بهای حقیقت: فداکاری‌های بی‌بدیل خبرنگاران زن در نوار غزه
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از عرب مدیا سوسایتی، در سایه جنگ خون بار و بی سابقه‌ای که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ غزه را در بر گرفته، خبرنگاران زن فلسطینی به یکی از مظلوم‌ترین و در عین حال مقاوم‌ترین گروه‌های حاضر در میدان تبدیل شده‌اند. زنانی که نه تنها بار حرفه‌ای گزارش از یک منطقه جنگی را بر دوش می‌کشند، بلکه هم زمان باید با آوارگی، کمبود غذا، آسیب‌های روانی، فشارهای اجتماعی و خطر همیشگی مرگ مقابله کنند.
حدود یک سوم از خبرنگاران فعال در نوار غزه را زنان تشکیل می‌دهند. بسیاری از آن‌ها به دلایل گوناگون، از جمله عدم ثبت رسمی، در فهرست رسمی سندیکای روزنامه نگاران فلسطینی قرار ندارند. این در حالی است که شمار زیادی از دانشجویان رشته روزنامه نگاری در دانشگاه‌های غزه زن هستند.
با وجود همه محدودیت ها، خبرنگاران زن نقشی حیاتی در روایت واقعیت جنگ دارند. آن‌ها روایت‌گر و صدای جامعه‌ای هستند که زیر آوار بمباران و محاصره نفس می‌کشد. اما این نقش، بهایی سنگین دارد.
از زمان آغاز جنگ، دست کم ۱۳ زن خبرنگار فلسطینی در جریان بمباران‌های رژیم صهیونی جان خود را از دست داده‌اند. یکی از آن‌ها «آیات خدوره» بود؛ روزنامه نگار و مجری پادکست، که خانه اش در بیت لاهیا هدف حمله هوایی قرار گرفت. آیات پیش از مرگ، ویدیویی با عنوان «آخرین پیام من به جهان» منتشر کرد و در آن گفت: «ما رویا‌های بزرگی داشتیم، اما حالا تنها آرزویمان این است که اگر کشته شدیم، پیکرمان کامل باقی بماند تا بشناسندمان.»
خطر تنها به مرگ ختم نمی‌شود. بر اساس گزارش ها، بیش از ۸۲ درصد از خبرنگاران زن در غزه مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند و بسیاری چندین بار جابجا شده‌اند. زندگی در چادر، نبود امکانات بهداشتی، کمبود مواد غذایی و خطر بمباران دائمی، شرایطی غیرانسانی برای خبرنگارانی رقم زده که همچنان به کار خود ادامه می‌دهند.
از سوی دیگر، خبرنگاران زن فلسطینی، در کنار وظیفه حرفه‌ای، باید نگران سلامت و امنیت خانواده هایشان نیز باشند؛ مسئولیتی مضاعف که فشار روانی آن گاه غیرقابل تحمل است. «مدلین شقاله»، یکی از خبرنگاران حاضر در غزه، می‌گوید که خانه اش را از دست داده و خواهر و برادرزاده اش کشته شده‌اند، اما با وجود همه این دردها، همچنان به کار خود ادامه می‌دهد.
جنگ در غزه، نه تنها زندگی جسمی، بلکه روان مردم و به ویژه زنان و کودکان را ویران کرده است. خبرنگاران زن، به عنوان بخشی از جامعه‌ای آسیب‌دیده، هم قربانی هستند و هم راوی. آن‌ها نه تنها باید صحنه‌های وحشتناک و غیرانسانی را گزارش کنند، بلکه خود نیز در دل همین فجایع زندگی می‌کنند.
افزون بر این، زنان خبرنگار با خشونت‌های آنلاین، از جمله تهدید، هتک حرمت، یا حتی هک حساب‌های شخصی نیز مواجه‌اند. برای مثال، حساب اینستاگرام «پالستیا العقاد» یکی از خبرنگاران زن برجسته غزه هک شد و پست‌های جعلی به نام او منتشر شد که موجب سردرگمی و نگرانی دنبال کنندگانش شد.
با تخریب دفاتر خبری، خبرنگاران ناچارند در خیابان‌ها یا از خانه‌های غیرامن خبر تهیه کنند. بسیاری از آن‌ها حتی به خانه‌های خود نیز نمی‌توانند بازگردند؛ چرا که در هر لحظه احتمال هدف قرار گرفتنشان وجود دارد. به رغم استفاده از جلیقه‌های خبرنگاری، آن‌ها احساس امنیت نمی‌کنند.
از سوی دیگر، باید با محدودیت‌های فرهنگی و سنتی نیز مقابله کنند. در جامعه‌ای محافظه کار مانند غزه، حضور زنان در میدان‌های جنگ یا همکاری با رسانه‌های خارجی، با قضاوت‌های منفی رو‌به‌رو می‌شود. برخی حتی مجبورند حلقه ازدواج جعلی به دست کنند یا کارت‌های شناسایی جعلی حمل کنند تا از مزاحمت‌ها در امان بمانند.
با این حال، خبرنگاران زن غزه ایستاده‌اند؛ با صدایی بلندتر از انفجارها. آن‌ها تصویرگر درد، رنج، مقاومت و امیدند؛ صدایی برای آن‌هایی که زیر آوار خاموش شده‌اند.
انتهای پیام/
