گفت‌وگوی مشروح با نیکزاد میرزایی

از عشق کودکی تا صحنه‌های جهانی؛ عشق تنها دلیل ماندن در مسیر پر چالش موسیقی است

از عشق کودکی تا صحنه‌های جهانی؛ عشق تنها دلیل ماندن در مسیر پر چالش موسیقی است
از نوجوانی با نرم‌افزارهای ساده بیت می‌ساخت، اما رؤیای جهانی شدن را در سر داشت. حالا نیکزاد میرزایی، آهنگساز و دی‌جی ایرانی، با کسب مقام جهانی و انتشار نخستین آلبوم مجاز در ایران، می‌گوید: «عشق، تنها دلیلی است که مرا در این مسیر پر چالش نگه داشته است.»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، نیکزاد میرزایی از دانش‌آموختگان صدا‌برداری دیجیتال مجتمع فنی تهران و دارای مدارک تخصصی در حوزه موسیقی است. او سال‌ها در قالب گروه دونفره «Nikzad & Sina» فعالیت کرد و در سال ۲۰۲۱ موفق شد همراه با این گروه در فهرست ۱۰۰ آهنگساز برتر ترنس جهان (موسیقی بی کلام الکترونیک) رتبه ۹۲ را کسب کند. میرزایی امروز با نام شخصی خود به فعالیت می‌پردازد، سابقه اجرای دی‌جی در خارج از کشور دارد و همزمان در آموزشگاه‌های موسیقی به تدریس آهنگ‌سازی، تنظیم و دی‌جی می‌پردازد. او اکنون در حال آماده‌سازی برای برگزاری کنسرت زنده در تهران است. با او درباره فعالیت‌های هنری‌اش به گفت‌وگو نشستییم:

مسیر آغازین و علاقه به ترنس

از صدا‌برداری دیجیتال تا آهنگ‌سازی ترنس؛ چه مسیری را طی کردید و چه چیزی باعث شد سراغ این سبک بروید؟

عشق به موسیقی الکترونیک از خردسالی در من شکفته شد. بزرگ‌تر‌ها برایم تعریف می‌کردند که از همان کودکی با علاقه برنامه‌های موسیقی را از رسانه دنبال می‌کردم. از هفت ـ هشت‌ سالگی به گوش دادن موسیقی‌های تکنو و ترنس پرداختم و حس خوبی از آنها می‌گرفتم. این علاقه در من نهادینه شد تا در نوجوانی شروع به کار با برنامه‌های تازه کردم؛ برنامه‌هایی که بیت‌های موسیقی را پشت سر هم قرار می‌دادند و من هم تلاش می‌کردم خلاقیت خودم را در آنها بگنجانم.

در دوره جوانی علاقه داشتم خالق موسیقی باشم. مسیرم مشخص بود و سبک ترنس همیشه در ذهنم حضور داشت. به سمت تحصیلات آکادمیک رفتم و دوره‌های تخصصی گذراندم، کلاس‌های متعددی شرکت کردم و از اساتید مختلف کمک گرفتم. هدفم این بود که مسیرم بر پایه اصول حرفه‌ای و علمی باشد، نه صرفاً یک سرگرمی. حاصل این تلاش‌ها چندین ترک، آلبوم و مقام جهانی شد.

موسیقی ترنس برای من یک روایت است، مثل یک فیلم که از ابتدا تا انتها برنامه‌ریزی دارد و مفهومی را منتقل می‌کند. این ویژگی دقیقاً با روحیه من سازگار بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم آهنگ‌سازی را در همین سبک دنبال کنم.

تجربه گروهی و موفقیت جهانی

گروه «Nikzad & Sina» چه ویژگی‌هایی داشت که باعث شد به رتبه ۹۲ جهانی برسید؟

من همیشه گروه‌های دونفره را دنبال می‌کردم، چون می‌دیدم پرفورمنس دو نفر روی صحنه برای مخاطب جذاب‌تر است. بسیاری از گروه‌های مطرح دنیا در سبک ترنس هم دونفره‌اند. همکاری گروهی باعث می‌شود دو ذهن درگیر آهنگ‌سازی و ایده‌پردازی باشند و نقاط ضعف یکدیگر را پوشش دهند.

