مرحوم رجایی قرابت فرهنگی ایران و افغانستان را با مفهوم «خون‌شریکی» تبیین کرد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، زنده‌یاد محمدسَروَر رجایی شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبی و فعال رسانه اهل افغانستان است. او که متولد سال ۱۳۴۷ در کابل بود، در سال‌های میانی دهه شصت و در جریان مبارزه با اشغالگران شوروی به مجاهدین افغانستان پیوست. در ادامه اما با پررنگ‌تر شدن حضور طالبان در افغانستان در سال ۱۳۷۳ به ایران آمد.
رجایی در ایران علاوه بر ادامه فعالیت‌های ادبی، با نویسندگان و شاعران افغانستانی ارتباط گرفت که حاصل آن، تأسیس خانه ادبیات افغانستان درتهران بود. مسئولیت خانه ادبیات افغانستان و دفتر شعر و داستان افغانستان و همکاری در نشریات فرهنگی به‌عنوان سردبیر، مدیرمسئول و عضو هیئت تحریریه از دیگر فعالیت‌های فرهنگی او بوده است.
او چند کتاب در زمینه‌های شعر و داستان و خاطره نوشته است که برخی عبارت‌اند از: گل‌های باغ کابل (شعر کودکان)، در آغوش قلبها (مجموعه شعر و خاطره)، از دشت لیلی تا جزیره مجنون (خاطرات رزمندگان افغانستانی در جنگ ایران و عراق) و گرگ‌های مهربان کوه تخت (داستان). محمد سرور رجایی در هفتم مردادماه سال ۱۴۰۰ در اثر ابتلا به کرونا درگذشت و در بهشت زهرای تهران و در کنار مزار شهید آوینی به خاک سپرده شد.
در همین ارتباط، علیرضا قزوه شاعر و منتقد ادبی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری آنا عنوان کرد: من این سعادت را داشتم که با مرحوم رجایی از همان سال‌های ابتدایی ورودش به ایران آشنا شوم. در فعالیت‌هایی که در این سه دهه در حزوه هنری داشتیم، ایشان هم عهده‌دار بخشی از کار‌ها بود که شاید پررنگ‌ترین آنها ایجاد خانه ادبیات افغانستان و دفتر شعر و ادبیات مهاجران افغانستانی در حوزه هنری بود. به این ترتیب نقش قابل‌توجهی در شکل گیری و تقویت ادبیات مهاجران افغانستان ایفا کرد.
وی اظهار کرد: آقای رجایی هفت دوره دبیر همایش ادبی «قند پارسی» بود. چندین مجله با مضوع ادبیات و شعر و داستان منتشر کرد که یکی از مهم‌ترین آنها «باغ» برای مخاطبان کودک و نوجوان بود؛ در زمینه شعر کودک هم بسیار فعال بود ضمن اینکه درکنار فعالیت‌های ادبی، فیلم مستند می‌شاخت و عکاسی هم می‌کرد.
قزوه گفت: یکی از کار‌های ماندگار ایشان تألیف کتابی درباره شهدای افغانستانی دوران دفاع مقدس هشت ساله بود. ضمن این که سوگنامه‌ای هم از آثار شاعران و نویسندگان افغانستانی با موضوع رحلت امام خمینی (ره) تدوین کرده بود که بسیار خواندنی است. عبارت «خون شریکی» که در نوشته‌های ایشان نمود داشت و عنوان کتاب مجموعه یادداشت‌های وی نیز هست، به خوبی نمایانگر ارتباط عمیق فرهنگی ایران و افغانستان است.
مرحوم رجایی با «خون شریکی» به دنبال اثبات این موضوع بود که در زمینه اشتراکات فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی هیچ دو ملتی را نمی‌توان یافت که به اندازه ایران و افغانستان این قدر به هم نزدیک باشند. آقای رجایی در تبیین این موضوع بسیار فعال و پرکار بود و فقدان ایشان میتواند در تحقق این قرابت فرهنگی خلل ایجاد کند. امیدوارم نسل جدید شاعران و ادیبان افغانستان بتوانند تا حدی این کمبود را جبران کنند.
انتهای پیام/
