فصل سرما و سایه سنگین آلودگی بر کلان‌شهرها؛ آیا باز هم همان نسخه‌های همیشگی در راه است؟

فصل سرما و سایه سنگین آلودگی بر کلان‌شهرها؛ آیا باز هم همان نسخه‌های همیشگی در راه است؟
با نزدیک شدن به فصل سرد سال، سایه آلودگی هوا بار دیگر بر سر کلان‌شهرهای ایران سنگین می‌شود. وارونگی دما، مصرف بالای سوخت‌های فسیلی و ضعف در مدیریت منابع آلاینده، میلیون‌ها شهروند را در معرض خطر قرار داده است؛ خطری که آمار مرگ‌ومیرهای خاموش سال‌های اخیر آن را جدی‌تر از همیشه نشان می‌دهد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، کمتر از ۱۰ روز تا شروع فصل سرما در کشورمان باقی مانده. پاییز و بعد از آن زمستان، تا سال‌های قبل مردم را به یاد برف و باران و ریزش برگ درختان بر روی خیابان‌ها می‌انداخت اما مدت هاست که دیگر ۶ ماهه سرد سال در کشورمان، حال و هوای قبل را ندارند.

سال‌هاست که با شروع پاییز و زمستان، هوای کلان‌شهرهای ایران خاکستری‌تر می‌شود. سرمای هوا و وارونگی جوی، آلودگی‌ها را در لایه‌های پایین جو حبس می‌کند و شهروندان، به‌ویژه در تهران، مشهد، اصفهان، تبریز و اهواز، روزهای مکرر «هوای ناسالم» را تجربه می‌کنند. نفس کشیدن در این روزها برای همه دشوار است، اما برای بیماران تنفسی، سالمندان و کودکان می‌تواند به یک بحران جدی تبدیل شود.

مرگ‌های خاموش و آماری که هرسال رو به افزایش است

پزشکان بارها هشدار داده‌اند که آلودگی هوا مستقیماً با بیماری‌های قلبی و ریوی در ارتباط است. آسم، برونشیت، سکته قلبی و مغزی، تضعیف سیستم ایمنی و حتی برخی سرطان‌ها از پیامدهای تنفس طولانی‌مدت در هوای آلوده هستند. کودکان با ریه‌های در حال رشد بیش از همه آسیب‌پذیرند و سالمندان نیز در این شرایط با افزایش خطر مرگ ناگهانی مواجه می‌شوند.

بر اساس گزارش‌های وزارت بهداشت و مراکز پژوهشی، سالانه بیش از ۳۰ هزار نفر در ایران به دلیل پیامدهای مستقیم آلودگی هوا جان می‌بازند. این آمار در پنج سال گذشته روندی صعودی داشته و تهران به تنهایی سهم چند هزار نفری از این مرگ‌های خاموش دارد. هرچند این اعداد بارها اعلام شده، اما تاکنون راهکار عملی برای توقف این روند دیده نمی‌شود.

طرح‌هایی که برای جان شهروندان تاثیری ندارند

سازمان محیط زیست، شهرداری‌ها و وزارتخانه‌های مرتبط هر ساله از طرح‌های جامع کاهش آلودگی هوا سخن می‌گویند. از طرح‌های کاغذی برای کنترل منابع آلاینده گرفته تا وعده نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی. اما در عمل، بیشتر اقدامات به تعطیلی مدارس و هشدارهای تکراری در روزهای بحرانی محدود می‌شود. نه کیفیت سوخت به شکل پایدار بهبود یافته، نه حمل‌ونقل عمومی نوسازی شده و نه صنایع آلاینده به‌طور جدی کنترل شده‌اند.

باز هم همان نسخه همیشگی؛ محدودیت‌های ترافیکی و تعطیلی

سؤال اصلی افکار عمومی این است که با وجود این آمار تکان‌دهنده، آیا باز هم قرار است نسخه همیشگی تعطیلی و محدودیت تردد تجویز شود؟ یا بالاخره زمان آن رسیده که مسئولان اقدامی واقعی و پایدار انجام دهند؟

کارشناسان تأکید می‌کنند راه برون‌رفت از بحران آلودگی هوا، تنها با تصمیمات سخت و هزینه‌بر ممکن است؛ از جمله جایگزینی سوخت‌های پاک، نوسازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی، کنترل صنایع آلاینده و همکاری بین‌بخشی جدی میان دولت، شهرداری‌ها و مجلس.

امروز دیگر آلودگی هوا فقط یک مسئله محیط‌زیستی نیست، بلکه یک بحران ملی سلامت و توسعه است. مرگ سالانه هزاران نفر، افزایش بیماری‌های مزمن و خسارت‌های اقتصادی سنگین، نتیجه سال‌ها وعده‌های عمل‌نشده است. پرسش مردم این است: آیا امسال هم مانند سال‌های گذشته تنها شاهد شعار و تعطیلی خواهیم بود یا سرانجام تصمیمی جدی برای نجات نفس‌های شهروندان گرفته می‌شود؟

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب
رسپینا