وضعیت مدیریت هنرهای نمایشی و تئاتر شهر؛ آیا سکوت، نشانه تصمیم‌گیری است؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، از آذر ۱۴۰۳ تا تیر ۱۴۰۴ روند انتصاب در اداره کل هنرهای نمایشی با کندی همراه بود؛ ابتدا اتابک نادری به‌عنوان «سرپرست» منصوب شد که پس از پایان دوره‌اش، مدتی اداره کل بدون مدیر رسمی اداره می‌شد. در نهایت، رضا مردانی به حکم رسمی وزیر ارشاد به سمت «مدیرکل هنرهای نمایشی» منصوب شد، اما عنوان «سرپرست» همچنان در احکام و اطلاعیه‌های جدید به چشم می‌خورد که موجب سردرگمی رسانه‌ای شده است.
سکوت مسئولان؛ ادامه ابهام
رضا مردانی برای توضیح درباره این مسائل پاسخگو نبوده و هرگونه گفت‌و‌گو را منوط به صحبت‌هیا معاون امور هنری کرده است. این سکوت در کنار ابهام در عنوان، ما را در وضعیت بلاتکلیفی مدیریتی قرار داده است.
وضعیت تئاتر شهر: «قلب تپنده هنریِ ناقص النفس»؟
تئاتر شهر تهران که از آن به‌عنوان «قلب تپنده تئاتر کشور» یاد شده، مدت‌ها بدون مدیر مشخص فعالیت می‌کند. پس از پایان دوره مدیریت سیدمحمدجواد طاهری، حمید نیلی، مدیرکل هنرهای نمایشی، از ۱۷ تیر ماه اداره مجموعه را برعهده گرفت، اما مدیر جدیدی هنوز معرفی نشده است.
پس از جواد طاهری، دیگر نه مدیر رسمی، نه سرپرست قطعی؟
در ادامه، حکم سرپرستی مجموعه به حسن جودکی، از پرسنل قدیمی تئاتر شهر با بیش از دو دهه سابقه، توسط نادره رضایی معاون هنری صادر شد؛ اما این سرپرستی صرفاً موقتی اعلام شد و تاکنون هیچ مدیر رسمی برای مجموعه معرفی نشده است. به دلیل پایان مدت حکم جودکی و عدم تعیین مدیر جدید، برخی ناظران هنری معتقدند تئاتر شهر در حال حاضر بی‌مدیرِ رسمی است؛ شرایطی که مدیریت این «قلب فرهنگی ایران» را با بلاتکلیفی و بی‌ثباتی مواجه کرده است.
همه اینها در حالی است که پروژه حریم تئاتر شهر در حال اجرا است، اما نبود مدیریت رسمی برای نهایی کردن پروژه و برنامه‌ریزی اجرا‌های آینده، همچنان به‌عنوان چالشی از سوی اهالی هنر مطرح است. چند روز گذشته خبری مبنی بر بازدید و برگزاری جلسه‌ای در ارتباط با حریم و وضعیت تئاتر شهر با حضور محمدمهدی احمدی، مشاور عالی وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به همراه میثم زندی، مدیرکل نظارت سازمان سینمایی، با حضور در مجموعه تئاتر شهر، شدیم.
سکوت مدیران، به‌ویژه مردانی و معاونت هنری، در مواجهه با این ابهامات مدیریتی، بیشتر حس عدم تصمیم‌گیری سازمانی را القا کرده است. از طرف دیگر، مجموعه تئاتر شهر بی‌مدیریت رسمی نقش خود به‌عنوان قلب تئاتر ملی را با محدودیت‌هایی روبه‌رو کرده است. اگر مدیران تصمیم قاطعی درباره تعیین تکلیف جایگاه‌ها بگیرند، می‌توان به آینده شفاف‌تر و منظم‌تری در حوزه هنر نمایشی امیدوار بود.
انتهای پیام/
