حمله دیوها به ایران و دفاع پهلوانانه در جنگ ۱۲ روزه
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، آیین فرهنگی و هنری یادمان «خونِ ایران» در راستای پاسداشت یاد قربانیان بی‌دفاع جنگ دوازده‌روزه و با هدف ترویج فرهنگ صلح، همدلی و حفظ وجدان جمعی، شامگاه چهارشنبه یکم مردادماه در موزه سینما برگزار شد.
اجرای این مراسم به عهده علی درستکاربود و پس از قرائت قرآن کریم و سرود ملی جمهوری اسلامی ایران، گروه دمامزنی آوای ساحل در محوطه موزه به اجرای قطعات سوگواری سنتی پرداختند.
در ابتدای این نشست، فاطمه محمدی مدیر موزه سینما با خوشامدگویی به حاضران در این آیین گفت:امروز به مناسبت چهلم خون عزیزان به ناحق ریخته و فرماندهان، کودکان، زنان و افراد مختلف این مرز و بوم دور هم جمع شدیم. از شما حاضرین ممنونم که برای حمایت از این عزیزان در این محفل حضور پیدا کردید.
مدیر موزه سینما عنوان کرد: ما امروز به نام انسان، به نام مردم، به نام زن به نام مظلوم و به نام انسان ایرانی که از همه جهت تحت فشار قرار گرفت، دور هم جمع شده‌ایم. انسان ایرانی که توانست با وحدت و قدرت و انسجام از این خاک دفاع کند. می‌خواهیم از زنانی بگوییم که در جنگ روایت‌ها خوش درخشیدند.
محمدی افزود: راهبری جنگ روایت‌ها به عهده هنرمندان است. در این بین نقش زنان را نباید فراموش کنیم. زنان از تاریخ صدر اسلام تاکنون نقل کننده و روایتگر ظلم و ستم‌ها بوده‌اند. امروز به مناسبت چهلم خون به ناحق ریخته عزیزان و فرماندهان و دانشمندان و کودکان این مرزوبوم دور همه جمع شده‌ایم. ان شاالله که بتوانیم قطره‌ای از این خون‌های به ناحق ریخته را جبران کنیم و راوی ایران مقتدر و منسجم باشیم.
گزارش تصویری «یادمان خون ایران» از ایـنجـا قابل مشاهده است
احمد مسجدجامعی دیگر سخنران این مراسم بود. وی با اشاره به این که در طول تاریخ ایران هنرمندان همواهر پیشاپیش دل و عقل ایرانیان حرکت می‌کردند عنوان کرد:در نهانخانه دل هر ایرانی، چراغی روشن‌بخش وجود دارد است که روغن و مایه روشنایی خود را خود را از نام ایران و ایران می‌گیرد. وقتی نام ایران می‌آید دل‌ها می‌لرزد. ما برای «ایران» است که می‌خندیم و شادی می‌کنیم، گریه می‌کنیم و گاهی به روی دشمن ایران شمشیر هم می‌کشیم؛ اینها همه اتفاقاتی بود در چهل روز پیش و در جریان جنگ ۱۲ روزه رخ داد.
این نویسنده و پژوهشگر حوزه فرهنگ افزود: این موضوع ربطی به دولت‌ها هم ندارد. ملک‌الشعرای بهار قطعه معروفی دارد که مطلع آن چنین است: «ای خطه ایران مِهین،ای وطن من/ای گشته به مهر تو عجین جان و تن من». به نظر می‌رسد که او این شعر را در حوادث جنگ جهانی اول و سختی‌ها و مصیبت‌هایی که برای ایرانیان رخ داد سروده است. در همین قطعه می‌گوید که تا زمانی که دشمن در این خاک هست، من آرامش نخواهم داشت. مرحوم بهار در ادامه اشاره می‌کند که اگر من بمیرم حتی یک‌کفن هم از این وطن به من نمی‌رسد، امّا آنچه مرا وادار کرده که این شعر را بگویم و این موضع را داشته باشم، دوست داشتن این سرزمین است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دردولت هشتم اظهار کرد: مرحوم پرویز مشکاتیان آهنگی روی این شعر گذاشتند که توسط زنده‌یاد ایرج بسطامی به زیبایی اجرا شد. البته برای سال‌ها از تلویزیون پخش نمی‌شد و من اخیراً دیدم که دوباره پخش شد. شکل‌گیری سرود معروف «ای ایران» با شعر مرحوم «گل‌گلاب» و صدای مرحوم بنان نیز در جریان اشغال ایران در جنگ جهانی دوم به دست متفقین رقم خورد. اینها بیان حرف دل مردم بود که از زبان هنرمند ارائه می‌شد و ماندگار شد. این اشعار از نهانخانه دل ایرانیان برآمده است.
