کشف جدید درباره اندازه مشتری در گذشته‌های دور
شنیدن این خبر که مشتری دو برابر اندازه کنونی خود بوده است، هنگامی جالب‌تر می‌شود که بدانیم این سیاره در حال حاضر بزرگ‌ترین سیاره در منظومهٔ شمسی به شمار می‌رود و می‌تواند ۱٬۳۰۰ زمین را در خود جای دهد. این غول گازی پنجمین سیارهٔ دور از خورشید است و یکی از درخشان‌ترین اجرام آسمان شب به شمار می‌رود.
کنستانتین باتیگین، نویسنده اصلی این پژوهش جدید که نتایج آن در مجله «Nature Astronomy» منتشر شده است به رسانه‌ها گفته است هدف از انجام این پژوهش «این است که بفهمیم از کجا آمده‌ایم و تعیین مراحل اولیه تشکیل این سیاره برای حل این معما ضروری است. این امر ما را به درک چگونگی شکل گیری مشتری و سایر سیارات در منظومه شمسی نزدیکتر می‌کند.
پژوهشگران تلاش کردند تا ویژگی‌های مشتری را در مرحله اولیه شکل‌گیری آن؛ یعنی تقریبا ۳.۸ میلیون سال پس از شکل‌گیری منظومه شمسی تعیین کنند. این تیم پژوهشی کشف کرد که این سیاره تقریبا دو برابر اندازه کنونی خود و دارای میدان مغناطیسی ۵۰ برابر قوی‌تر از حال حاضر بوده است. این مسئله تأیید می‌کند که مشتری «معمار» منظومه شمسی است و جایگاه، ویژگی‌ها و مدار سیارات آن را تعیین کرده است.
از میان چهار قمر بزرگ مشتری و ۹۵ قمر کوچک آن، پژوهشگران دو قمر کوچک آمالتیا و تبه را مورد مطالعه قرار دادند که در فاصله‌ای نزدیک به مشتری قرار دارند و در مدار‌هایی با کمی انحراف (شیب) حرکت می‌کنند.
این انحراف جزئی نشان دهنده نیروی گرانش مشتری است. پژوهشگران با تحلیل دقیق انحرافات کوچک مداری آن‌ها، موفق شدند اندازه‌ی اولیه مشتری را تخمین بزنند.
فرد آدامز پژوهشگر مشارکت کننده در این پژوهش می‌گوید: «این مسئله شگفت انگیز است که حتی پس از ۴.۵ میلیارد سال، هنوز شواهد کافی وجود دارد که به ما اجازه می‌دهد وضعیت فیزیکی سیاره مشتری را در روز‌های اولیه شکل گیری آن بازسازی کنیم».
انتهای پیام/
