پایان‌نامه‌ای که به دفاع نرسید!؛ انفجار بندر شهید رجایی نگذاشت + عکس
به گزارش خبرنگار آنا، دفاع نمادین پایان‌نامه دانشجوی جانباخته دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس برگزار شد.
در مراسمی نمادین پایان‌نامه زنده‌یاد سحر خاور دانشجوی کارشناسی‌ارشد رشته مدیریت مالی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس که در حادثه انفجار بندر شهید رجایی جان باخته بود با حضور استاد راهنما محمدحسین رنجبر، داوران و جمعی از دانشجویان هم‌ترمی آن مرحوم برگزار شد.
استاد راهنمای دانشجوی جانباخته سحر خاور در این مراسم که با حضور خانواده آن مرحوم و جمعی از دانشجویان و استادان برگزار شد، گفت: تمام مراحل دفاع از پایان‌نامه این دانشجو انجام شده بود و امروز تاریخ دفاع آن مرحوم بود و به درخواست دانشجویان و هم‌ترمی‌های ایشان، مقرر شد جلسه دفاع نمادین به‌منظور همدردی با خانواده وی و پاسداشت یاد و خاطره این دانشجوی فقید برگزار شود.
محمدحسین رنجبر با بیان اینکه این مراسم با هدف بزرگداشت تلاش‌های علمی و زنده‌نگاه‌داشتن یاد این دانشجوی فقید ترتیب داده شده بود، بر لزوم تداوم راه علمی او تأکید کرد و ادامه داد: چنین مراسمی نه‌تنها یاد عزیزان ازدست‌رفته را زنده نگه می‌دارد، بلکه انگیزه‌بخش دانشجویان دیگر برای پیمودن راه علم و ایثار است.
رئیس دانشگاه آزاد اسلامی استان هرمزگان درباره انتخاب موضوع، چگونگی جمع‌آوری مطالب و تلاش بی‌وقفه مرحوم سحر خاور برای دفاع از پایان‌نامه ارائه کرد و متذکر شد: افسوس که این دانشجوی پویا، منضبط و فعال امروز برای دفاع از پایان‌نامه‌اش در جمع ما نیست، اما یاد و خاطره او در قلب‌ها جاری و در ذهن‌ها ماندگار است.
این مراسم مطابق ضوابط دفاع از پایان‌نامه، اما به‌شکل نمادین انجام شد و پدر مرحوم سحر خاور با بیان خاطراتی از وی و چگونگی پرواز فرزند فقیدش، از مسئولان، دست‌اندرکاران و همکلاسی‌های دختر فقیدش قدردانی کرد.
وی عنوان کرد: امیدوارم هیچ‌کس در عزای فرزند خود و داغ جانسوز او گرفتار نشود.
پایان‌بخش این مراسم، قرائت متنی در رثای این زنده‌یاد فقید و قرائت فاتحه‌ای به روح پاک او به شرح بود:
دانشجوی زنده‌یاد سحر خاور
اینک لحظه‌ای است که باید برای دفاع از پایان‌نامه‌ات در جایگاه قرار می‌گرفتی، اما... معذالک! صندلی تو در سالن دفاع خالی است، اما حضور تو از هر ذره‌ای از این فضا پررنگ‌تر است.
باد از لابه‌لای برگ‌های پایان‌نامه‌ات می‌گذرد و گویی هنوز صدای قلمت را روی کاغذ‌ها می‌شنود؛ همان قلمی که عشق به یادگیری را با جوهر آرزوهایت درهم آمیخت.
تو اکنون اینجا نیستی، اما هر کلمه‌ای که از پژوهش تو می‌خوانیم، چون نبضی زنده، تپش‌های قلب‌ت را به یادمان می‌آورد.
آسمان امروز آبی‌تر از همیشه است؛ گویی تو آن بالا چشمانت را به افق دوخته‌ای و منتظری تا بالاخره این متن‌ها، این داده‌ها، این فرضیه‌ها به سرانجام برسد.
امروز پایان‌نامه‌ات نه یک سند کاغذی، که بال‌های پروانه‌ای است که به آسمان بی‌کران پر کشیده است. هر صفحه‌اش پر از راز‌هایی است که تو با دل و جان نوشتی و حالا، مانند نامه‌های عاشقانه‌ای که به آینده می‌فرستادی، در دستانمان نفس می‌کشد.
تو حالا بخشی از این جانِ پویایی، جاری‌ای که هیچ حادثه‌ای نمی‌تواند تو را از ما بگیرد. پروانه‌ای که به سوی نور پر کشیدی و رفتی، ولی نورش در این خاک باقی مانده است.
دفاع تو امروز نه در یک سالن که در قلب همه‌ی ماست و با عشق پذیرفته شده است.
خداحافظ سفر کرده! اما بدان که این خداحافظی نیست. تو اکنون در هر نفس ما جاری‌تری از همیشه‌ای و امروز درجه‌ات نه به کارشناسی ارشد که به فرشته‌ای می‌رسد که در اعلی علیین به خدا پیوسته و بخشی از موهبت الهی شده‌ای که، چون نور بر ما می‌تابی.
نامت همیشه جاودان و یادت همیشه گرامی باد.
انتهای پیام/
