کنسرت «علیرضا قربانی»، اجرایی میان اصالت و بازار تجاری+ فیلم و عکس
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، کنسرت‌های اخیر علیرضا قربانی در استادیوم آزادی تهران، با استقبال بی‌سابقه‌ای روبه‌رو شده است. به‌طوری‌که بلیت‌های هر شب در مدت کوتاهی به فروش می‌رسد و بیش از ۷ هزار نفر از علاقه‌مندان به موسیقی ایرانی در فضای باز این استادیوم گرد هم می‌آیند. این استقبال گسترده، علاوه بر جذابیت‌های هنری، پرسش‌هایی را درباره کیفیت اجرایی، مدیریت فنی و ابعاد اقتصادی این رویداد‌ها مطرح کرده است.
۱. رپرتوار متنوع و بازآفرینی آثار ماندگار
در این دوره از اجراها، علیرضا قربانی با انتخاب قطعاتی از آثار گذشته خود و همچنین آثار جدید، تنوعی چشمگیر در رپرتوار کنسرت‌ها ایجاد کرده است. قطعاتی مانند «نیست شو»، «بوی گیسو»، «هم گناه»، «هم قفس»، «خیال خوش»، «مرا ببخش»، «شیدا»، «هنوز عشق تو»، «شوشتری بی‌کلام»، «مست عشق»، «ارغوان»، «بی گناه»، «در زلف تو آویزم»، «پل»، «پرواز قوها» و «روزگار غریب» در این اجراها به چشم می‌خورند. این انتخاب‌ها نه‌تنها نشان‌دهنده تنوع سلیقه هنری قربانی است، بلکه بازآفرینی آثار کلاسیک با تنظیم‌های نوین نیز به جذابیت کنسرت افزوده است.
در میان این قطعات، «ارغوان» با شعر هوشنگ ابتهاج و موسیقی مهیار علیزاده آغاز شده و سپس با صدای قربانی ادامه می‌یابد که یکی از برجسته‌ترین لحظات اجرایی این کنسرت‌ها محسوب می‌شود. همچنین، قطعه «روزگار غریب» با شعر احمد شاملو و حمید خلف‌بیگی، با همراهی مخاطبان در انتهای اجرا، فضای احساسی و هم‌نوایی را در استادیوم ایجاد کرد.
۲. کیفیت اجرایی: صدای ژوست و هماهنگی نوازندگان
در بررسی‌های مختلف، کیفیت صدای علیرضا قربانی در این کنسرت‌ها مورد تحسین قرار گرفته است، هر چند برخی ایراداتی نیز بر آن داشتند . اما او با تسلط بر تکنیک‌های آواز ایرانی و پاپ سنتی، توانسته است اجرای دقیقی ارائه دهد. در بیشتر بخش‌ها، صدای خواننده، نوازندگان و هم‌خوان‌ها هماهنگ و ژوست بوده است. تنظیم‌های ارکسترال توسط حسام ناصری و علیرضا افکاری با استفاده از ساز‌های مختلف ایرانی و کلاسیک، فضایی غنی و متنوع را برای مخاطبان ایجاد کرده است.
۳. چالش‌های فضای باز استادیوم آزادی
با وجود کیفیت بالای اجراها، فضای باز استادیوم آزادی چالش‌هایی را برای مخاطبان به همراه داشته است. عدم وجود سیستم صوتی مناسب برای فضای وسیع، مشکلاتی مانند پژواک صدا و کاهش وضوح را به دنبال داشته است. همچنین، ازدحام جمعیت، ترافیک شدید در اطراف استادیوم و امکانات پارکینگ، تجربه حضور در کنسرت را برای برخی از تماشاگران دشوار کرده است. به طوریکه شاید برخی مخاطبان که برای نخستین بار به استادیوم آزادی بیایند ، دچار سردرگمی بشوند.
