هولوکاست غزه و خفقان غرب/ این شرم در تاریخ خواهد ماند
به گزارش خبرگزاری آنا، در تاریکی غزه، جایی که سایه‌های گرسنگی و تشنگی رقص مرگ را آغاز کرده‌اند، فریاد خاموش بشریت در گلوی جهان گیر کرده است. این نه یک بحران، که یک قتل‌عام تدریجی است. فاجعه‌ای که در برابر چشمان مدعیان تمدن غربی رخ می‌دهد و پرده از ریاکاری و بی‌عملی شرم‌آورشان برمی‌دارد.
غزه امروز محک اخلاقی جهان است، امتحانی که بسیاری در آن مردود شده‌اند، به ویژه آنانی که خود را پرچمدار حقوق بشر و دموکراسی می‌دانند، اما در برابر کشتار سیستماتیک کودکان و زنان فلسطینی سکوت کرده‌اند، یا بدتر از آن، با ارسال سلاح و حمایت بی‌دریغ از رژیم اشغالگر، در این جنایت شریک شده‌اند.
غرب انگار کور و کر و لال است
آنچه در غزه می‌گذرد، نه جنگ، که مجازات جمعی یک ملت است. مردمی که سال‌ها تحت محاصره‌ای خفقان‌آور زندگی کرده‌اند، اکنون با گرسنگی به عنوان سلاح جنگی مواجهند. این یک تاکتیک جنگی نیست، بلکه یک اقدام بزدلانه و بی‌رحمانه برای درهم شکستن روح و جسم یک ملت است. تصاویر کودکان لاغراندام با چشمانی خالی، زنان سالخورده‌ای که در جستجوی غذایی ناچیز در میان ویرانه‌ها سرگردانند، و بیمارستان‌هایی که از نبود دارو و تجهیزات به محل مرگ تبدیل شده‌اند، وجدان هر انسان آزاده‌ای را جریحه‌دار می‌کند.
اما گوش‌های کرِ قدرت‌های غربی، به ویژه ایالات متحده آمریکا، گویی این فریاد‌ها را نمی‌شنوند. آنها که با کوچک‌ترین تحولات در اقصی نقاط جهان، فریاد وامصیبتا سر می‌دهند و دیگران را به نقض حقوق بشر متهم می‌کنند، در برابر فاجعه انسانی در غزه، تنها به بیانیه‌های کلی و حمایت‌های دیپلماتیک توخالی بسنده کرده‌اند.
حمایت بی‌قید و شرط غرب از رژیم صهیونیستی، نه تنها این رژیم را در ادامه جنایاتش جسورتر کرده، بلکه اعتبار و جایگاه اخلاقی غرب را نیز به شدت زیر سوال برده است. این حمایت، از ارسال میلیارد‌ها دلار کمک نظامی تا وتوی قطعنامه‌های شورای امنیت علیه اسرائیل، نشان‌دهنده هم‌دستی آشکار در جنایات جنگی است.
وقتی که گرسنگی به عنوان یک ابزار جنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد، و جهان در برابر آن سکوت می‌کند، این یک لکه ننگ بر پیشانی بشریت است. این بی‌عملی، نه تنها به رژیم اشغالگر اجازه می‌دهد تا به سیاست‌های آپارتاید و اشغالگری خود ادامه دهد، بلکه پیام خطرناکی را به جهان ارسال می‌کند: اینکه قوانین بین‌المللی و حقوق بشر، تنها ابزار‌هایی برای فشار بر دشمنان غرب هستند و در مورد متحدان، می‌توان آنها را نادیده گرفت.
