شب رضا بهرام در کاخ نیاوران؛ تجربه‌ای پرشور، اما پر از گلایه!
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، کنسرت دیشب رضا بهرام در فضای باز کاخ نیاوران نه‌تنها با ۴۰ دقیقه تأخیر آغاز شد، بلکه با ضعف صوتی، رپرتوار نامناسب از نظر مردم و پایان زودهنگام همراه بود؛ شرایطی که بسیاری از تماشاگران را خسته و ناامید به خانه فرستاد.
شب گذشته کاخ نیاوران میزبان هواداران رضا بهرام بود؛ شبی که قرار بود خاطره‌انگیز شود، اما بیشتر به عنوان یک تجربه پرانتقاد در ذهن مخاطبان باقی ماند. از تأخیر آغاز برنامه گرفته تا بی‌نظمی در ورود و خروج، صدای ضعیف در عقب سالن و رپرتوار شتاب‌زده، همه باعث شدند کیفیت کنسرت فاصله‌ای چشمگیر با انتظار علاقه‌مندان داشته باشد.
آغاز با تأخیر و خستگی تماشاگران
این اجرا با حدود ۳۵ تا ۴۰ دقیقه تأخیر آغاز شد؛ تأخیری که انرژی و شوق بسیاری از مخاطبان را در همان ابتدای برنامه خاموش کرد. ترافیک در نیاوران تا رسیدن به فضای کنسرت در کاخ همه باعث دیر رسیدن نیمی از جمعیت شبانه به این مکان می‌شود. کنسرت با پخش کلیپی از خاطرات رضا بهرام و مسیر هنری‌اش شروع شد و قطعه «پرپر کردم گل باغ» آغازگر اجرا بود. اما بی‌نظمی در ورود و تردد مدام در محوطه، آرامش فضای کنسرت را مدام بر هم می زد.
مشکلات صوتی و نارضایتی عقبی‌ها
ضعف سیستم صوتی یکی از بارزترین ایراد‌های شب بود. مخاطبان در بخش‌های عقب سالن بار‌ها از شنیده نشدن واضح صدا شکایت داشتند؛ مشکلی که در کنسرت‌های فضای باز تکراری است و این بار هم کیفیت برنامه را پایین آورد.
رپرتوار شتاب‌زده و بدون اوج
رضا بهرام قطعاتی، چون «دیوانه‌ات شدم ببین»، «عشق و گناه»، «عاشقی ممنوع»، «مرا دیوانه می‌خواند»، «بی‌تو جان و جهان»، «به همه میگن دیوونم»، «دیوانه»، «از دریا نترسانم»، «از عشق بگو»، «موبه مو»، «می‌سوزد آواز»، «در پی چشمت»، «بی‌خبر»، «لعنت به شب‌های بعد از تو»، «همه رفتند»، «عادلانه نیست»، «آتش» و در نهایت «کاش» را اجرا کرد.
تعداد زیاد قطعات در زمان کوتاه باعث شد بعضی از آنها شتاب زده و بدون اوج اجرا شوند. این انتخاب و ترتیب، نتوانست شور و هیجان لازم را منتقل کند و تماشاگران از رپرتوار چندان راضی نبودند.
بهرام شب گذشته هم تولد دو خواهرش را تبریک گفت و هم حضور مادرش را به مردم اعلام کرد.
نوازندگان و مهمانان روی صحنه
مصطفی شعبانی در کلارینت و ساکسیفون، امین واحدی، سینا کلوت، پریسا کتابی، مهرنوش مهرپویا، علیرضا واحدی، ایلین خلج و پریا سرلک در بخش زهی، و نوازندگانی، چون امید فرهودیان، امین قیاسی، سعید جامه، میلاد نودست و مازیار احمدپور خواننده را همراهی کردند.
رضا بهرام همچنین آرمین زارعی (آرمین ۲ AFM) را مهمان ویژه معرفی کرد و از همکاری با شاعر و آهنگساز آرمین یوسفی نیز قدردانی کرد.
همخوانی مخاطبان؛ نقطه روشن شب
در میانه مشکلات، نقطه روشن اجرا، همخوانی پرشور تماشاگران بود که در برخی قطعات حال و هوای متفاوتی به فضای سالن داد و نشان داد انرژی مخاطبان همچنان بالاتر از کیفیت اجرایی برنامه است.
پایان زودهنگام و حس ناتمام بودن
کنسرت حدود ساعت ۱۲ شب به پایان رسید؛ یعنی کمتر از یک ساعت و نیم اجرا. این زمان کوتاه‌تر از استاندارد کنسرت‌های پاپ بود و بسیاری از مخاطبان حس کردند اجرای پرهزینه و پرانتظارشان ناتمام و کم‌رمق به پایان رسیده است.
کنسرت رضا بهرام در نیاوران، به‌جای آنکه یک شب خاطره‌ساز باشد، بیشتر به تجربه‌ای پر از بی‌نظمی، ضعف فنی و انتخاب‌های نامناسب تبدیل شد. آنچه باقی ماند، نه شکوه یک اجرا، بلکه همخوانی‌های پراکنده تماشاگران بود که نشان دادند اگر برنامه‌ریزی و مدیریت حرفه‌ای‌تر در کار بود، می‌شد از این شب چیزی فراتر از یک اجرا ساخت.
تجربه دیشب رضا بهرام بار دیگر نشان داد که کنسرت‌های فضای باز در تهران با مشکلات ساختاری تکراری روبه‌رو هستند؛ از بی‌نظمی در ورود و خروج مخاطبان گرفته تا صدابرداری ضعیف که اغلب بخش عقبی سالن را از کیفیت مناسب محروم می‌کند. نبود زیرساخت‌های حرفه‌ای برای مدیریت جمعیت و تردد، باعث می‌شود فضای فرهنگی به‌جای تمرکز بر موسیقی، به صحنه‌ای از رفت‌وآمد و بی‌نظمی تبدیل شود. این مشکلات، هر بار اعتبار و شأن یک اجرای زنده را زیر سؤال می‌برد.
از سوی دیگر، مخاطبان برای تماشای کنسرت هزینه‌های بالایی پرداخت می‌کنند و توقع یک برنامه استاندارد و باکیفیت دارند، اما در عمل اغلب با تأخیر آغاز، ضعف فنی و پایان زودهنگام مواجه می‌شوند. چنین شرایطی به‌تدریج اعتماد تماشاگران را نسبت به برگزاری کنسرت‌ها کاهش می‌دهد و فاصله‌ای میان هنرمند و هوادار ایجاد می‌کند. اگر مدیران هنری و برگزارکنندگان فکری جدی برای کیفیت فنی و نظم ساختاری نکنند، اجرای زنده در فضای باز بیش از آنکه خاطره‌ساز باشد، به تجربه‌ای پرانتقاد برای مخاطبان بدل خواهد شد.
انتهای پیام/
