بازگشت «سقراط» به صحنه؛ نمایشی که جنگ هم نتوانست متوقفش کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، نمایش «در نقش سقراط» با دراماتورژی عباس مؤذن و به کارگردانی مرتضی محمدیان پس از یک اجرا و توقف اجباری به دلیل شرایط جنگی کشور، از ۱۴ تا ۳۱ مرداد، هر شب ساعت ۱۹ در سالن مده‌آ تماشاخانه طهران اجرا می‌شود. در این اثر نمایشی، بازیگرانی چون شاهین امرایی، مانا ناصری، فرهاد جودکی، امیررضا جهانی، علیرضا ناظم‌زاده و سامان محمدیان به ایفای نقش می‌پردازند.

خلاصه داستان نمایش «در نقش سقراط» نوشته وودی آلن و با ترجمه شهرام زرگر، درباره علاقه خاص نویسنده به شخصیت سقراط است؛ علاقه‌ای که آنچنان عمیق است که گاهی حتی خواب‌هایش را نیز در بر می‌گیرد. این نمایش فرصتی برای مخاطبان فراهم می‌کند تا با نگاهی نوین و متفاوت به زندگی و اندیشه‌های این فیلسوف بزرگ تاریخ بشر نگاه کنند.

بازیگری؛ تمرین و تحقیق

سامان محمدیان بازیگر جوان نمایش در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: کلاً بازیگری تمرین‌های خاص خودش را دارد. برای مثال تمرین بیان و تمرین بدن. در بازیگری برای ورود به هر شخصیت یا نقشی باید راجع‌ به آن نقش و شخصیت تحقیق شود و آن‌قدر تمرین و تکرار داشته باشی که بتوانی به بهترین نحو آن نقش را ایفا کنی.

قاصدی ساده، اما تأثیرگذار

وی افزود: با توجه به اینکه نقش من قاصد است، یکی از ویژگی‌های خاصی که می‌تواند داشته باشد نجات دادن یک انسان از مرگ است. در واقع همان‌طور که گفتم، من یک قاصد هستم و لایه پیچیده‌ای ندارم که برای مخاطب ناشناخته باشد.

محمدیان تصریح کرد: اینکه بازیگر باید نقشش را هم فردی متفکر و جدی نشان دهد و هم فردی کمدی، خودش می‌تواند چالشی برای بازیگر ایجاد کند. بازیگر باید تعادل بین متفکر و جدی بودن و کمدی بودن را حفظ کند. در اینجا با ارتباط چشمی با مخاطب و لحنی که خبر مهم را مطرح می‌کنم، طنز بودن به مخاطب منتقل می‌شود.

همکاری دوستانه در گروه

وی گفت: همکاری من نه تنها در این کار بلکه در هر کاری به‌ صورت دوستانه است و سعی می‌کنم هر کاری که در توانم باشد برای فیکس شدن نمایش انجام دهم.

وی افزود: به نظرم پیام این نمایش می‌تواند خودفریبی یا فرار از واقعیت باشد؛ موضوعی که در جامعه امروزی هم رواج پیدا کرده است.

طراحی صحنه و لباس؛ پلی میان کلاسیک و مدرن

محمدیان اظهار داشت: طراحی لباس و صحنه به من این کمک را می‌کند که با داشته‌های خودم و ایده‌های عوامل و تمرین‌ها، خودم را با این فضای تلفیقی کلاسیک و مدرن هماهنگ کنم.

این بازیگر جوان خاطرنشان کرد: این نخستین تجربه بازیگری من است و می‌توانم بگویم تمرین‌های خاص بازیگری واقعاً برایم جالب بود و علاقه‌ام را به بازیگری بیشتر کرد. یکی از تکنیک‌هایی که در بازیگری آموختم حمایت کردن است. برای مثال ممکن است بازیگری دیالوگ خود را فراموش کند و بازیگر دیگر طوری دیالوگ او را بیان کند که مخاطب متوجه نشود. گاهی این اتفاق حتی می‌تواند اجرا را زیباتر جلوه دهد.