آنا گزینه‌های احتمالی پاپ بعدی و روابطشان با جهان اسلام را بررسی می‌کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، در حالی که جهان با پاپ فرانسیس در روز شنبه وداع کرد توجه‌ها نه تنها به جهت‌گیری‌های آینده کلیسای کاتولیک، بلکه به روابط بین المللی به وجود آمده بین واتیکان و جهان، به ویژه جهان اسلام معطوف است.
در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (موسوم به منا)، جایی که ریشه اغلب درگیری‌ها هویت مذهبی ملت‌هاست، ماهیت و مواضع ایدئولوژیک پاپ آینده می‌تواند پیامد‌های گسترده‌ای داشته باشد.
کاردینال‌های صاحب حق رأی برای انتخاب پاپ بعدی مواضع به شدت متضادی دارند.
در یک طرف، ترقی خواهان و میانه‌رو‌ها قرار دارند که روی گفتگوی بین مذاهب، عدالت اجتماعی و تعامل با اسلام به عنوان یک مسیر حیاتی به سوی صلح در دنیای چندپاره تأکید دارند.
در طرف دیگر، محافظه‌کاران و سنت‌گرایان قرار دارند، که عمدتاً از فرسایش هویت مسیحی در اروپا که به طور فزاینده‌ای سکولارشده و اغلب به جوامع مهاجرپذیر تبدیل شده می‌ترسند.
امروز در سراسر اروپا شاهد رشد سریع جنبش‌های افراطی راست‌گرا و ضد اسلام آشکار هستیم. در حالی که جهان منتظر خروج دود سفید از کلیسای سیستین است، کشور‌های مسلمان- از غزه تا قاهره، بیروت تا رباط و تهران- با دقت در حال نظاره هستند.
نامزد‌های ترقی خواه و میانه‌رو
کاردینال متئو زوپی، رئیس اسقف‌نشین بولونیا و رئیس کنفرانس اسقف‌های ایتالیا، به عنوان یکی از نامزد‌های ترقی خواه لیبرال شناخته می‌شود. زوپی، که در گفتگوی بین‌مذاهب و میانجیگری در اختلافات تخصص دارد، در فرآیند‌های صلح گذشته مستقیماً با رهبران مسلمان همکاری کرده است.
پس از شروع جنگ اخیر بین غزه و رژیم اشغالگر قدس، این کشیش ۶۷ ساله اهل رم، حماس را «بدترین دشمن مردم فلسطین» خواند و در عین حال از صهیونیست‌ها خواست تا آتش‌بس فوری را بپذیرند و به رنج‌های غیرنظامیان فلسطینی پایان دهند. زوپی همواره بر اهمیت صلح و نیاز به رسیدگی به ریشه‌های درگیری، یعنی اشغال مداوم سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل، تأکید کرده است.
تأکید او بر گفت‌و‌گو به جای تقابل نشان می‌دهد که تحت رهبری او، واتیکان احتمالاً بر ابتکاراتی متمرکز خواهد شد که هدف آن ساخت پل‌های ارتباطی با دنیای اسلام است. زوپی گفته است: "جایگزین گفت‌و‌گو، سکوت و مرگ است. "
کاردینال زوپی همچنین به شدت از حقوق مهاجران دفاع کرده است و گفته است: «ایتالیا برای زندگی به مهاجران نیاز دارد»، که در تضاد کامل با موضع ضد مهاجرت سختگیرانه جورجیا ملونی، نخست‌وزیر افراطی ایتالیا است.
کاردینال پیترو پارولین، وزیر کشور فعلی واتیکان یک گزینه دیپلماتیک و میانه‌رو است.
پارولین ۷۰ ساله سیاست خارجی واتیکان را در دوران پاپ فرانسیس رهبری می‌کرد و حملات نظامی اسرائیل به غزه را محکوم کرده بود و مکرراً خواستار نجات جان غیرنظامیان شده است. او در گفت‌و‌گو با رهبران مسلمان تأکید کرده است که «دیپلماسی و منافع مشترک باید بر اسلحه‌ها غلبه کند».
اگر پارولین پاپ شود، احتمالاً با تشویق مذاکرات صلح، کمک‌های بشردوستانه و مدارای مذهبی رویکردی عملی به خاورمیانه و شمال آفریقا در پیش خواهد گرفت و روابط محکمی را با کشور‌های مسلمان‌نشین ایجاد می‌کند تا اسرائیل را به سمت صلح سوق دهد.
یک شخصیت کلیدی دیگر، کاردینال لوئیس آنتونیو تگله از فیلیپین است که تجربه شخصی مهمی از روابط مسیحی-مسلمان در سرزمین خود، جایی که اقلیت بزرگی از مسلمانان در کنار کاتولیک‌ها زندگی می‌کنند، با خود دارد.
تگله همواره از کرامت مهاجرانی که اکثراً مسلمان هستند دفاع کرده است و در در همکاری اش با سازمان کاریتاس اینترنشنالیس مهاجرت را «آزمونی برای محبت مسیحی» خوانده است.
کاردینال پیتر ترکسان از غنا، هرچند کمتر در حوزه مسائل اسرائیل-فلسطین فعال است، اما مدافع بی‌وقفه گفت‌و‌گو بین مسیحیان و مسلمانان بوده است، به ویژه در غرب آفریقا جایی که خشونت‌های مذهبی به شدت افزایش یافته است.
کاردینال پیر باتیستا پیزابالا، اسقف لاتین تبار اورشلیم، نیز به عنوان یک گزینه ممکن برای جانشینی پاپ فرانسیس مطرح شده است. پیزابالای ۶۰ ساله با واقعیت‌های سرزمین مقدس آشناست و هرگز دست از انتقاد از اقدامات نظامی اسرائیل برنداشته و خواستار حفاظت از غیرنظامیان در هر دو طرف شده است.
نامزد‌های محافظه‌کار
کاردینال روبرت سارا از گینه، در خصوص تأثیر اسلام در غرب آشکارا سخنرانی کرده است. او اسلام‌گرایی را با «یک افراط‌گرایی هیولایی» مقایسه کرده و هشدار داده که «غرب، که روح خود را فراموش کرده است، در معرض هجوم فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های بیگانه قرار دارد». او به شدت به مهاجرت انبوه از کشور‌های مسلمان‌نشین بدبین است و مکرراً از اروپا خواسته در مواجهه با آنچه او تهدیدی اساسی می‌داند «ریشه‌های مسیحی خود را دوباره کشف کند.»
کاردینال پیتر اردو، اسقف اعظم استرگوم-بوداپست ۷۲ ساله، نیز دیدگاه مشابهی دارد. اگر اردو انتخاب شود، احتمالاً بر حفاظت از اقلیت‌های مسیحی در خاورمیانه تأکید خواهد کرد، در حالی که دیدگاه محتاطانه‌تری نسبت به گفت‌و‌گو‌های مسیحی-مسلمان خواهد داشت.
انتهای پیام/
