آتش‌نشانِ بی‌زبانِ یونسکو روی صحنه می‌آید
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، محمدرضا چاپاریان، بازیگر باسابقه تئاتر، به نمایش «آوازخوان طاس» نوشته اوژن یونسکو پیوسته است؛ نمایشی با طراحی و کارگردانی فرشید هدی که به‌زودی در مجموعه تئاتر شهر اجرا خواهد شد.
چاپاریان در این نمایش نقش آتش‌نشان را ایفا می‌کند؛ شخصیتی که به تعبیر نویسنده، نجات‌دهنده است، اما در دنیایی فروپاشیده از معنا و زبان، نجات نیز مفهومی دیگر دارد.
چاپاریان درباره نقش خود در این نمایش در گفت‌وگو با آنا گفت: من در این نمایش، نقش آتش‌نشان را بازی می‌کنم که در متن نمایشنامه، نجات‌دهنده‌ای است نمادین. شخصیتی که گویی در میان ویرانه‌های زبان و ارتباط، به دنبال راهی برای رهایی است.
وی با اشاره به ویژگی‌های خاص این اثر افزود: معتقدم این نمایشنامه تاریخ مصرف ندارد. هر زمان که اجرا شود، باز هم تازه است؛ چون درباره انسان مدرن است و ارتباط‌های گسسته‌اش. درباره گوش نکردن، گفت‌و‌گو‌های بی‌سرانجام، و زبانی که دیگر توان انتقال معنا ندارد.
نمایشی سخت برای بازیگر و کارگردان
چاپاریان با اشاره به ویژگی‌های اجرایی نمایش «آوازخوان طاس» گفت: این نمایش یک اثر ابزورد بسیار سخت است؛ هم در طراحی، هم میزانسن، و هم بازیگری. چون در تئاتر ابزورد، نمی‌شود مستقیم حرف زد یا پیام داد. همه‌چیز باید در لایه‌های غیرمستقیم منتقل شود، چه در بازی، چه در صحنه و طراحی. این ویژگی، چالش بزرگی برای کارگردان و بازیگر ایجاد می‌کند.
وی در ادامه تأکید کرد:فرشید هدی با تسلط کامل، از پس این چالش برآمده و کار را به‌درستی هدایت کرده است.
ترکیب بازیگران و عوامل پشت صحنه
علاوه بر چاپاریان، بازیگرانی، چون حسین کرمی، مژگان حامدی، فریده داداشی، فاطمه سرلک و امیرسعید افشار نیز در این نمایش ایفای نقش می‌کنند.
سایر عوامل نمایش «آوازه‌خوان طاس» عبارتند از: مجری طرح: ناصر آقائی، دستیار کارگردان: مهوا محمدخانی، تهیه‌کننده و طراح صحنه: فرشید هدی، طراح حرکت: بهزاد ابراهیمی، طراح لباس: یاسمن کیوان‌مهر، طراح پوستر: آزاده مالمیر، افکت و موسیقی: جمشید اکبرزاده، عکاس: اختر تاجیک، مدیر صحنه: امیر طلوعی، منشی صحنه: مینو روزه‌دار، عوامل اجرایی: بهزاد حبیبی‌راد، اتاق فرمان: سپهر طلوع‌دل، مدیر روابط عمومی: محمد (مانی) حق‌جو
به گزارش آنا، نمایش «آوازه‌خوان طاس» یکی از مشهورترین آثار ابزورد اوژن یونسکو است که به‌گونه‌ای طنزآمیز و تلخ، بحران زبان، پوچی زندگی مدرن، و فروپاشی ارتباط میان انسان‌ها را به تصویر می‌کشد. اجرای این نمایش در تئاتر شهر، فرصتی است برای بازخوانی مجدد یکی از جریان‌سازترین متون نمایشی قرن بیستم در بستری امروزی.
انتهای پیام/