وی گفت: قطعه معروف دیگر در این زمینه، «سپیده‌دم» یا همان «ایران،ای سرای امید» است. قطعه‌ای که شعر آن از هوشنگ ابتهاج بود و با آهنگی از محمدرضا لطفی با صدای ستاد شجریان ماندگار شد. مرحوم ابتهاج خودش به من گفت که وقتی برا یاولین بار کاست این اثر را برای مدیران وقت رادیو برده بود نمی‌پذیرفتند، اما به فاصله کوتاهی زبتانزد مردم شد. اینها آثاری است که از نهانخانه دل ایرانیان آمده و جای خود را باز کرده است.
مسجد جامعی افزود: این همان ویژگی هنر است. هنرمندان و سینماگران ایرانی هنر را به عنوان بخشی از هویت ایرانی جلوه‌گر کردند. قبل از این اتفاقات اخیر، رئیس جمهور آمریکا سفری به کشور‌های حوزه خلیج فارس داشت و قرار بود که نام خلیج فارس مورد چالش قرار بگیرد. دیدید که چه موج عجیبی ایجاد شد. حتی نماینده ایرانی‌تبار کنگره آمریکا هم موضع گرفت
وی گفت: ایران سرزمینی است که شما در طول این تاریخ پردامنه جزگفتار نیک، پندار نیک و کردا نیک در آن نمی‌بیند. ایرانیان بر خلاف اعراب یا تمدن‌های باستانی هیچگاه بت پرست نبوده‌اند. برای همین در شاهنامه می‌بینیم که ایران مورد حمله دیوان قرار ی‌گرفت. «دیو» آن پدیده‌ای است که به سرزمین ایران حمله می‌کند و این پهلوانان هستند که به عنوان نماد مردم در برابر دیوها مقاومت کرده و از این سرزمین حفاظت می‌کنند. حالا آیا ما دیو سیرت‌تر از این کسانی که به ایران حمله کردند داریم؟! اصلا قابل تصور نیست که گروهی هزاران‌کودک را بکشد و این قدر در آرامش و خونسردی باشد.
زبان قابلیت خودش را از دست داده باید نگران بود
رائد فریدزاده پس از احمد مسجدجامعی روی صحنه آمد و در ابتدای سخنانش گفت: «یک فیلسوف آلمانی به نام «آدورنو» جمله‌ای نقل می‌کند و می‌گوید پس از آشویتس زبان آلمانی غیرقابل استفاده شد. با این زبان نمی‌شود فکر کرد و سخن گفت. به نظر می‌رسد حرف نیچه درست است که: «هر آنچه به محاق به آن نگاه کنی خودت به آن تبدیل می‌شوی» گویی که آدمیزاد یک هیولای درون دارد که در برهه‌هایی از تاریخ ناچار تبدیل به چیزی می‌شود که از آن نفرت دارد یا از آن فاصله گرفته است.»
رییس سازمان سینمایی در ادامه سخنان خود بیان کرد: «نخست وزیر رژیم صهیونیستی کسی است که صحبت از جنایات هیتلر می‌کند و خودش همان جنایات را انجام می‌دهد، چقدر کودک باید کشته شود؟ چقدر آدم باید به دلیل نبود آب و غذا و امنیت کشته شوند؟ چه بر سر آدمی آمده که هیچ عکس‌العملی ندارد؟ برخلاف آن چیزی که همیشه می‌گفتند، ظاهرا برای اولین بار یک گسست جدی بین حوزه عمل و نظر در حوزه سیاست اتفاق افتاده و تقریبا هیچ استاد روابط بین الملل و حقوق بین الملل پیدا نمی‌کنید که جنایات اخیر را نقض آشکار حقوق بین‌الملل نپندارد. از طرفی هم هیچ سیاستمدار غربی را پیدا نمی‌کنید که این را تایید کند.»
او در ادامه درباره از بین رفتن اخلاق گفت: «به همین خاطر است که می‌گویم زبان قابلیت خودش را از دست داده و کلمه بی‌اخلاق شده، نه تنها برای ما بلکه برای جهان باید نگران بود. قطعا دیگر کلمه الان نا‌پاک شده و دیگر قابلیت انتقال ندارد.»
فریدزاده در انتهای سخنانش بیان کرد: «ما ندیدیمش تو تصویرش کن شاید سینماگران ما قدرت این را داشته باشند که آنچه بر ما دیگر مردمان در غزه روا شده را به تصویر بکشند و سکوت چاره نیست، سکوت تایید جنایت است و همه ما باید این سقوط بشری را به تصویر بکشیم و در حافظه جهانی حفظ کند.»
