قطعنامه‌های سازمان ملل علیه رژیم صهیونیستی؛ وعده‌های نادیده گرفته شده و ضرورت مقاومت مسلحانه

به گزارش خبرگزاری آنا، رژیم صهیونیستی که نزدیک به ۷۰ سال پیش با حمایت قدرت‌های غربی تشکیل شد، بار‌ها توسط سازمان ملل محکوم شده و قطعنامه‌های متعددی علیه آن صادر گردیده است. این قطعنامه‌ها از جمله قطعنامه ۲۴۲ (۱۹۶۷) که خواستار عقب‌نشینی از سرزمین‌های اشغالی پس از جنگ شش‌روزه بود، و قطعنامه ۲۳۳۴ (۲۰۱۶) که شهرک‌سازی‌های غیرقانونی اسرائیل را محکوم کرد، همگی نادیده گرفته شده‌اند.

این رژیم اشغالگر، بار‌ها و بار‌ها قوانین بین‌المللی و حقوق بشر را نقض کرده است. از قتل عام مردم عادی در غزه گرفته تا هدف قرار دادن امدادگران و مراکز درمانی حتی در شهرهایی، چون تهران، نمونه‌های بی‌شماری از جنایات علیه بشریت به ثبت رسیده است. هر بار که با قطعنامه‌ها یا محکومیت‌های بین‌المللی رو‌به‌رو شده، بدون هیچ تغییر و توقفی، به اقدامات تجاوزکارانه خود ادامه داده است.

در کنار حمایت بی‌وقفه سیاسی و مالی آمریکا، کشور‌های اروپایی و غربی نیز به شکل گسترده‌ای به حمایت تسلیحاتی و اطلاعاتی از اسرائیل می‌پردازند. این در حالی است که همان کشور‌ها غالباً در عرصه افکار عمومی و رسانه‌ای به‌صورت نمایشی و نمادین، تجاوزات اسرائیل را محکوم می‌کنند. به عنوان مثال، فرانسه و انگلیس به طور رسمی تجاوزات اسرائیل به خاک ایران را تأیید کرده‌اند و از سیاست‌های تهاجمی این رژیم حمایت ضمنی کرده‌اند.

این دوگانگی در رفتار غربی‌ها، عملاً به اسرائیل اجازه داده است تا بدون ترس از مجازات یا تحریم جدی، به اشغالگری، قتل‌عام و گسترش شهرک‌ها ادامه دهد.

این مسئله فقط مربوط به فلسطین نیست. رژیم صهیونیستی عملاً جنگی رسمی علیه ایران اعلام کرده و جنایات بزرگی در این مسیر مرتکب شده است. از ترور دانشمندان گرفته تا حملات موشکی و خرابکاری‌های متعدد در خاک ایران، این رژیم جنایتکار نشان داده که فقط به دنبال گسترش خشونت و ویرانی است.

با این حال، دنیا همچنان نظاره‌گر است و تنها قطعنامه‌های بی‌اثر سازمان ملل که مانند کاغذ پاره‌ای هستند، صادر می‌شود. اگر مقاومت قدرتمند و محور مقاومت به رهبری ایران نبود، امروز شاهد تحمیل جنایات بزرگ‌تر و اشغالگری بی‌رحمانه‌تر بودیم.

حقوق بین‌الملل وقتی طرف مقابل به آن احترام نمی‌گذارد، دیگر یک شوخی بیش نیست. در برابر حیوانات درنده و رژیم‌هایی که نه به قطعنامه‌ها، نه به گفت‌و‌گو و نه به قوانین بین‌المللی اعتنایی دارند، نمی‌توان با زبان دیپلماسی و کاغذ پاره‌ها کاری از پیش برد. تنها زبان زور و مقاومت است که می‌تواند آنها را وادار به عقب‌نشینی و پذیرش واقعیت کند. راهی جز ادامه دادن مقاومت تا زمانی که دشمن به درس عبرت واقعی برسد، وجود ندارد.

در فلسطین، مقاومت مردمی به عنوان تنها راه مقابله با اشغالگری و کشتار به رسمیت شناخته شده است. گروه‌های مقاومت همچون حماس و جهاد اسلامی، با عملیات نظامی و موشکی، توانسته‌اند در برابر تجاوزات اسرائیل ایستادگی کنند و صدای مقاومت را به جهان برسانند.

در یمن نیز، ملت مظلوم یمن با مقابله در برابر تجاوز نظامی ائتلاف صیهونیستی-آمریکایی، نشان داده‌اند که مقاومت در برابر ظلم یک راهبرد جهانی و مشترک میان ملت‌های تحت اشغال و فشار است. نیرو‌های انصارالله با موشک‌ها و پهپاد‌های خود، حتی عمق خاک دشمن را هدف قرار داده‌اند و اراده خود برای دفاع از خاک و مردمشان را ثابت کرده‌اند؛ و امروز که نبرد مستقیم میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی در جریان است، همه شواهد نشان می‌دهد که تنها راه مقابله با این ماشین کشتار جنگی، مقاومت مستمر و اقدام نظامی هوشمندانه است.

قطعنامه‌های سازمان ملل علی‌رغم تأکید بر حقوق بشر و حاکمیت ملی، نتوانسته‌اند مانع از ادامه تجاوزات اسرائیل شوند و دنیا عملاً با سکوت خود زمینه این بی‌عدالتی را فراهم کرده است.

تنها راه پایان دادن به این وضعیت، اتحاد و ایستادگی ملت‌های مظلوم و مقاومت قوی در برابر ظلم است تا وعده‌های عدالت و آزادی رنگ حقیقت به خود بگیرد.