرکت‌کننده در نظر گرفته شد؟
طبعاً در هر رویداد موسیقی رعایت اصول موسیقی و تکنیکی شرط لازم است، اما معیار اصلی ما در این رویداد، میزان خلاقیت نوجوانان بود. ما می‌خواستیم ببینیم بچه‌ها چگونه بر اساس دانش موسیقی که یاد گرفته‌اند، می‌توانند خلاقیت به خرج دهند و قطعات موسیقی شناخته‌شده را به شکل نوآورانه بازآفرینی کنند.
چقدر استقبال از این دوره مطابق پیش‌بینی‌ها بود؟ آیا سطح کیفی آثار ارسال‌شده رضایت‌بخش بود؟
باشگاه موسیقی نوجوان با اینکه سال قبل به‌صورت رسمی شروع به کار کرده بود، اما با مشورت بزرگان و اهالی موسیقی، کار را اصولی پیش برد. به همین خاطر استقبال بسیار خوب بود؛ بعد از انتشار فراخوان، نزدیک به هزار نفر در این رویداد شرکت کردند و پس از بررسی اولیه آثار، حدود ۵۰۰ نفر به همراه خانواده‌های هنرمندان به مراسم گردهمایی (افتتاحیه تهرانت) دعوت شدند. در مراسم گردهمایی تهرانتی‌ها اهداف این رویداد و ویژگی‌های آثار مورد نظر تبیین شد.
پس از گردهمایی، آثار ۱۱۰ نفر از شرکت‌کنندگان مورد توجه داوران قرار گرفت و به مرحله راستی‌آزمایی حضوری دعوت شدند. کیفیت آثار بسیار فراتر از انتظار ما بود و نشان داد که نوجوانان تشنه چنین فرصت‌هایی هستند. همچنین چند نفر از این نوجوانان برای برنامه‌های آینده مثل ارکستر نوجوان انتخاب شدند؛ بنابراین سطح کیفی آثار رضایت‌بخش و قابل توجه بود.
در طول برگزاری جشنواره، با چه چالش‌هایی مواجه شدید و چطور آنها را مدیریت کردید؟
ما در مسیر برگزاری این رویداد با دو دسته چالش مهم روبهرو بودیم.
اول، حوادث غیرقابل پیش‌بینی و اتفاقات سیاسی و بین‌المللی که به شدت برنامه‌ریزی‌های ما را تحت تأثیر قرار داد و باعث شد نتوانیم طبق زمان‌بندی اولیه پیش برویم. این مسائل که خارج از کنترل ما بود، بخش زیادی از روند اجرایی را با تأخیر مواجه کرد. با این حال، تلاش کردیم با مدیریت شرایط و انعطاف در برنامه‌ها، تا حد امکان رویداد را برگزار کنیم، هرچند با تأخیر.
اما چالش دوم و مهم‌تر که بیش از همه روی پیشبرد برنامه‌ها تأثیر گذاشت، مسئله بدعهدی و بی‌تعهدی یکی از حامیان اصلی ما بود؛ سازمان فرهنگی هنری شهرداری. این سازمان که ابتدا تعهدات مشخصی در حمایت و همراهی داشت، ناگهان و بدون اطلاع قبلی از حمایت ما عقب‌نشینی کرد. این اتفاق ضربه بزرگی به روند اجرایی ما وارد کرد، به‌خصوص که ما به واسطه این حمایت‌ها، برنامه‌ریزی‌های مالی و اجرایی خود را انجام داده بودیم. همچنین نگاه محدود و سلیقه‌ای آن سازمان و تمرکز صرف بر طیف خاصی از مخاطبان، با رویکرد باشگاه در توجه به تنوع سلایق و گشودگی فضا برای همه نوجوانان، در تعارض قرار داشت.
با وجود اینکه بخش کارشناسی و تعدادی از اساتید این سازمان همچنان به شکل داوطلبانه و بدون چشم‌داشت در کنار ما بودند و حمایت کردند، مدیریت سازمان به‌عنوان نهادی که وظیفه‌اش حمایت از فرهنگ و هنر است، در این لحظات حساس پشت ما را خالی کرد. آنها با خلف وعده و عدم تحقق تعهدات‌شان، باعث شدند تا ما ناچار شویم جشنواره را به صورت مستقل و با منابع محدود خود پیش ببریم.
این بی‌تعهدی و عدم همراهی از طرف سازمانی که خود را متولی حوزه فرهنگ و هنر نوجوانان می‌داند، برای ما نه تنها یک مانع بزرگ بود، بلکه تلنگری بود به مسئولین و مدیرانی که باید نقش حمایتی و تسهیل‌گری خود را جدی‌تر بگیرند. با این حال، روحیه تیم ما و حمایت بی‌دریغ اساتید و کارشناسان موجب شد بتوانیم اختتامیه‌ای شایسته برگزار کنیم و این رویداد را به پایان برسانیم.
