آیین بزرگداشت استاد فرشچیان برگزار شد؛مراسمی برای تجلیل از هنر

به گزارش خبرگزاری آنا، آیین بزرگداشت استاد محمود فرشچیان هنرمند فقید کشورمان عصر امروز سوم شهریور ماه با حضور اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه و مقامات لشکری و کشوری در تالار وحدت برگزار شد.

در این مراسم سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نادره رضایی معاون هنری وزیر فرهنگ، آیدین مهدی زاده مدیرکل تجسمی و سایر مدیران عرصه هنرهای کشور و خانواده زنده یاد فرشچیان حضور دارند.

 محمدجواد ظریف، احمد مسجدجامعی، حسام‌الدین سراج و جمعی از اهالی فرهنگ و هنر به همراه معاونان و مشاوران وزیر فرهنگ و رؤسای سازمان‌های وابسته، از جمله میهمانان حاضر در این مراسم هستند.

در ابتدای مراسم کلیپی یادبود از استاد فرشچیان برگزار شد.

هنرمندی که هنر را به حکمت پیوند زد

بهمن نامورمطلق به عنوان نخستین سخنران آیین بزرگداشت استاد محمود فرشچیان گفت: انسان همواره در برابر پدیده‌های شگرف با مسئله‌سازی می‌کوشد آنها را درک کند و امروز نیز در برابر چنین پدیده‌ای قرار داریم. او تأکید کرد بهترین نوع مواجهه با شخصیت و آثار فرشچیان آن است که با طرح پرسش و تبدیل آن به مسئله، به شناختی عمیق‌تر دست یافت.

نامورمطلق افزود: استاد فرشچیان نیازی به تعریف‌های اغراق‌آمیز ندارد و اگر بتوان او را در قالب یک موضوع مشخص معرفی کرد، شاید بهتر بتوان حضور او را در هنر ایران جاری ساخت. او همچنین با اشاره به تجربه همکاری خود در زمان تأسیس دانشگاه استاد فرشچیان، از دغدغه‌های اصلی این هنرمند در حوزه طراحی و آموزش یاد کرد. به گفته او، یکی از مهم‌ترین آرزوهای استاد، احیای هنرستان اصفهان بود که هرچند پیگیری‌های بسیاری صورت گرفت اما به ثمر نرسید.

این عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی تأکید کرد: اگر آرزوهای ناتمام استاد به مسئله‌ای برای پیگیری نسل حاضر تبدیل شود، روح او در آرامش خواهد بود. او خاطرنشان کرد فرشچیان آینده‌نگر بود و چیزی برای خود نمی‌خواست، بلکه نگاهش به رشد و اعتلای هنر ایران بود.

در ادامه حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه این مجلس تنها سوگواری نیست بلکه فرصتی برای رمزگشایی از حکمت هنر استاد است، تأکید کرد که هنر فرشچیان تجلی ایمان در خلاقیت بود. او گفت: آثار این هنرمند نه صرفاً محصول تکنیک، بلکه گفت‌وگویی خلاق میان حکمت ایران باستان، عرفان اسلامی و زبان هنر معاصر بود.

خسروپناه سه محور اصلی در میراث استاد را یادآور شد: نخست، ارادت عمیق به اهل بیت و تبدیل هنر به هنری برخاسته از دل؛ دوم، تجلی حرکت جوهری و مراتب وجود در آثار نگارگری؛ و سوم، نقش آثار فرشچیان در سیاستگذاری فرهنگی و الهام‌بخشی به حکمرانی هنر.

وی همچنین سه نکته دیگر را برای آینده برشمرد و‌گفت: ضرورت تأسیس دانشگاه هنرهای اسلامی ایرانی بر پایه سنت استاد ـ شاگردی، شناساندن فرشچیان به عنوان نماد وحدت ملی و فراجناحی، و بهره‌گیری از هنر اصیل به عنوان قدرتی استراتژیک در عرصه جهانی. خسروپناه تأکید کرد هر اثر استاد فرشچیان بیانیه‌ای هنری است که پیام صلح‌دوستی و معنویت ایران اسلامی را به جهان مخابره می‌کند.

