از غزه تا تهران؛ ردپای تسلیحات آلمانی در جنایات رژیم صهیونیستی

به گزارش خبرگزاری آنا، در بحبوحه‌ی جنگ ترکیبی رژیم صهیونیستی علیه محور مقاومت، نقش آلمان به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین تأمین‌کنندگان تسلیحات و فناوری‌های نظامی اسرائیل، بیش از هر زمان دیگری زیر ذره‌بین ناظران حقوقی و فعالان ضد جنگ قرار گرفته است. شکایت اخیر پرستو فروهر، فعال حقوق بشر ایرانی‌تبار، نور حق طلبی را روی نوک کوه یخ یک ساختار پیچیده‌ی نظامی و سیاسی می اندازد که از دهه‌ها پیش در خدمت ماشین جنگی اسرائیل بوده است.

زیردریایی‌هایی که سکوت را می‌شکنند

دولت آلمان از دهه ۱۹۹۰ تاکنون دست‌کم شش فروند زیردریایی پیشرفته کلاس «دلفین» (Dolphin) را به رژیم صهیونیستی تحویل داده است. این زیردریایی‌ها ـ بنا بر گزارش فدراسیون دانشمندان آمریکایی (FAS) ـ توانایی پرتاب موشک‌های کروز با کلاهک هسته‌ای را دارند و به‌نوعی بازوی راهبردی هسته‌ای اسرائیل در مدیترانه محسوب می‌شوند.

در مواردی، از جمله برخی حملات دریایی به خاک سوریه و هدف‌گیری‌های مشکوک در سواحل لبنان، گزارش‌هایی از مشارکت این زیردریایی‌ها منتشر شده است. با وجود انتقادات جهانی، آلمان همچنان در حال ارتقاء و نگهداری این ناوگان زیردریایی برای اسرائیل است.

فناوری پهپادی و سایبری؛ صادرات مرگ خاموش

بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل (Amnesty, 2021)، برخی شرکت‌های بزرگ آلمانی نظیر Rheinmetall و Hensoldt در انتقال فناوری‌های دوگانه، از جمله سامانه‌های نظارتی، راداری، جنگ سایبری و پهپادهای شناسایی و تهاجمی به صنایع نظامی اسرائیل مشارکت داشته‌اند.

این تجهیزات بعدها در حملات مرگبار به غزه، هدف‌گیری دانشمندان ایرانی و عملیات‌های تهاجمی در سوریه مورد استفاده قرار گرفتند. این فناوری‌ها که زیر چتر «تجارت مشروع صنعتی» صادر می‌شوند، در عمل به سلاح‌هایی بدل شده‌اند که صدها غیرنظامی را هدف قرار داده‌اند.

آسمان تمرین، زمین جنگ

رزمایش‌های هوایی مشترک آلمان و اسرائیل، نظیر «پرچم آبی» (Blue Flag)، طی سال‌های اخیر به بستری برای تمرین سناریوهای تهاجمی علیه ایران تبدیل شده‌اند. در سال ۲۰۲۰، جنگنده‌های اسرائیلی برای نخستین‌بار به‌طور رسمی بر فراز آسمان آلمان به پرواز درآمدند و مأموریت‌هایی با الگوی حمله به سایت‌های اتمی و پایگاه‌های ایرانی تمرین کردند .

چنین همکاری‌هایی نه‌تنها ماهیت دفاعی ندارند، بلکه عملاً آلمان را به شریک پیشینی حملات آینده علیه ایران و متحدانش بدل می‌کنند.

شکایت پرستو فروهر؛ صدای دادخواهی در برابر جنگ‌افروزی

در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۲۵، پرستو فروهر، فعال حقوق بشر ایرانی-آلمانی، به همراه گروهی از شاکیان، شکایتی رسمی علیه صدراعظم آلمان، فریدریش مرتس، به دادستانی عمومی دادگاه فدرال این کشور تسلیم کرد. این شکایت در واکنش به سخنان جنجالی مرتس در حاشیه نشست گروه هفت و در مصاحبه با شبکه ZDF صورت گرفت. او در این اظهارات، حمله احتمالی اسرائیل به ایران را «کار کثیفی» خواند که اسرائیل «برای همه ما» انجام داده است و از ارتش و دولت اسرائیل تقدیر کرد.

در بیانیه مطبوعاتی شاکیان، این سخنان به‌مثابه «تأیید علنی یک حمله نظامی مغایر با حقوق بین‌الملل» توصیف شده است. همچنین تأکید شده که این اظهارات به «شکل‌گیری یک تصویر جمعی از دشمن» و «افزایش فضای طرد و انگ‌زنی» علیه ایرانیان در آلمان دامن می‌زند.

پرستو فروهر در گفت‌وگو با دویچه‌وله اظهار داشت که «در این سیاست‌گذاری، مردم ایران نادیده گرفته و یکسره انسان‌زدایی می‌شوند». او تأکید کرد هدف از این شکایت، فراتر از بُعد حقوقی، ایفای یک مسئولیت شهروندی در مقابله با تبعیض، جنگ‌طلبی و سیاست‌های ضد انسانی است.

سابقه‌ای تاریک؛ از بمباران غزه تا تجهیز صدام

شکایت فروهر نخستین بار نیست که آلمان به مشارکت در جنایت‌های جنگی علیه ملت ایران متهم می‌شود. در دهه ۱۹۸۰، طبق تحقیقات رسمی مجلس آلمان (Bundestag Report, 1994)، بیش از ۸۶ شرکت آلمانی در تجهیز رژیم بعث عراق به فناوری ساخت گاز خردل، سارین و VX مشارکت داشتند. 
تأسیسات «سامیرا» در عراق با کمک شرکت‌هایی مانند Karl Kolb و Thyssen ساخته شد که بعدها هزاران ایرانی و کرد قربانی سلاح‌های شیمیایی تولیدی آن شدند.

از دیپلماسی خاموش تا پاسخ حقوقی قاطع

آلمان امروز باید با مسئولیت تاریخی خود در قبال تسلیحات شیمیایی دیروز و سلاح‌های هوشمند امروز روبرو شود. صادرات بی‌ضابطه سلاح به اسرائیل، مشارکت در رزمایش‌های جنگ‌طلبانه و اظهاراتی که در مدح تجاوز نظامی بیان می‌شود، همگی می‌تواند مصداق مشارکت در جنایات جنگی تلقی شود.

شکایت پرستو فروهر، هرچند احتمال محکومیت قضایی بالایی ندارد، اما از نظر فرهنگی و سیاسی گامی بلند در مسیر مطالبه‌گری است. این شکایت باید الگویی شود برای فعال‌سازی همه ظرفیت‌های دیپلماتیک، رسانه‌ای، حقوقی و مردمی علیه دولت‌هایی که سلاح به ماشین کشتار اسرائیل می‌فروشند.

مسئولیت تنها بر دوش یک فعال حقوق بشر نیست. دولت‌ها، نهادهای مدنی، گروه‌های حقوقی و حتی رسانه‌های مستقل موظف‌اند این روند را پی بگیرند و از حقوق قربانیان جنگ‌های نیابتی دفاع کنند. ایران نیز می‌تواند با استناد به سوابق رسمی و گزارش‌های حقوق بشری، پرونده‌ای جدی علیه دولت آلمان در مجامع بین‌المللی پیگیری کند.