وی تاکید کرد: نخست وزیر رژیم صهیونیستی کسی است که شیطان را به تصویر می‌کشید. فردی که دایم از جنایات هیتلر صحبت می‌کند خود یک هیتلر است. چقدر باید کودک، انسان و آدمی کشته شود و هیچ عکس العملی نداشته باشد. تقریبا شما هیچ استاد روابط امور بین‌الملل را پیدا نمی‌کنید که این جنایات را نغض حقوق بشر نداند. باید برای جهان نگران بود. شاید هنرمندان سینماگران این سرزمین قدرت این را داشته باشند، مدد بجویند و آنچه که از این مردمان در خاک غزه رخ می‌دهد به تصویر بکشند. سکوت جایز نیست و گاهی سکوت تایید آن جنایت است.
وی هویت را قابل تغییر دانست و گفت: هویت امری نیست که خیلی راحت و حاضر باشد، لذا ما دائم درحال تغییر هستیم و این در ذات ما است. در مواقعی از تاریخ وقتی جایی از ما درد می‌گیرد به یاد هویت جمعی، ملی خود می‌افتیم. باید از این اتفاق درس گرفت و به خود و مسئولمان متمرکز شویم که این اتحاد تایید شیوه و روش کار ما نیست. علی غم دلشکستگی و ناراحتی مردم و هنرمندان دلیلی ندارد برای کشور خود حضور نداشته باشند. من چیزی جز تشکر و قدردانی از آنها ندارم.
اسرائیل ظالم است و مظلوم نمایی‌می‌کند
مریم معترف، بازیگر سینما و تلویزیون که خانه‌‌اش به خاطر جنگ و در اثر برخورد موشک آسیب دیده بود در این رویداد گفت: «روز سوم جنگ بود که ترامپ گفت تهران را خالی کنید، همان روز به نزدیک خانه حمله شد و ۷ خانه کنار آنجا با خاک یکسان شد.آنها می‌گفتند ما فقط به نظامی‌ها حمله می‌کنیم اما سوال من این است کدام قانون می‌گوید حق حمله به خانه نظامیان وجود دارد؟» این بازیگر در ادامه بیان کرد: «ما حتی در جنگ هم نبودیم، ما در حال مذاکره بودیم و حالا هم خودش را مظلوم می‌داند و می‌گوید در تاریخ به ما ستم شده است. اما واقعیت این چنین نیست و این را هم می‌دانم که ما همیشه پشت ایران ایستاده‌ایم، بمان ایران، جاودان بمان وطنم.»
سینمای ما پیام‌آور صلح است
علی دهکردی، مدیرعامل خانه سینما با تشکر از زحمات هنرمندان در ایام جنگ و پس از آن گفت: «بر خود واجب می‌دانم تا از این حرکت دلنشین قدردانی کنم، اگر قرار است پیوندی میان، سینما، خانه سینما، موزه سینما و سازمان سینمایی داشته باشیم، خوشحالیم که از این در وارد شویم.همه سرافراز هستیم که در تمام این سال‌ها سینمای عشق، عطوفت، آزادی و آزاد اندیشی بوده است.»
او ادامه داد: «سینمای ما همیشه از در مهربانی صلح و دوستی بوده و حتی فیلم‌های جنگی ما هم با نام آثار جنگی شناخته نمی‌شوند بلکه با نام دفاع مقدس شناخته می‌شوند. ما همیشه از صلح سخن گفتیم و هر بار هم که در مجامع بین‌المللی حاضر شدیم پیامی به جز صلح نداشته‌ایم. سینما آینه متقابل هر جامعه‌ای است و سینمای ما هم سینمای دوستی و محبت بوده است، همه ما همین را خواستیم.»
اسراییل حتی سینما هم ندارد
علی رویین‌تن، نویسنده و کارگردان سینما در بخش کوتاهی روی صحنه آمد و گفت: «همیشه مردم به موزه می‌آیند تا آن را تماشا کنند، اما امروز موزه مردم را تماشا می‌کند و بزرگ‌ترین داشته ما مردم است. شاید اسراییل خیلی چیز‌ها داشته باشد و تجهیزات نظامی‌اش از جانب آمریکا تامین شود، اما این مردم را ندارد و از همه مهم‌تر سینما هم ندارد.»
همچنین دراین مراسم، حاضران در محوطه موزه سینمای ایران شاهد کارنمود (پرفورمنس) یک گروه هنری با محوریت شهادت کودکان بیگناه به دست نیرو‌های بی‌رحم وجنایتکار رژیم صهیونیستی بودند.
قطعه‌ای نمایشی که با اجرای سرود «ای ایران» توسط هنرمندان و مردم همراه شد. روشن کردن شمع به یاد شهدای جنگ ۱۲ روزه، پایان‌بخش یادمان «خونِ ایران» بود.
انتهای پیام/
