حافظهای برای طبیعت؛ خم میشود، میماند و آلودگی ندارد

به گزارش خبرگزاری آنا؛ در شرایطی که صنعت الکترونیک با چالشهای زیستمحیطی ناشی از زبالههای دیجیتال روبهروست، محققان دانشگاه «یونسِی» در کره جنوبی نمونهای از حافظه الکترونیکی تولید کردهاند که نهتنها عملکردی مشابه حافظههای رایج دارد، بلکه بهطور کامل با محیطزیست سازگار است. این حافظه از نوع RRAM (Resistive Random Access Memory) یا حافظه دسترسی تصادفی مقاومتی است و برخلاف نمونههای سنتی، قابلیت خمشدن تا ۳۰۰۰ مرتبه را بدون آسیب به ساختار یا عملکرد داراست.
آنطور که نتایج آزمایشهای منتشرشده توسط این گروه نشان میدهد، ساختار اصلی این حافظه از مواد زیستی و قابل تجزیه مانند ژلاتین و یونهای فلزی ساخته شده است. این انتخاب باعث شده که قطعه تولیدشده، پس از پایان عمر مفید خود نیازی به بازیافت صنعتی نداشته باشد و طی مدت کوتاهی در محیطزیست حل شود؛ بدون آنکه ترکیبات سمی یا ماندگار از خود برجای بگذارد.
نگاه به کاربردهای آینده
حافظه جدید از منظر فنی توانایی رقابت با حافظههای RRAM مرسوم را دارد. این نوع حافظهها به دلیل سرعت بالا، مصرف کم انرژی و دوام نسبتاً زیاد در برابر تغییرات حرارتی و مکانیکی، یکی از گزینههای اصلی برای جایگزینی حافظههای سنتی نظیر DRAM و فلش محسوب میشوند.
در نسخه ارائهشده توسط محققان کرهای، هدف اصلی، کاربرد در فناوریهای نوینی همچون ابزارهای پوشیدنی، تجهیزات پزشکی قابل کاشت، و وسایل الکترونیکی قابل انعطاف عنوان شده است. در چنین کاربردهایی، امکان خمشدن مکرر و قابلیت تجزیهپذیری، دو مزیت مهم بهشمار میآیند؛ زیرا نیاز به قطعات سبک، منعطف و بدون آلودگی ثانویه، اولویت اصلی طراحان این دستگاهها است.
جایگزینی برای آیندهای پایدار
با افزایش مصرف ابزارهای هوشمند و رشد زبالههای الکترونیکی، فناوریهایی از این دست میتوانند نقش مهمی در کاهش اثرات منفی زیستمحیطی ایفا کنند. به گفته تیم پژوهشی پروژه، توسعه این نوع حافظهها میتواند بخشی از راهحلهای فناورانه برای حرکت بهسوی اقتصاد چرخشی و محصولات تجزیهپذیر باشد.
در بیانیه رسمی این دانشگاه آمده است که تحقیق حاضر، گامی ابتدایی، اما مهم برای استفاده از زیستمواد در ساخت قطعات الکترونیکی حساس محسوب میشود. محققان همچنین اعلام کردهاند که بهدنبال بهبود ظرفیت ذخیرهسازی، افزایش پایداری حرارتی و کاهش هزینه تولید این نوع حافظهها هستند تا زمینه برای تجاریسازی گسترده آنها فراهم شود.
این دستاورد نشان میدهد که مسیر ترکیب فناوریهای پیشرفته با اصول پایداری زیستمحیطی نهتنها ممکن، بلکه عملیاتی و مؤثر است.
انتهای پیام/