در بخش دیگری از آیین بزرگداشت استاد محمود فرشچیان، سهیل محمودی شاعر معاصر، شعری را به مردم ایران و روح آن استاد فقید تقدیم کرد.

سپس طاها بهبهانی، هنرمند پیشکسوت نقاشی و مجسمه‌سازی و استاد دانشگاه، در سخنانی با اشاره به خاطراتی از ایران درودی و استاد فرشچیان، از آرزوهای تحقق‌نیافته این دو هنرمند یاد کرد. او گفت ایران درودی خانه خود در پاریس را برای ساخت موزه‌ای در ایران فروخت اما هرگز به هدف خود نرسید. به گفته بهبهانی، استاد فرشچیان نیز همواره آرزوی ایجاد دانشگاهی رایگان برای پرورش جوانان هنرمند را داشت، اما آنچه محقق شد با خواسته‌های او فاصله داشت.

بهبهانی فرشچیان را هنرمندی تحول‌آفرین در نگارگری ایران معرفی کرد و گفت او صحنه‌پردازی آثارش را همچون کارگردان یک نمایش انجام می‌داد و ترکیب‌بندی‌هایش سرشار از دقت و زیبایی بود. او تابلوی عصر عاشورا را نمونه‌ای از تراژدی در هنر ایرانی دانست و یادآور شد که حتی اگر فرشچیان تنها اثری چون «نیایش» یا «شمس و مولانا» را خلق می‌کرد، باز هم جهانی می‌شد.

در پایان این بخش، حسین علیشاپور با همراهی سه‌تار، قطعاتی در دستگاه شور با اشعاری از حافظ اجرا کرد که فضای مراسم را رنگی از موسیقی و شعر بزند.

روایت عرفان و انسانیت در آیین بزرگداشت استاد فرشچیان

در ادامه مراسم، پریسا شاد قزوینی سخنرانی خود را با تأکید بر جنبه عرفانی آثار استاد آغاز کرد و گفت فرشچیان تنها یک نقاش نبود، بلکه عارفی به‌حق بود که حقیقت را با ظرافت در خطوط و رنگ‌ها متجلی می‌ساخت. او افزود اگرچه تنها پنج دقیقه فرصت داشت و نتوانست مجموعه‌ای از آثار استاد را به نمایش بگذارد، اما همین زمان کوتاه کافی است تا یادآور شود هنر فرشچیان فراتر از فن و تکنیک، بیانگر معرفتی عمیق بود که هر دلی را لمس می‌کرد.

شاد قزوینی به توصیه معروف استاد نیز اشاره کرد و‌گفت: اینکه در هر کار باید نفر اول بود و کار خوب را به بهترین شکل انجام داد. او تأکید کرد این نگاه برگرفته از تعالیم پیامبر اکرم است و همان چیزی است که در آثار استاد موج می‌زد؛ تلاشی برای رسیدن به بهترین و بیان کامل حقیقت.

او ادامه داد : استاد فرشچیان نه‌فقط تصویرگر، که روایتگر مضامین مثنوی و داستان‌های مذهبی بود. جامعه با عشق و شور به آثار او واکنش نشان می‌داد و همین استقبال، گواه پیوندی عمیق میان هنرمند و مردم است. به گفته او، رمز جاودانگی در کارهای فرشچیان نوری استوار بود که همه آثارش را متعالی می‌ساخت؛ نوری که نشان از عظمت روح و معرفت او داشت.

پس از او، احمد مسجدجامعی، قائم‌مقام مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی و وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی، به ذکر خاطراتی از منش انسانی استاد پرداخت. او با بیان نمونه‌هایی از زندگی روزمره فرشچیان، گفت نگاه او به جهان آمیخته با معنویت و عدالت بود؛ نگاهی که حتی در انتخاب ساده یک تاکسی یا توجه به معیشت راننده نیز نمود پیدا می‌کرد.

مسجدجامعی خاطرنشان کرد: استاد بیش از هزار اثر خلق کرده اما تنها بخشی از آنها مستقیماً مذهبی است. به باور او، معنویت، عشق و لطافت در همه کارهای فرشچیان جاری است و این همان ویژگی‌ای است که آثار او را جهانی و ماندگار ساخته است.