سیاه‌بازی ناتو در کی‌یف؛ وقتی اوکراین خط قرمز آمریکا نیست!
به گزارش خبرگزاری آنا، بر اساس آنچه رسانه‌های اروپایی گزارش داده‌اند، اخیراً فرماندهان نظامی «ائتلاف کشور‌های داوطلبان» تدارکات فنی مربوط به ضمانت‌های امنیتی برای اوکراین را در صورت برقراری آتش‌بس با روسیه تکمیل کرده‌اند. این ضمانت‌ها شامل ۳ محور اصلی یعنی استقرار نیرو‌های حمایتی، گشت‌های هوایی و نیرو‌های مین‌روبی دریایی است.
فراتر از آن، اعضای ناتو از برگزاری عملیات‌های شبیه‌سازی مکرر با هدف پیش‌بینی حملات احتمالی مجدد روسیه به اوکراین (در دوران پساجنگ و پس از انعقاد آتش‌بس) خبر می‌دهند. اما این نمایش پر سروصدای غیرواقعی، زلنسکی و همراهانش در کی‌یف را اصلاً اقناع نکرده است. صورت‌مسئله گویاست: بسیاری از کشور‌ها نسبت به اعزام نیرو به اوکراین پس از آتش‌بس احتمالی، در صورت فقدان ضمانت‌های امنیتی آمریکا از طریق پوشش هوایی یا سامانه موشکی، ابراز تردید کرده‌اند. به گفته این منابع، یکی از پرسش‌های کلیدی همچنان چگونگی واکنش «به حمله احتمالی روسیه پس از اعزام نیروها» است.
به عبارت بهتر، ابهام اصلی معطوف به یک دغدغه کلان و البته غیرقابل‌حل است: اینکه با توجه به عدم عضویت اوکراین در ناتو، قطعاً در صورت هرگونه تقابل مجدد میان مسکو و کی‌یف، ماده ۵ اساسنامه پیمان جمعی آتلانتیک شمالی در قبال اوکراین اعمال نخواهد شد. واشنگتن نیز صراحتاً اعلام کرده که حاضر به اعزام نیرو‌های زمینی خود به اوکراین جهت تضمین آتش‌بس احتمالی با روسیه نیست. حتی استفاده آمریکا از نیروی هوایی (در صورت نقض آتش‌بس) نیز از محدودیت‌ها و موانعی برخوردار است که برطرف ساختن آنها از سوی اعضای اروپایی ناتو امکان‌پذیر نخواهد بود.
اوکراینی‌ها معتقدند وعده تضمین‌های امنیتی اروپا و آمریکا در دوران پساجنگ نه تنها واقعی نیست، بلکه اساساً معطوف به شرایطی است که آتش‌بس استمرار داشته باشد نه آنکه نقض شود.
ائتلاف کشور‌های داوطلب در ماه فوریه به‌منظور برنامه‌ریزی برای ضمانت‌های امنیتی اوکراین در صورت آتش‌بس شکل گرفت، چراکه واشنگتن مرتباً تأکید کرده که اروپا باید بار اصلی تضین را به‌عهده بگیرد. اما اکنون اروپاییان می‌گویند اصلی‌ترین مانع رسیدن به منظومه نظامی-امنیتی لازم برای تضمین آتش‌بس همین خواسته بازدارنده و طرح مکرر آن از سوی دولت ترامپ است. این دیالکتیک درون آتلانتیکی همچنان ادامه دارد و در آینده نیز غیرقابل‌حل به نظر می‌رسد، زیرا اوکراین دیگر به‌مانند سال ۲۰۲۲ میلادی (زمان وقوع جنگ) خط قرمز پررنگ و مشترک آمریکا-اروپا محسوب نمی‌شود- حقیقتی که یادآوری مکرر آن ذهن و روان زلنسکی و همراهانش در کی‌یف را آشفته می‌سازد.
انتهای پیام/
