حمله به رسانه ملی نماد شکست جنگ با حقایق رسانه‌ای است
به گزارش خبرگزاری آنا، سعید رضا عاملی در این یادداشت آورده است:
خبرنگاران بعنوان جامعه تحت حفاظت در شرایط جنگی به حساب می‌آیند و بر اساس قوانین بین المللی هم نهادهای رسانه‌ای و هم خبرنگاران در حریم حفاظتی قانونی و حقوقی در شرایط جنگ به حساب می‌آیند. در عین حال رژیم صهیونیستی طی بیش از یک قرن تفکر سلطه و تسخیر سرزمین دیگران و ادعای صاخب خانگی در خانه مردم مظلوم فلسطین بعنوان یک نظام تروریستی هیچ محدودیت امنی برای جبهه مقابل نمی شناسد. حمله به بیمارستان ها، نمایندگان صلیب سرخ، اماکن عمومی، مردم غیر نظامی خصوصا کودکان و کهنسالان، دانشمندان و برجستگان علمی و همچنین، ترور و کشتار رسانه‌ای نماد و نمودی از ظلم و ستم فراگیر را به نمایش گذاشته است. حمله به ساختمان مرکزی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و مقاومت خبرنگار حماسی، نترس و با ایمان و مدافع حقوق ملت ایران سرکار خانم سحر امامی در بحرانی ترین شرایط خطرزایی رژیم اسرائیل نماد برجسته‌ای از "نماد مقاومت زن خبرنگار در مقابل رفتار ظالمانه نظام صهیونیزم" و رسانه‌های برجسته جهان این مقاومت رسانه‌ای را ستودند.اقدام رژیم اسرائیل در حمله به ساختمان مرکزی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که محل پخش رسانه ای و ایجاد فضای اطلاع رسانی به مردم ایران و جهان از خطرزایی‌های ظالمانه رژیم صهیونیستی است، خلاف همه قوانین بین المللی است که ذیلا به بعضی از آنها اشاره می شود:مطابق با کنوانسیون ژنو چهارم، ۱۹۴۹، ماده ۴ و ۷۹ و پروتکل الحاق ۱۹۷۷، خبرنگاران، از حمایت مشابه با سایر غیرنظامیان در امان هستند و هرگونه مزاحمت برای آنها غیر قانونی است.
منشور حقوق و مسئولیت‌های خبرنگاران، مصوبه 1971 در قطعنامه مونیخ، اگرچه الزام‌آور نیست، اما این منشور به‌طور اخلاقی تعهدات خبرنگاران و حقوق‌شان در برابر تهدیدات خشونت‌آمیز را بیان می‌کند، از جمله حق حفاظت در زمان پوشش درگیری‌ها بر علیه مردم است.) همچنین بر اساس ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) حق آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها را حتی در زمان جنگ تضمین می‌کند. قطعنامه 1738 شورای امنیت سازمان ملل متحد به‌طور خاص از همه طرف‌های درگیر در مخاصمات مسلحانه می‌خواهد تا از حمله به خبرنگاران، کارکنان رسانه‌ای و تجهیزات خبری خودداری کنند. این قطعنامه، تصریح می‌کند که حمله به خبرنگاران نقض جدی حقوق بین‌الملل بشردوستانه است.همچنین بر اساس ماده 8 اساسنامه دادگاه کیفری بین المللی حمله عمدی به غیرنظامیان از جمله خبرنگاران، می‌تواند به عنوان جنایت جنگی طبقه‌بندی شود.علیرغم این ممنوعیت های گسترده حقوقی و کیفری در جنگ اخیر اسرائیل و نوار غزه و بنا بر گزارش Committee to Protect Journalists (CPJ) تا ۱۲ ژوئن ۲۰۲۵، تعداد ۱۷۸ خبرنگار فلسطینی در جریان جنگ توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده اند. مطابق گزارش International Federation of Journalists (IFJ) حداقل ۱۸۴ خبرنگار و کارکنان رسانه کشته و به شهادت رسیده اند. گزارش های دیگر مثل موسسه واتسون تعداد کشته شدگان جامعه خبرنگاران را 232 نفر اعلام می کنند. برخی نمونه‌های برجسته حمله به خبرنگاران در غزه مثل حسام شبات، خبرنگار الجزیره مباشر، در ۲۴ مارس ۲۰۲۵ هدف یک حمله هوایی اسرائیل قرار گرفت، مقامات اسرائیل رسماً اعتراف کرد که او را هدف قرار داده است
. یحیی صبیح، خبرنگار مستقل غزه، در ۷ می ۲۰۲۵ در جریان پوشش اخبار محله الرمال کشته شد. با شهادت او، تعداد خبرنگاران شهید در غزه به حداقل ۲۱۴ نفر رسید . فاطمه حسونه، عکاس ۲۵ ساله فلسطینی، در آوریل ۲۰۲۵ به شهادت رسید. مقامات تروریست رژیم اسرائیل که در دروغ پردازی شهره جهان هستند، دلایل کشتار خبرنگاران و تهاجم به مراکز خبری و رسانه ای را همکاری با نیروهای مسلح، استفاده از مراکز رسانه‌ای برای کار نظامی، فشارهای سخت به خبرنگاران برای پرهیز از بازنمائی و انعکاس ملی و جهانی شکست ها ی جبهه دشمن است. واقعیت این است که رژیم صهیونیستی از آغاز با زور متولد شده است، با تمسک به زور، تبعیض و ظلم، موجب آورگی میلیون ها فلسطینی مظلوم و کشتار جمعی فلسطینیان اعم از مردم غیر نظامی و کودکان ادامه داده است و در بسیار از نقاط جهان از جمله اروپا و آمریکا با هراس آفرینی جلوی آزادی بیان و هر گونه سخن بر علیه نظام صیونیزم را با تمسک به قاعده "ضد یهود – Antisemitism " و اسرائیل هراسی خود خواسته برای همگان هراس بزرگ تولید کرده است.این رویه به پایان خود نزدیک است و افکار عمومی جهان بر خلاف رویکرد دولت آمریکا و دولت های اروپا بیدار شده است و زمینه قیام عمومی بر علیه ظلم و تجاوز رژیم اجباری اسرائیل از طریق "همه رسانه شدن مردم" شکل گرفته است و شاهد ظهور هر نفر به مثابه یک رسانه فراگیر هسیتم. در پایان باید به این اصل مهم توجه کرد حضور خبرنگاران بعنوان سپر دفاعی از مردم و حقوق مردم محسوب می‌شود و به نوعی تامین کننده عدالت اجتماعی و مقابله با تبعیض اجتماعی محسوب می شود.
در شرایط جنگی حضور همه آحاد مردم و نخبگان سیاسی و اجتماعی از همه اقشار و گروه های سیاسی منعکس کننده سرمایه اجتماعی و باهم بودگی ملی است. مناسب است رسانه ملی پررنگ‌تر از گذشته از همه ظرفیت ملی و بین المللی بهره مند شود. امروز فضای مخالفت با جنگ و ظلم یک ظرفیت بزرگ جهانی دارد که ملحق شدن این فضا به حمایت از ایران عزیز، عرصه را بر رژیم اسرائیل تنگ خواهد کرد و قطعا این مهم یک راهبرد حقیقی برای شبکه‌ای شدن مقابله با ظلم در جهان خواهد بود.
انتهای پیام/
