تمرکز بر نقاط قوت، پیامدهای ADHD را کاهش میدهد
به گزارش «سایتکدیلی» (SciTechDaily)، یک پژوهش بینالمللی تازه گزارش میدهد بزرگسالان مبتلا به «اختلال کمتوجهی–بیشفعالی» (ADHD) که از نقاط قوت شخصی خود آگاهاند و آنها را بهطور منظم به کار میبرند، معمولا سطح بالاتری از بهزیستی، کیفیت زندگی بهتر و مشکلات سلامت روان کمتری را تجربه میکنند.
دانشمندانی از دانشگاه باث، کالج کینگز لندن و مرکز پزشکی دانشگاه رادبود در هلند، نخستین پژوهش گستردهای را انجام دادند که به طور خاص برای سنجش نقاط قوت روانشناختی در بزرگسالان مبتلا به ADHD طراحی شده بود.
این پژوهش که در نشریه «فیزیولوژیکال مدیسن» (Psychological Medicine) منتشر شده، ۲۰۰ بزرگسال مبتلا به اختلال کمتوجهی–بیشفعالی (ADHD) را با ۲۰۰ بزرگسال بدون این اختلال مقایسه کرده و بررسی کرده است که شرکتکنندگان تا چه اندازه خود را دارای ۲۵ ویژگی مثبت میدانستند. این ویژگیها شامل خلاقیت، شوخطبعی، خودانگیختگی و «فراتمرکز» (hyperfocus) بود؛ خصوصیاتی که پژوهشگران آنها را حوزههایی توصیف کردند که شرکتکنندگان احساس میکنند در آنها عملکرد خوبی دارند یا حتی بهترین هستند.
اگرچه ADHD معمولا با دشواریهایی مانند تکانشگری، فراموشکاری و بیتوجهی همراه دانسته میشود، یافتهها با تاکید بر اهمیت شناسایی و استفاده از توانمندیهای فردی، چشماندازی متفاوت ارائه میدهند.
«لوکا هارگیتای» (Luca Hargitai)، پژوهشگر اصلی از گروه روانشناسی دانشگاه باث، میگوید: «این یافتههای هیجانانگیز به ما نشان میدهد کدام ویژگیهای مثبت ممکن است با ADHD مرتبط باشند و در نتیجه بتوان آنها را بهعنوان نقاط قوت مرتبط با ADHD در نظر گرفت. تشخیص این نکته میتواند بسیار توانمندساز باشد که در کنار دشواریهای مختلف، ADHD جنبههای مثبت متعددی نیز دارد.»
نقاط قوتی که در بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر تایید شد
شرکتکنندگان مبتلا به ADHD، ۱۰ نقطه قوت را بیش از همتایان «نوروتیپیک» (افراد با الگوی عصبی معمول) خود تایید کردند که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد: فراتمرکز (تمرکز عمیق بر کارهای مورد علاقه)، شوخطبعی، خلاقیت، خودانگیختگی، شهود.
با وجود چالشهای بلندمدتی که بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب در حوزههایی مانند کار، روابط و سلامت روان تجربه میکنند، این مطالعه نشان داد آنها به اندازه افراد بدون ADHD احتمال داشت که بتوانند نقاط قوت خود را شناسایی و در زندگی روزمره به کار گیرند.
آگاهی از نقاط قوت و ارتباط آن با سلامت روان بهتر
نکته مهم این بود که در هر دو گروه، افرادی که شناخت بیشتری از نقاط قوت خود داشتند و آنها را بیشتر به کار میبردند، موارد زیر را گزارش کردند: بهزیستی ذهنی بالاتر، کیفیت زندگی بهتر (در ابعاد جسمی، روانشناختی، اجتماعی و محیطی)، علائم کمتر اضطراب، افسردگی و استرس.
دکتر«پونیت شاه» (Punit Shah)، نویسنده ارشد و دانشیار روانشناسی در دانشگاه باث، میگوید: «یافتههای ما نشان میدهد دانستن اینکه چه مهارتها و ویژگیهای مثبتی در اختیار داریم و استفاده از آنها در موقعیتهای مناسب میتواند برای بهزیستی ما سودمند باشد. شاید این موضوع بدیهی به نظر برسد؛ اما اکنون که پژوهش ما این فرضیه را تایید کرده است، میتوانیم بر اساس این شواهد تازه، حمایتهای روانشناختی را طراحی کنیم.»
نتایج برای مداخلات مبتنی بر نقاط قوت
این یافتهها از رویکردهای درمانی مبتنی بر نقاط قوت در خدمات سلامت روان حمایت میکند؛ رویکردی که در خدمات مربوط به اوتیسم به طور فزایندهای به کار میرود؛ اما در ADHD کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. این مداخلات میتوانند شامل راهبردهای آموزش روانشناختی، مربیگری (کوچینگ) و درمانهای متناسبی باشند که به افراد کمک میکند نقاط قوت خود را شناسایی و به کار گیرند.
دکتر شاه میافزاید: «گام بعدی این است که بررسی کنیم آیا مداخلاتی که شناسایی و استفاده از نقاط قوت شخصی را ترویج میکنند، میتوانند بهبودهای ملموسی در بهزیستی روانی بزرگسالان مبتلا به ADHD ایجاد کنند یا نه. افراد مبتلا به ADHD و دیگر تفاوتهای عصبی مدتهاست خواستار چنین رویکردی هستند و ما خوشحالیم که اکنون بخشی از نخستین شواهد پژوهشی در حمایت از چنین رویکردی را در اختیار داریم.»
مارتین هوگمن، دانشیار و نویسنده ارشد از مرکز پزشکی دانشگاه رادبود هلند، میگوید: «پژوهش درباره نقاط قوت مرتبط با ADHD هنوز در مراحل ابتدایی است. بیشتر مطالعات فقط از افراد مبتلا به ADHD درباره نقاط قوتشان پرسیدهاند؛ اما ما افراد نوروتیپیک (افراد بدون تفاوتهای عصبرشدی) را هم بررسی کردیم. دریافتیم افراد بدون ADHD بسیاری از همان نقاط قوت را تشخیص میدهند، هرچند تنها افراد مبتلا به ADHD برخی از آنها را بیشتر به خود نسبت میدهند. این یافته به ما کمک میکند درک بهتری از نقاط قوت ADHD داشته باشیم. مهم است که افراد مبتلا به ADHD نه تنها درباره چالشها بلکه درباره توانمندیهای بالقوه خود نیز آموزش ببینند تا کیفیت زندگی بهبود یابد و خطرها در محیط کار یا آموزش کاهش پیدا کند.»
انتهای پیام/
