چرا امروز تعداد بیشتری از موسیقی‌دانان درباره غزه صحبت می‌کنند؟
به گزارش خبرگزاری انا به نقل از نشریه کانادایی سی بی سی، در تابستان امسال، از ستاره‌های بزرگ پاپ مانند اولیویا رودریگو و بیلی آیلیش گرفته تا گروه‌های رپ مانند باب ویلان و نیک کپ، شاهد افزایش چشمگیر توجه صنعت موسیقی به بحران جاری در غزه بوده‌ایم. اما هر هنرمند راه متفاوتی برای ابراز نظر و حمایتش از مردم غزه در پیش گرفته است؛ برخی محتاطانه و غیرمستقیم و برخی دیگر با مواضعی جسورانه و آشکار.
هنرمندانی که با صراحت بیشتری در جشنواره‌های موسیقی به بحران غزه پرداخته‌اند، با واکنش‌ها و انتقادات تندتری نیز مواجه شده‌اند. برخی حتی با خطر لغو برنامه ها، قطع همکاری‌ها یا حملات رسانه‌ای روبه رو بوده‌اند. با این حال، هرگز سکوت نکرده‌اند.
در پادکست کاموشن، جان کامل فراح (موسیقی‌دان فلسطینی-کانادایی)، لاکس آلپتروم (نویسنده اسرائیلی-آمریکایی)، و جاستین پچ (استاد موسیقی کالج واسر)، همراه با مجری برنامه، الامین عبدالمحمود، به بررسی این روند تازه پرداختند: چرا اکنون؟ و چه چیزی در فضای فرهنگی و اجتماعی تغییر کرده که باعث شده تعداد بیشتری از هنرمندان در برابر ظلم در غزه سکوت را بشکنند؟
در این گفت‌و‌گو جاستین پچ گفت که در سال‌های اخیر، هنرمندان کلاً سیاسی‌تر شده‌اند و سکوت دیگر به معنای بی طرفی نیست، بلکه نوعی همدستی تلقی می‌شود. از سوی دیگر، جان فراح تأکید کرد که نقش شبکه‌های اجتماعی و آگاهی عمومی از وقایع غزه، باعث شده هنرمندان احساس مسئولیت بیشتری برای موضع گیری داشته باشند. او گفت: «مردم دیگر بهانه‌ای برای ندانستن ندارند.»
در همین حال، لاکس آلپتروم به پیچیدگی موقعیت هنرمندان یهودی اشاره کرد؛ افرادی که ممکن است از یک‌سو با جنایات جنگی رژیم صهیونیستی مخالف باشند، اما از سوی دیگر نگران واکنش‌های جامعه خود و اتهام‌های احتمالی هستند.
این گفت‌و‌گو نشان داد که فضای هنری در حال دگرگونی است؛ اکنون بسیاری از موسیقی دانان، به ویژه نسل جوان تر، از شهرت خود برای طرح مسائل انسانی استفاده می‌کنند، حتی اگر این تصمیم هزینه بر باشد. حمایت از مردم غزه دیگر فقط یک موضع سیاسی نیست، بلکه برای بسیاری از هنرمندان، تبدیل به یک وظیفه اخلاقی شده است.
انتهای پیام/