۴. ابعاد اقتصادی: گردش مالی و هزینه‌های جانبی
میانگین قیمت بلیت کنسرت‌ها حدود یک میلیون تومان است. علاوه بر این، هزینه پارکینگ هر شب به حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان می‌رسد. این ارقام نشان‌دهنده گردش مالی قابل توجهی است که در این رویداد‌ها جریان دارد. سوالی که مطرح می‌شود این است که این درآمد‌ها به کجا می‌رود و آیا این هزینه‌ها با کیفیت خدمات ارائه‌شده متناسب است؟
۵. استفاده از فناوری‌های نوین در طراحی صحنه
در این کنسرت‌ها، از فناوری‌های نوین برای طراحی صحنه و نورپردازی استفاده شده است. تصاویر گرافیکی و ویدئومپینگ‌های هوشمند ، جلوه‌های بصری جذابی را به اجرا افزوده‌اند. هرچند انتظار می‌رفت نسبت به اجراهای سال گذشته از هوش مصنوعی و تصاویر بهتری استفاده شود اما این اتفاق نیافتاد، این تصاویر با مضمون‌های مرتبط با اشعار و موسیقی، تجربه‌ای چندحسی برای مخاطبان ایجاد می‌کند.
۶. اجرایی بین هنر و تجاری‌سازی
کنسرت‌های علیرضا قربانی در استادیوم آزادی، تلاقی هنر و تجاری‌سازی را به نمایش گذاشته‌اند. از یک سو، کیفیت اجراها، تنوع رپرتوار و استفاده از فناوری‌های نوین نشان‌دهنده تعهد هنری این خواننده است. از سوی دیگر، ابعاد اقتصادی و چالش‌های اجرایی مرتبط با فضای باز استادیوم، پرسش‌هایی را درباره مدیریت این رویداد‌ها مطرح می‌کند. در نهایت، این کنسرت‌ها نمونه‌ای از تلاش برای تلفیق هنر با صنعت موسیقی مدرن و تجاری‌سازی آن به شمار می‌روند.
برای ارتقای کیفیت کنسرت‌هایی از این دست در فضای باز – به‌ویژه در استادیوم‌هایی مانند آزادی – لازم است نگاه فنی، مدیریتی و فرهنگی همه‌جانبه‌تری اتخاذ شود. نخست، زیرساخت‌های صوتی و بصری چنین فضا‌هایی باید مطابق با استاندارد‌های جهانی ارتقا یابد؛ چیزی که در کشور‌های توسعه‌یافته از آن به‌عنوان «outdoor acoustic engineering» یاد می‌شود. تجهیز استادیوم‌ها به سیستم‌های صوتی داینامیک، با پخش‌کننده‌های چندنقطه‌ای، مانیتورینگ هوشمند و مهندسی صدای اختصاصی می‌تواند مانع از پژواک، نویز و نارسایی‌های صدا شود. همچنین، مسائلی مانند مسیر‌های دسترسی، پارکینگ، نظم ورود و خروج، تهویه، امکانات رفاهی و سرویس‌دهی ازجمله عوامل کلیدی هستند که در شکل‌گیری تجربه مثبت مخاطب نقش دارند، اما در ایران غالباً به شکل موقتی، غیراستاندارد یا صرفاً درآمدزایی دیده می‌شوند.
از سوی دیگر، حفظ اصالت کنسرت به‌عنوان یک قالب فرهنگی و هنری نیز حائز اهمیت است. آنچه در برخی موارد باعث ابتذال یا سطحی‌شدن اجراها می‌شود، غلبه نگاه صرفاً تجاری بر اجراها و بی‌توجهی به کرامت مخاطب و ارزش محتواست. الگوبرداری از کنسرت‌های بزرگ جهانی، تنها در بهره‌گیری از تکنولوژی خلاصه نمی‌شود؛ بلکه شامل ساختار دقیق اجرایی، زمان‌بندی منظم، احترام به مخاطب، کیفیت آثار و حتی چگونگی مواجهه با سکوت، نور، و پایان‌بندی اجراست. اگر این موارد با درایت و برنامه‌ریزی لحاظ شود، می‌توان امیدوار بود که کنسرت‌هایی در ابعاد بزرگ، نه‌تنها به جریان اقتصادی پایدار برای موسیقی بدل شوند، بلکه به تجربه‌ای فرهنگی، معنوی و هنری عمیق برای مخاطبان تبدیل شوند ، تجربه‌ای که هم به رشد موسیقی و هم به ارتقاء ذائقه عمومی یاری می‌رساند.
انتهای پیام/
