گوشی‌های هوشمند قبل از ۱۳ سالگی سلامت روان جوانان را تهدید می‌کند
یک مطالعه جهانی که بیش از ۱۰۰،۰۰۰ شرکت‌کننده را شامل می‌شد نشان داده است که دریافت گوشی هوشمند پیش از سن ۱۳ سالگی با سلامت روان ضعیف‌تر و کاهش رفاه کلی در اوایل بزرگسالی مرتبط است.
این پژوهش که در مجله داوری شده (Journal of Human Development and Capabilities) منتشر شده، گزارش می‌دهد افرادی که بین ۱۸ تا ۲۴ سال سن دارند و اولین گوشی هوشمند خود را در ۱۲ سالگی یا کمتر دریافت کرده‌اند، احتمال بیشتری دارد که افکار خودکشی، پرخاشگری بیشتر، احساس جدا شدن از واقعیت، مشکلات در کنترل هیجانات و کاهش اعتماد به نفس را تجربه کنند. یافته‌ها همچنین نشان می‌دهند که این پیامد‌های منفی به طور نزدیکی با مواجهه زودهنگام با شبکه‌های اجتماعی و افزایش آسیب‌پذیری در برابر زورگیری سایبری، کیفیت پایین خواب و روابط خانوادگی پرتنش در آینده مرتبط هستند.
کارشناسان خواستار اقدام فوری شدند
پژوهشگران (Sapien Labs)، سازمانی که پشت بزرگ‌ترین پایگاه داده جهانی سلامت روان، (Global Mind Project) قرار دارد (که داده‌های این مطالعه از آن تأمین شده)، خواستار اتخاذ اقدامات فوری برای حفاظت از سلامت روان نسل‌های آینده شده‌اند.
دکتر «تارا تیگاراجان»، عصب‌شناس و مؤسس و دانشمند ارشد (Sapien Labs) و نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «داده‌های ما نشان می‌دهد که مالکیت زودهنگام گوشی هوشمند و دسترسی به شبکه‌های اجتماعی که معمولاً همراه آن است با تغییرات عمیق در سلامت ذهن و رفاه در اوایل بزرگسالی مرتبط است.»
او ادامه می‌دهد: «این همبستگی‌ها از طریق چندین عامل واسطه ایجاد می‌شوند، از جمله دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، زورگیری سایبری، اختلال در خواب و روابط خانوادگی ضعیف، که به بروز علائمی در بزرگسالی منجر می‌شوند که علائم سنتی سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب نیستند و ممکن است در مطالعاتی که از ابزار‌های استاندارد غربالگری استفاده می‌کنند، نادیده گرفته شوند. این علائم شامل افزایش پرخاشگری، جدا شدن از واقعیت و افکار خودکشی است که با افزایش نرخ آنها در نسل‌های جوان، می‌تواند پیامد‌های اجتماعی قابل‌توجهی داشته باشد.»
او می‌گوید: «با توجه به این یافته‌ها و با توجه به اینکه سن دریافت اولین گوشی هوشمند اکنون در سراسر جهان به زیر ۱۳ سال رسیده است، ما از سیاستگذاران می‌خواهیم رویکرد احتیاطی اتخاذ کنند، مشابه مقررات مربوط به الکل و تنباکو، از جمله محدود کردن دسترسی کودکان زیر ۱۳ سال به گوشی‌های هوشمند، الزام آموزش سواد دیجیتال و اعمال مسئولیت‌پذیری شرکت‌ها.»
سن دریافت اولین گوشی هوشمند اکنون در سراسر جهان به زیر ۱۳ سال رسیده است
از اوایل دهه ۲۰۰۰، گوشی‌های هوشمند روش‌های ارتباطی، یادگیری و شکل‌گیری هویت جوانان را متحول کرده‌اند. همزمان، نگرانی‌ها درباره الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر هوش مصنوعی که می‌توانند محتوای مضر منتشر کنند، مقایسه‌های اجتماعی ناسالم را ترویج دهند و در فعالیت‌های مهمی مانند تعامل حضوری و خواب کافی اختلال ایجاد کنند، شدت یافته است.
نگرانی‌ها درباره شبکه‌های اجتماعی و رشد کودکان
اگرچه اکثر پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی رسماً از کاربران خود حداقل سن ۱۳ سال را می‌طلبند، این قانون اغلب به‌طور ضعیف اجرا می‌شود. همزمان، سن دریافت اولین گوشی هوشمند توسط کودکان همچنان کاهش می‌یابد و بسیاری از آنها اکنون چندین ساعت در روز را صرف استفاده از دستگاه‌های خود می‌کنند.
