اعمال تعرفه بر فیلم‌های خارجی؛ تهدیدی برای قدرت نرم آمریکا و صنعت سینمای هالیوود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، با ظهور اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، ممکن است قدرت سابقسینما تا حدی کاهش یافته باشد، اما هالیوود همچنان بخش مهمی از قدرت نرم جهانی آمریکا محسوب می‌شود.
با این حال، پیشنهاد دولت آمریکا مبنی بر اعمال تعرفه بر فیلم‌هایی که در خارج از کشور تولید شده‌اند، نه‌تنها تصمیم نادرستی است بلکه نتیجه‌ای کاملاً معکوس خواهد داشت: آسیب به صنعت فیلم سازی آمریکا و تضعیف قدرت نرم آن پیامد این تصمیم خواهد بود. این ترس آمریکا از تجارت آزاد، بازتابی از کاهش اعتماد به نفس آن در جهانی چندقطبی است.
اولاً، ادعای اینکه صنعت سینمای آمریکا «در حال نابودی» است، اغراق‌آمیز است. انتظار می‌رود درآمد گیشه هالیوود تا سال ۲۰۲۶از سطح پیش از ۲۰۱۹ فراتر برود. طبق گزارش بلومبرگ، اگرچه فیلم‌ها و سریال‌های بیشتری در خارج از آمریکا تولید می‌شوند، اما صنعت سرگرمی آمریکا هنوز سه برابر بیش از آنچه وارد می‌کند، صادر می‌کند.
علاوه بر این، بیش از ۷۰ درصد درآمد گیشه هالیوود از بازارهای بین‌المللی تأمین می‌شود. بنابراین، جهانی شدن به نفع صنعت فیلمسازی آمریکا است.
همچنین بسیاری از فیلم‌های آمریکایی، حداقل بخشی از مراحل تولید خود را به دلایل متعددی، از جمله مکان‌های مناسب،استعدادهای خارجی و هزینه پایین‌تر؛ در خارج از آمریکا انجاممی‌دهند. طبق داده های رسمی، در سال ۲۰۲۳ حدود نیمی از هزینه‌های صرف شده توسط تهیه‌کنندگان آمریکایی برای پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی با بودجه بالای ۴۰ میلیون دلار، در خارج از آمریکا انجام شده است. به همین دلیل است که بسیاری از واکنش‌ها در هالیوود به این پیشنهاد تعرفه ای، منفی بوده اند.
فراتر از فیلم‌ها، صنعت سرگرمی آمریکا میلیاردها دلار از طریق پلتفرم‌هایی نظیر نتفلیکس و حتی فروش محصولات جانبی به دست می‌آورد. در نتیجه، ایده‌ی اجبار به تولید کامل فیلم‌ها در داخل آمریکا، غیرعملی و خطرناک است، چرا که باعث نابودی همان صنعتی خواهد شد که ترامپ مدعی است قصد نجات آن را دارد.
همان‌طور که یک آیفون از قطعاتی ساخته شده که در ده‌ها کشور تولید می‌شوند، یک فیلم نیز ممکن است حاصل همکاری بین‌المللی باشد. برای مثال، فیلم گلادیاتور ۲ که حدود نیم میلیارد دلار فروش داشت، توسط کمپانی آمریکایی پارامونت توزیع شد، کارگردانی‌اش بر عهده فیلم سازی انگلیسی بود، عمدتاً در بریتانیا فیلم برداری شد و بازیگرانی از آمریکا، استرالیا و بریتانیا در آن حضور داشتند. در چنین شرایطی، چگونه می‌توان برای آن تعرفه وضع کرد؟ این ایده اصلاً قابل تصور نیست.
علاوه بر این، فیلم ها جزو دارایی های فکری محسوب می شوند که طبق قوانین فعلی، مشمول تعرفه نمی شوند. با این حال، دولت می تواند از طریق مشوق های مالیاتی یا مقررات، برای فیلم های خارجی یا فیلم های آمریکاییِ ساخته شده در خارج، محدودیت‌هایی ایجاد کند.
آنچه دولت آمریکا درک نمی‌کند این است که طعم و رنگ بین المللییکی از دلایل اصلی موفقیت جهانی فیلم های هالیوود است. برای مثال، فیلم های جیمز باند به دلیل فیلم برداری در کشورهای مختلف، جذابیتی جهانی دارند. هر حرکت حمایت گرایانه از سوی آمریکا احتمالاً واکنش متقابل کشورهای دیگر را به دنبال خواهد داشت و در نتیجه، خسارات قابل‌توجهی را به هالیوود تحمیل خواهد کرد.
دولت فعلی آمریکا همچنین یکی از دلایل این تصمیم را مقابله با «تبلیغات» اعلام کرده است. این موضوع، به طرز عجیبی طعنه‌آمیز است، زیرا پنتاگون و سازمان سیا سال‌ها است که با هالیوود همکاری نزدیک دارند. حتی افشاگرانی از درون صنعت فیلمسازی آمریکا فاش کرده اند که نهادهای امنیتی ایالات متحده در بیش از هزار فیلم و سریال دخالت داشته اند، فیلمنامه ها را بازنویسی کرده و بخش هایی را که تصویر منفی از آمریکا ارائه می دادند، سانسور کرده اند.
اگر هر کشوری از تبلیغات خارجی بترسد، هیچ کس نباید فیلم آمریکایی تماشا کند.
نگرانی از فیلم های خارجی، در واقع بازتابی است از افول کلی امپراتوری آمریکا در جهانی غیرمتمرکز. اکنون استودیوها و هنرمندان بسیاری در سراسر جهان دارای سرمایه، فناوری و استعداد لازم برای ساخت فیلم هایی هستند که می توانند با هالیوود رقابت کنند. برای نمونه، کره جنوبی در سال های اخیر چندین سریال موفق جهانی تولید کرده و فیلم چینی"نژای 2" نیز به پرفروش‌ترین انیمیشن جهان تبدیل شده است.
چند دهه پیش، فیلم‌های ایتالیایی و فرانسوی از نظر کیفیت با فیلم‌های آمریکایی برابری می‌کردند یا حتی بهتر بودند. سلطههالیوود یک پدیده موقتی است؛ درست مانند برتری آمریکا دراقتصاد، فناوری و نظامی‌گری.
انتهای پیام/