چه سبک‌ها یا جریان‌های موسیقی در این دوره بیشتر مورد توجه قرار گرفتند؟ آیا تنوع سبکی مدنظر شما بود؟
ما تلاش کردیم فضای رویداد را برای همه سبک‌های موسیقایی باز بگذاریم؛ هم سبک کلاسیک غربی و هم موسیقی ایرانی. سعی کردیم توازن در توجه به سبک‌ها برقرار باشد و اجازه ندهیم تمرکز بر یک سبک خاص صورت گیرد. هدف ما این بود که نوجوانان با هر سلیقه و نگاه موسیقایی بتوانند اثر خود را ارسال و هنرشان را نشان دهند.
آیا جشنواره فضای کشف استعداد‌های نوظهور را فراهم کرد؟ نمونه‌هایی از این کشف‌ها را می‌توانید نام ببرید؟
قطعاً هدف اصلی ما همین بود که نوجوانانی که به دلایلی تا به حال در جشنواره‌های معتبر فرصت نداشتند، بتوانند در این رویداد شرکت کنند و دیده شوند. شاهد حضور نوجوانان ۶-۷ ساله تا جوانان ۲۱-۲۲ ساله بودیم که برای ما بسیار قابل توجه بود. چند نفر از نوجوانان برتر این دوره به برنامه‌های بعدی مثل ارکستر نوجوان دعوت شدند که نمونه‌ای از کشف استعدادهاست. درخشش خوانندگان دختر نوجوان که در این رویداد با حضور داوران خانم، مقام‌های برتر را کسب کرده بودند، جالب توجه بود.
لطفاً کمی درباره مراسم اختتامیه توضیح بدهید؛ چه بخش‌هایی داشت و چه اتفاقاتی در آن رقم خورد؟
مراسم چند بخش داشت؛ ابتدا اجرای نوازندگی نوجوانان، چه تک‌نوازی و چه گروه‌نوازی.
در اختتامیه از گروه برتر بخش خانواده تقدیر شد. مهم‌ترین بخش اختتامیه، حضور دو استاد بزرگ موسیقی، استاد محسن نفر و استاد کیوان ساکت و تجلیل از ایشان بود. بیانیه هیئت داوران توسط آقای شهرام صارمی قرائت شد و در پایان برگزیدگان معرفی شدند و جوایز اهدا گردید.
نحوه انتخاب برگزیدگان چگونه بود و داوری‌ها بر چه اساسی انجام شد؟
انتخاب برگزیدگان در چند مرحله انجام شد؛ ابتدا ویدیو‌های اولیه آثار بررسی و میزان خلاقیت سنجیده شد. سپس ویدیو‌های جدید بازبینی شد و در مرحله نهایی راستی‌آزمایی حضوری، هیئت داورانی با تخصص‌های متنوع حضور داشتند تا داوری تخصصی، بی‌طرفانه و دور از نگاه سلیقه‌ای انجام شود. در داوری، دانش موسیقی، تکنیک و خلاقیت به‌طور همزمان ارزیابی شد.
آیا در اختتامیه اتفاق یا اجرای خاصی بود که برای شما یا مخاطبان به‌یادماندنی شده باشد؟
صحبت‌های استاد محسن نفر و استاد کیوان ساکت، نقطه عطف و قابل توجه مراسم بود. استاد نفر خطاب به مسئولین تأکید کردند که قدر این سرمایه‌ها را بدانند و از خواب غفلت بیدار شوند. استاد کیوان ساکت نیز با بیان اینکه هنر انسان‌ها را از خطا و آلودگی دور می‌کند و موسیقی باعث تعالی روح می‌شود، تأکید کردند که نوجوانان با پرداختن به موسیقی اصیل، روحشان پالایش یافته و رشد می‌کند.
برنامه‌ریزی برای دوره‌های آینده چگونه است؟ آیا این جشنواره به‌صورت سالانه ادامه خواهد داشت؟
ما مشتاق و آماده‌ایم که این رویداد را به صورت سالانه برگزار کنیم. برنامه‌ریزی‌ها را داریم و پتانسیل لازم هم وجود دارد، اما از آنجا که مستقل هستیم، به حمایت مالی حامیان نیاز داریم. امیدواریم سازمان‌ها و مراکز فرهنگی که متولی حوزه فرهنگ و موسیقی هستند، ما را حمایت کنند و امکانات لازم را در اختیار بگذارند تا این رویداد به صورت مستمر و سالانه برگزار شود.
آیا بازخورد‌هایی که از مخاطبان و هنرمندان دریافت کردید، تغییری در نگاه شما نسبت به مسیر آینده جشنواره ایجاد کرده است؟
بله، عشق و شور والدین و بچه‌ها در اجرا‌ها و مراسم اختتامیه نشان داد که مسئولیت ما سنگین است و باید با دقت و وسواس بیشتری استعداد‌ها را شناسایی و حمایت کنیم. این بازخورد‌ها انگیزه ما را برای دوره‌های بعدی بیشتر کرده است.
اگر بخواهید این دوره را در یک جمله خلاصه کنید، چه می‌گویید؟
تهرانت تنها یک رویداد نبود؛ نقطه شروعی بود برای خلق فضای جدید و متنوع در موسیقی نوجوانان.
انتهای پیام/