هولوکاست معاصر در غزه رقم می‌خورد
آنچه در غزه می‌گذرد، فراتر از یک درگیری منطقه‌ای است؛ این یک بحران جهانی است که آزمون بزرگی برای جامعه بین‌المللی محسوب می‌شود. آیا جهان در برابر جنایات آشکار سکوت خواهد کرد، یا سرانجام وجدان خفته خود را بیدار کرده و برای توقف این فاجعه انسانی اقدام خواهد کرد؟ تاریخ قضاوت خواهد کرد. قضاوت در مورد دولت‌هایی که در برابر کشتار مردم غزه، تنها تماشاچی بوده‌اند، یا بدتر از آن، با حمایت خود، در این جنایت شریک شده‌اند. قضاوت در مورد سازمان‌های بین‌المللی که نتوانسته‌اند به وظیفه خود عمل کنند و از حقوق مردم بی‌دفاع غزه دفاع کنند.
واژه «نسل‌کشی» که زمانی برای توصیف فجایعی مانند هولوکاست به کار می‌رفت، امروز با وحشتی تازه در مورد غزه شنیده می‌شود. دیوان بین‌المللی دادگستری، خطر احتمالی نسل‌کشی در غزه را مطرح کرده است، اما این هشدار جدی، گویی برای بسیاری از دولت‌های غربی، تنها یک مسئله حقوقی است و نه یک فوریت اخلاقی. آنها که در مورد فجایع گذشته، فریاد «دیگر هرگز» سر می‌دادند، امروز در برابر نسل‌کشی احتمالی در غزه، سکوت کرده‌اند. این سکوت، نه تنها شرم‌آور است، بلکه نشان‌دهنده اولویت‌های نادرست و استاندارد‌های دوگانه است. حقوق بشر برای غربی‌ها، گویی تنها برای خودشان و متحدانشان تعریف شده است، و فلسطینیان، در این تعریف جایگاهی ندارند.
مسئولیت فاجعه انسانی غزه بر دوش غرب و آمریکا است
مسئولیت این فاجعه، نه تنها بر عهده رژیم اشغالگر است، بلکه بر دوش تمام دولت‌هایی است که با حمایت خود، این رژیم را در ادامه جنایاتش تشویق کرده‌اند. ایالات متحده آمریکا، به عنوان بزرگترین حامی مالی و نظامی اسرائیل، نقش ویژه‌ای در این فاجعه دارد. سیاست‌های آمریکا در قبال فلسطین، نه تنها صلح را دورتر کرده، بلکه به تشدید درگیری‌ها و افزایش رنج مردم فلسطین منجر شده است. ادعا‌های آمریکا در مورد حمایت از حقوق بشر و دموکراسی، در برابر حمایت بی‌قید و شرط از رژیمی که به نقض سیستماتیک حقوق بشر متهم است، پوچ و بی‌معنا به نظر می‌رسد.
وضعیت در غزه، نقطه عطفی در تاریخ معاصر است. این بحران، نه تنها ماهیت واقعی سیاست‌های قدرت‌های بزرگ را آشکار می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که جهان تا چه حد در اجرای عدالت و رعایت حقوق بشر ناکام مانده است. مردم غزه، نه تنها با بمب و موشک مواجهند، بلکه با گرسنگی، بیماری و تشنگی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. کمک‌های انسانی به سختی وارد غزه می‌شود، و این در حالی است که رژیم اشغالگر، محاصره را تشدید کرده و مانع از رسیدن کمک‌ها به دست نیازمندان می‌شود. این یک جنایت جنگی آشکار است که در برابر چشمان جامعه بین‌المللی رخ می‌دهد و واکنش مناسبی را در پی نداشته است.
فقدان اقدام قاطع از سوی دولت‌های غربی، به ویژه آمریکا، نشان‌دهنده بی‌تفاوتی و بی‌میلی آنها به پایان دادن به این فاجعه است. آنها ترجیح می‌دهند منافع سیاسی و اقتصادی خود را بر جان و کرامت انسان‌ها ترجیح دهند. این رویکرد، نه تنها اخلاقی نیست، بلکه در درازمدت نیز به ضرر خود آنها خواهد بود. بی‌توجهی به عدالت و حقوق بشر، بی‌ثباتی و ناآرامی را در منطقه و جهان افزایش می‌دهد.
انتهای پیام/