رویکردها برای محدود کردن استفاده از گوشی در مدارس در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است. در سال‌های اخیر، فرانسه، هلند، ایتالیا و نیوزیلند محدودیت‌ها یا ممنوعیت‌هایی برای استفاده از تلفن همراه در محیط‌های آموزشی اعمال کرده‌اند. اگرچه شواهد مربوط به اثربخشی این اقدامات محدود است، یک مطالعه دولتی در هلند به بهبود تمرکز دانش‌آموزان اشاره کرده است. در ایالات متحده، نیویورک اخیراً اعلام کرده که بزرگ‌ترین ایالت خواهد شد که استفاده از گوشی‌های هوشمند در مدارس را ممنوع می‌کند و به جمع ایالت‌هایی مانند آلاباما، آرکانزاس، نبراسکا، داکوتای شمالی، اکلاهما و ویرجینیای غربی می‌پیوندد که پیش از این، مدارس را ملزم به اعمال دست‌کم برخی محدودیت‌ها کرده‌اند.
تحقیقات انجام‌شده تا کنون درباره زمان صرف شده پای صفحه‌نمایش، استفاده از شبکه‌های اجتماعی و دسترسی به گوشی هوشمند، به‌طور کلی تأثیرات منفی بر سلامت روان را نشان داده‌اند، اما یافته‌ها گاهی ناسازگار یا متناقض بوده‌اند. بخشی از این ناسازگاری ممکن است به دلیل تکیه بر روش‌های غربالگری باشد که علائم کلیدی مرتبط را نادیده می‌گیرند.
در مطالعه حاضر، تیم (Sapien) از داده‌های (Global Mind Project) خود استفاده کرده و ابزار (Mind Health Quotient (MHQ))، یک خودسنجی طراحی‌شده برای ارزیابی سلامت اجتماعی، هیجانی، شناختی و جسمانی، را به‌کار برد تا نمره کلی «سلامت ذهن» را محاسبه کنند.
علائم و پیامد‌های سلامت روان
نتایج آنها نشان داد علائمی که بیشترین ارتباط را با مالکیت زودهنگام گوشی هوشمند دارند شامل افکار خودکشی، افزایش پرخاشگری، احساس جدا شدن از واقعیت و حتی توهمات است.
جوانانی که اولین گوشی هوشمند خود را قبل از سن ۱۳ سالگی دریافت کرده‌اند به‌طور مداوم نمرات پایین‌تری در MHQ نشان دادند و هرچه سن دریافت اولیه گوشی کمتر بود، نمره‌ها نیز کاهش بیشتری داشت. به‌عنوان مثال، افرادی که در ۱۳ سالگی گوشی گرفتند، میانگین نمره‌شان ۳۰ بود، در حالی که کسانی که تا پنج سالگی گوشی داشتند، میانگین نمره تنها ۱ بود.
به موازات آن، نسبت افرادی که در دسته دچار ناراحتی یا مشکل قرار گرفتند (تعریف‌شده به‌عنوان داشتن پنج یا چند علامت شدید) در میان زنان ۹.۵درصد و در میان مردان ۷درصد افزایش یافت. این الگو در سراسر مناطق، فرهنگ‌ها و زبان‌ها به‌طور مداوم مشاهده شد و نشان‌دهنده دوره‌ای از آسیب‌پذیری توسعه‌ای شدید است.
مالکیت زودهنگام گوشی با کاهش تصویر ذهنی از خود، اعتماد به نفس و مقاومت هیجانی در زنان مرتبط بود، در حالی که مردان سطوح پایین‌تری از ثبات، آرامش، عزت نفس و همدلی را نشان دادند.
تحلیل‌های بیشتر نشان داد که دسترسی زودهنگام به شبکه‌های اجتماعی حدود ۴۰درصد از ارتباط بین مالکیت اولیه گوشی در کودکی و سلامت ذهنی بعدی را توضیح می‌دهد، در حالی که روابط خانوادگی ضعیف (۱۳درصد)، زورگیری سایبری (۱۰درصد) و اختلال در خواب (۱۲درصد) نیز نقش مهمی در پیامد‌های بعدی دارند.
