آیا فسیل دایناسور ۷۰ میلیون ساله می‌تواند کلید درمان سرطان باشد؟
در پژوهشی که یک دهه به طول انجامیده است، دانشمندان وجود ساختارهایی شبیه گلبول‌های قرمز خون را در فسیل یک دایناسور کشف کردند. این کشف امکان مطالعه تومور‌های باستانی موجودات ماقبل تاریخ را مطرح می‌کند.
این پژوهش که از سوی یک تیم پژوهشی مشترک از دانشگاه آنگلیا راسکین (ARU) و امپریال کالج لندن (دانشگاه تحقیقاتی دولتی) انجام شده است، این ساختار‌ها را در فسیل دایناسوری به نام «تلماتوسوروس ترانسیلوانیکوس» (Telmatosaurus transsylvanicus) یکی از گونه‌های دایناسور‌های علف‌خوار، پیدا کرده‌اند. این دایناسور ۶۶ تا ۷۰ میلیون سال پیش در منطقه حوزه (Hateg) در رومانی کنونی می‌زیسته است.
ایده این پژوهش در سال ۲۰۱۶ آغاز شد، زمانی که پروفسور جاستین استبینگ (Justin Stebbing)، آنکولوژیست دانشگاه آنگلیا راسکین، مقاله‌ای را در مورد فسیل دایناسوری در رومانی خواند که توموری در آرواره خود داشته است. به این ترتیب، یک تیم پژوهشی متشکل از پروفسور استبینگ، دکتر «بیانکاستلا سرزر» (Biancastella Cereser) از امپریال کالج و پروفسور پرمود چاندراسینگه (Pramod Chandrasinghe) از دانشگاه کلانیا (Kelaniya) در سریلانکا برای شروع بررسی این تومور تشکیل شد.
این تیم برای به دست آوردن نمونه با مسئولان رومانی تماس گرفت و سپس از ابزار‌های دقیق و فناوری‌های پیشرفته مانند میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) در بررسی خود استفاده کرد.
ایده مطالعه تومور‌های باستانی موجودات ماقبل تاریخ در سال ۲۰۱۶ آغاز شد، زمانی که پروفسور جاستین استبینگ مقاله‌ای را در مورد فسیل دایناسوری در رومانی خواند که توموری در آرواره خود داشته است.
تصاویر بدست آمده به وسیله این میکروسکوپ پیشرفته وجود ساختارهایی شبیه گلبول‌های قرمز خون را در استخوان‌های فسیل شده تایید می‌کند که نشان دهنده وجود بافت نرمی است که به طور غیرمنتظره‌ای حفظ شده بود.
استبینگ توضیح داد که این کشف پیشرفت قابل توجهی در مطالعه سوابق فسیلی است؛ زیرا اکنون می‌توان بافت‌های نرم را مشاهده کرد و نه فقط ساختار‌های سخت مانند چشم‌ها یا استخوان‌ها.
او افزود مطالعه این بافت‌های باستانی به درک اجزای سازنده مولکولی سرطان و نقش محیط در شکل گیری این بیماری در طی میلیون‌ها سال کمک می‌کند.
اگرچه ایده شبیه سازی دایناسورها با استفاده از DNA آن‌ها به علت تجزیه شدن در طول زمان امکان پذیر نیست؛ اما این پژوهشگران توانستند پروتئین‌هایی را کشف کنند که در بافت نرم حفظ شده بود و آن‌ها را قادر می‌سازد تا سرطان در دایناسورها را از دیدگاه مولکولی باستانی مطالعه کنند.
این تیم امیدوار است که این پژوهش‌ها درک ما از سرطان را افزایش دهد و در نتیجه تلاش‌ها برای یافتن درمان‌های جدید و مؤثر را تسریع بخشد.
این پژوهش در مجله «Biology» منتشر شده است.
انتهای پیام/