سال ۲۰۲۱ گروه ما در سایت جهانی Trance Podium که با رأی مردم آهنگسازان محبوب را معرفی می‌کند، در میان ۱۰۰ آهنگساز برتر جهان به رتبه ۹۲ رسید. این افتخار حاصل تلاش شبانه‌روزی و ارتباط صادقانه با طرفداران بود. ما هیچ‌وقت دنبال ژست و استایل نمایشی نبودیم؛ همین صداقت باعث شد مخاطبان حس نزدیکی با ما داشته باشند.

در ایران نیز آلبوم «شهر آرمانی» را منتشر کردیم که اولین آلبوم رسمی ترنس با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تاریخ موسیقی ایران بود و در کتابخانه ملی هم ثبت شد. حتی رادیو و تلویزیون هم از ترک‌های این آلبوم استفاده کرده و می‌کنند.

فعالیت فردی و ادامه مسیر

جدا شدن از فعالیت گروهی و شروع کار با نام شخصی، چه تغییر‌هایی در روند کاری شما ایجاد کرد؟

در واقع گروه «نیکزاد و سینا» از بین نرفته و همچنان پابرجاست، فقط به دلیل شرایط زندگی فعلاً به‌صورت دونفره فعالیت نمی‌کنیم. من همزمان با نام شخصی خودم «Nikzad Mirzaei» به فعالیت ادامه می‌دهم. تجربه گروهی بسیار ارزشمند بود و یاد گرفتم همکاری درست تا چه اندازه می‌تواند خلاقیت را تقویت کند. در واقع من از ابتدا تک نفره فعالیت می‌کردم و به خواست سینا گروه تشکیل دادیم و پیشتر از آن هم شناخته شده بودم، منتها این همکاری با سینا و پیشنهاد تشکیل گروه، برایمان پربرکت بود.

از عشق کودکی تا صحنه‌های جهانی؛ عشق تنها دلیل ماندن دراین مسیر پرچالش است

چالش‌های جهانی شدن

برای یک هنرمند ایرانی، رسیدن به مقام جهانی در سبک شما چه چالش‌هایی دارد؟

مسیر ساده‌ای نیست. در ایران هنوز فضای اجرای زنده برای ترنس(موسیقی بی کلام الکترونیک) وجود ندارد و همین باعث می‌شود این سبک کمی ناشناخته بماند. البته رادیو و تلویزیون مدام از موسیقی ترنس(موسیقی بی کلام الکترونیک) استفاده می‌کنند، اما اجرای رسمی و صحنه‌ای در کشور وجود نداشته است.

از سوی دیگر، برقراری ارتباط با کمپانی‌ها و هنرمندان خارجی هم دشوار است. بعضی‌ها همکاری می‌کنند و بعضی دیگر تمایلی ندارند. در سطح جهانی رقابت سنگین است، چون بزرگان این سبک همچنان فعال‌اند و فضا را برای نسل جدید سخت‌تر می‌کنند. با این حال، اگر عشق به کار وجود داشته باشد، می‌توان با استمرار و صبر پیش رفت. خوشبختانه در عرصه بین‌المللی طرفداران خود را داریم و کارهایمان شناخته شده است.

تجربه اجرا در خارج از کشور

اجرای در خارج از کشور برای شما چه تجربه‌های فنی و فرهنگی به همراه داشت؟

تجربه فوق‌العاده‌ای بود. از نظر تکنیکی، سیستم‌های صوتی و نورپردازی بسیار پیشرفته‌تر از ایران است. از جدیدترین دستگاه‌ها و دانش روز استفاده می‌شود و همین کیفیت اجرا را متفاوت می‌کند. برای من این فرصت بود که خودم و کارم را در سطح جهانی ارائه بدهم و بازخورد‌های تازه‌ای دریافت کنم.

آثار جهانی و انتشار بین‌المللی

چطور آثار شما توانستند به انتشار جهانی برسند و با مخاطبان غیرایرانی ارتباط بگیرند؟

ما کارهایمان را از ابتدا بر اساس استاندارد‌های کمپانی‌های جهانی ساختیم. همین باعث شد وقتی ترک‌ها به آنها ارسال شد، مورد توجه قرار بگیرد. بسیاری از اهالی موسیقی مطرح دنیا ترک‌های ما را حمایت کردند و این معرفی متقابل باعث شناخته‌شدن بیشترمان شد.

