پیامدهای گریزناپذیر حمله به قطر برای صهیونیست‌ها
به گزارش خبرگزاری آنا، «علیرضا زارعی» کارشناس مسائل منطقه و خلیج فارس، در یادداشتی برای خبرگزاری آنا، به بررسی تاثیر حمله رژیم صهیونیستی بر روابط تل‌آویو با کشورهای عربی و فرصت پیش روی تهران در شرایط فعلی پرداخت.
در این یادداشت می‌خوانیم:
حمله هوایی رژیم صهیونیستی به دوحه در تاریخ ۹ سپتامبر سال جاری، با هدف قرار دادن رهبران حماس، تشدید خطرناکی در تنش‌های منطقه‌ای قلمداد می‌شود. «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل، این حمله را به‌عنوان تصمیمی مستقل برای اعلام اینکه «هیچ پناهگاه امنی برای تروریست‌ها وجود ندارد» توصیف کرد، که این اقدام نه‌تنها حاکمیت قطر را نقض کرد، بلکه ثبات تحت حمایت ایالات متحده را نیز تضعیف نمود.
قطر، میزبان پایگاه «العدید» ایالات متحده است و یکی از میانجی‌های آتش‌بس غزه، تحت حفاظت آمریکا تلقی می‌شد. اما پس از حمله ایران به همین پایگاه در ژوئن گذشته، اقدام اسرائیل اعتماد به حمایت آمریکا را تضعیف و بازنگری در اتحاد‌های منطقه‌ای را ایجاب کرده است. این حمله، در چارچوب تهاجم‌های گسترده اسرائیل علیه مقاومت فلسطینی، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی رژیم به هنجار‌های بین‌المللی و تلاش برای تضعیف دیپلماسی مخالف منافع آن است.
تنش در روابط صهیونیستی-عربی
این حمله روابط شکننده رژیم‌صهیونیستی با کشورهای عربی را به‌شدت بدتر کرده و فروپاشی توافق‌نامه‌های ابراهیم و بی‌ثمری تلاش‌های عادی‌سازی را تسریع کرده است. کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس مانند امارات، عربستان سعودی و بحرین بیانیه‌های مشترکی در حمایت از قطر صادر کردند و این حمله را تهدیدی علیه امنیت کل خلیج‌فارس دانستند. نخست‌وزیر قطر آن را «تروریسم دولتی» خواند و امارات به‌صورت دیپلماتیک اعتراض کرد. این همبستگی در تضاد با دوران پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ است، زمانی که مشوق‌های اقتصادی برخی اعراب را به سوی اسرائیل جذب کرده بود.
کارشناسان هشدار می‌دهند که این حمله خلیج‌فارس را تکان داده و منجر به تعلیق روابط با اسرائیل و بازنگری در اتحاد با آمریکا شده است. قطر، که هرگز اسرائیل را به رسمیت نشناخته، اما نقش کلیدی در میانجی‌گری ایفا کرده، ممکن است اکنون از متحدانش در شورای همکاری خلیج‌فارس بخواهد عادی‌سازی را متوقف کنند. این حمله، در کنار حملات به تهران، بیروت و دمشق، اسرائیل را به‌عنوان رژیمی یاغی معرفی می‌کند که متحدان آمریکا را تهدید می‌کند. از منظر مقاومت، این رویکرد هشدار‌های ایران درباره خطرات صهیونیستی را تأیید می‌کند، زیرا افکار عمومی خشمگین عرب، تحت‌تأثیر ویرانی غزه، دولت‌ها را به دوری از تل‌آویو وادار می‌سازد.
افزون بر این موارد، این حمله اعتبار منطقه‌ای ایالات متحده را تضعیف کرده است. با وجود حمایت واشنگتن از قطر، سیگنال‌های متناقض مانند سفر‌های وزیر امور‌خارجه به اسرائیل، کشورهای خلیج‌فارس را بیگانه کرده است.
رهبران این کشورها، پس از حمله ایران به العدید، به تعهدات امنیتی آمریکا تردید دارند و ایالات متحده را ناتوان از مهار ماجراجویی اسرائیل می‌دانند. این مسئله ممکن است به اتحاد‌های متنوع با چین یا روسیه منجر شود و اسرائیل را بیشتر منزوی کند.
فرصت‌های بهبود روابط ایران با شورای همکاری خلیج‌فارس و اعراب
در مقابل، تهاجم صهیونیستی فرصت‌های راهبردی برای ایران فراهم می‌کند تا تعامل با شورای همکاری خلیج‌فارس و اعراب را از طریق خشم مشترک و منافع ثبات تقویت کند.
«مسعود پزشکیان» رئیس‌جمهور ایران، این حمله «غیرانسانی» محکوم کرد و تهران را به‌عنوان مدافع حاکمیت دوحه معرفی نمود. مقامات ایرانی آمریکا را غیرقابل‌اعتماد توصیف کرده‌اند که با ترس‌های خلیج‌فارس از تهاجم‌های آینده همخوانی دارد.
ارزیابی‌های اخیر نشان‌دهنده تسریع در تنوع‌بخشی به اتحادها، احتمالاً به سمت ایران به جای اسرائیل، است. امارات و عربستان، که پیش‌تر نسبت به ایران محتاط بودند، اکنون در مقابله با اجبار صهیونیستی اشتراکاتی دارند، به‌ویژه با عقب‌نشینی‌های آمریکا که آسیب‌پذیری‌ها را آشکار کرده است. دیپلماسی ایران پس از توافق‌نامه‌های ابراهیم، ازجمله احیای روابط با امارات و مذاکرات با عربستان، شتاب گرفته است. جبهه مقاومت تقویت می‌شود، زیرا اعراب به غیرقابل‌اعتماد بودن اسرائیل برای امنیت پی می‌برند.
بحران قطر این تحول را تسریع می‌کند. دوحه به‌عنوان میانجی می‌تواند ائتلاف‌های ضدصهیونیستی، ازجمله با ایران، را شکل دهد. نشست عربی-اسلامی ۱۵ سپتامبر در دوحه به دنبال «گام‌های ملموس» علیه اسرائیل، مانند تحریم‌ها یا همکاری امنیتی مرتبط با ایران، است. برای ایران، این با انزوای اسرائیل، کاهش نیابتی‌ها و ترویج چندقطبی هم‌راستا است.
نتیجه‌گیری
تجاوز رژیم صهیونیستی به قطر نمونه‌ای بارز از هژمونی بی‌مسئولیت است که با تخریب روابط عربی-اسرائیلی و توانمندسازی ادغام مجدد ایران در جهان عرب، نتیجه معکوس داده است. در حالی که کشورهای خلیج‌فارس با فرسایش اعتماد به آمریکا و ضعف‌ها مواجه‌اند، این امر پایداری جبهه مقاومت را تأیید می‌کند. اتحاد عربی در نشست اخیر می‌تواند مسیر را به سوی خاورمیانه‌ای همسو با مقاومت هدایت کند. ایران، با بازدارندگی اثبات‌شده، در موقعیت بهتری برای پر کردن شکاف‌ها و ایجاد نظمی متعادل بدون هژمونی صهیونیستی قرار دارد؛ این رویه به کاهش عمق استراتژیک اسرائیل و پیشبرد عدالت فلسطینی منجر می‌شود.
انتهای پیام/