تحلیل‌های بیشتر نشان داد که دسترسی زودهنگام به شبکه‌های اجتماعی حدود ۴۰درصد از ارتباط بین مالکیت اولیه گوشی در کودکی و سلامت ذهنی بعدی را توضیح می‌دهد، در حالی که روابط خانوادگی ضعیف (۱۳درصد)، زورگیری سایبری (۱۰درصد) و اختلال در خواب (۱۲درصد) نیز نقش مهمی در پیامد‌های بعدی دارند
به گزارش (scitechdaily) پژوهشگران اذعان دارند که پاندمی COVID-۱۹ ممکن است این الگو‌ها را تشدید کرده باشد، اما سازگاری این روند‌ها در تمام مناطق جهان نشان‌دهنده تأثیر توسعه‌ای گسترده دسترسی زودهنگام به گوشی هوشمند است.
اگرچه شواهد فعلی هنوز رابطه مستقیم علی بین مالکیت زودهنگام گوشی و سلامت ذهنی و رفاه بعدی را اثبات نمی‌کنند که یکی از محدودیت‌های این مقاله است نویسندگان بر این باورند که وسعت آسیب بالقوه آن‌قدر زیاد است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت و نیازمند اقدام پیشگیرانه است.
چهار حوزه کلیدی برای مداخله سیاستی
پژوهشگران چهار حوزه کلیدی را برای سیاستگذاران توصیه می‌کنند:
اجرای برنامه‌های آموزشی اجباری با تمرکز بر سواد دیجیتال و سلامت روان.
بهبود شناسایی استفاده کودکان و نوجوانان از شبکه‌های اجتماعی و اعمال پیامد‌های قابل‌توجه برای شرکت‌های فناوری که از رعایت قوانین سرپیچی کنند.
محدود کردن دسترسی به پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی.
ایجاد محدودیت‌های مرحله‌ای برای استفاده از گوشی‌های هوشمند بر اساس سن.
تأثیرات گسترده و ضرورت پاسخ فوری
دکتر تیگاراجان، که تخصص پژوهشی او بر تأثیر محیط بر مغز و ذهن و همچنین درک و تقویت تکامل سازنده ذهن و سیستم‌های انسانی متمرکز است، می‌گوید: «به طور کلی، این توصیه‌های سیاستی با هدف حفاظت از سلامت ذهن در بازه‌های حساس توسعه‌ای ارائه شده‌اند.»
او ادامه می‌دهد: «اجرای آنها نیازمند اراده سیاسی و اجتماعی قوی، نظارت مؤثر و رویکردی چندذینفعی است، اما سوابق موفق نیز وجود دارد. به‌عنوان مثال، در ایالات متحده، دسترسی و مصرف الکل توسط افراد زیر سن قانونی از طریق ترکیبی از مسئولیت والدین، تجاری و شرکتی تنظیم می‌شود.»
وی در پایان اظهار می‌کند: «شواهد ما نشان می‌دهد که مالکیت گوشی هوشمند در کودکی، که به‌عنوان دروازه‌ای زودهنگام به محیط‌های دیجیتال مبتنی بر هوش مصنوعی عمل می‌کند، به طور عمیقی سلامت ذهن و رفاه در بزرگسالی را کاهش می‌دهد و پیامد‌های عمیقی برای خودمختاری فردی و شکوفایی اجتماعی دارد.»
او اضافه می‌کند: «ابتدا از شدت نتایج شگفت‌زده شدم، اما وقتی دقیق‌تر بررسی می‌کنید، منطقی است که ذهن در حال رشد کودکان به دلیل آسیب‌پذیری و کمبود تجربه‌های زندگی واقعی، بیشتر تحت تأثیر محیط آنلاین قرار گیرد.»
وی همچنین خاطرنشان می‌کند: «با این حال، مهم است اشاره کنم که گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی تنها تهدید سلامت روان و بحران پیش روی جوانان نیستند. این موارد بخشی از کاهش کلی سلامت روان را توضیح می‌دهند، اما همه آن را پوشش نمی‌دهند.»
و در پایان می‌گوید: «اگرچه تحقیقات بیشتری برای روشن کردن مکانیسم‌های علی لازم است، اما انتظار برای دریافت شواهد غیرقابل‌انکار در مواجهه با این یافته‌های سطح جمعیت، متأسفانه ممکن است باعث از دست رفتن فرصت اقدام پیشگیرانه به موقع شود.»
انتهای پیام/