از طریق پلتفرم‌های جهانی، مخاطبان متعددی در سراسر دنیا پیدا کردیم و همین مخاطبان زمینه حضور در مسابقات و کسب مقام‌های جهانی را فراهم کردند. ارتباط با هنرمندان دیگر دنیا نیز به رشد ما کمک کرد.

تدریس و اهمیت آموزش

تجربه تدریس در مجتمع فنی تهران و آموزشگاه‌های آزاد چه تأثیری روی روند حرفه‌ای شما گذاشته است؟

تدریس باعث شد خودم هم جدی‌تر و به‌روزتر باشم. این حوزه دائم در حال تغییر است؛ هر روز نرم‌افزار و تکنیک تازه‌ای معرفی می‌شود. وقتی آموزش می‌دهی، باید مدام مطالعه و تحقیق کنی تا چیزی از قلم نیفتد.

مهم‌ترین مهارتی که یک هنرجو در آهنگ‌سازی باید یاد بگیرد، چیست؟

به نظر من تئوری موسیقی اصل و اساس کار است. وقتی هنرجو گام‌ها، آکورد‌ها و ملودی‌سازی را یاد بگیرد، می‌تواند خلاقیتش را بدون سردرگمی پیاده کند. یک دی‌جی فقط پخش‌کننده آهنگ نیست؛ باید گوش موسیقایی قوی داشته باشد، بتواند ری‌میکس بسازد و خلاقیت خودش را نشان دهد.

در آموزش، بیشتر روی تکنیک تأکید دارید یا خلاقیت هنری؟

تکنیک و خلاقیت مکمل هم هستند. تکنیک سرعت و کیفیت را بالا می‌برد، اما خلاقیت به کار روح می‌دهد. اگر فقط تکنیک باشد، کار بی‌روح است و اگر فقط خلاقیت باشد، خروجی ضعیف خواهد بود. هر هنرجو باید هر دو را تقویت کند تا بتواند اثری منحصر‌به‌فرد خلق کند.

پروژه‌های تازه و اجرای زنده در تهران

اثر جدیدی در دست کار دارید؟ برای اجرای زنده در تهران با مجوز رسمی چه فرآیند‌ها و موانعی باید پشت سر گذاشت؟

در حال حاضر چند ترک جدید ساخته‌ام که بخشی از آنها در حال اتمام است. تصمیم دارم آنها را به شکل آلبوم با مجوز رسمی منتشر کنم. همچنین با گروهی در حال آماده‌سازی برای کنسرت در تهران هستیم و مذاکرات اولیه انجام شده است. قصد دارم چند موزیک‌ویدئو هم تهیه کنم. مسیر ساده‌ای نیست، اما امیدوارم با تلاش و پیگیری به‌زودی شاهد این اجرا باشیم.

اهداف جهانی و همکاری‌های بین‌المللی

هدف بعدی شما در سطح جهانی چیست؟ آیا برنامه‌هایی برای همکاری با هنرمندان بین‌المللی دارید؟

هدفم برگزاری تور کنسرت‌های خارجی است. در کنار آن، با چند هنرمند برجسته جهانی مذاکراتی برای همکاری دارم و ترک‌هایی در حال آماده‌سازی مشترک هستیم. ارتباط بین‌المللی یکی از کلید‌های اصلی رشد هر هنرمند است و من به این موضوع اهمیت زیادی می‌دهم.

نگاه به آینده موسیقی بی کلام الکترونیک در ایران

وضعیت (موسیقی بی کلام الکترونیک) در ایران را چطور می‌بینید؟

ترنس در ایران هنوز ناشناخته است، چون فرصت اجرا‌های زنده نداشته‌ایم. با این حال، طرفداران خودش را دارد و اگر فضا برای اجرا فراهم شود، قطعاً محبوبیت بیشتری پیدا می‌کند. امیدوارم در آینده نزدیک شرایطی ایجاد شود که این سبک در ایران هم جایگاه واقعی خودش را پیدا کند.

انتهای پیام/

ارسال نظر
گوشتیران
قالیشویی ادیب
رسپینا