به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، از نجف تا کربلا، جاده‌ای هست که با هر قدم، تاریخ مقاومت را مرور می‌کنی. جاده‌ای که بوی چای عراقی، عطر نان تازه، گرد و خاک راه و اشک‌های بی‌اختیار زائران را در خود دارد. امسال اما این مسیر فقط جاده عشق به حسین(ع) نیست؛ جاده اتحاد ملل، نمایش اقتدار اسلامی و پاسخ قاطع به یاوه‌گویی معاندان و دشمنان است.اربعین ۱۴۴۷ در حالی آغاز شده که جهان اسلام هنوز در تب‌وتاب حمله مستقیم رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی ایران و پاسخ موشکی «وعده صادق» می‌سوزد. این نخستین گردهمایی چندملیتی امت اسلام پس از آن رویداد تاریخی است؛ و همین، اربعین امسال را متفاوت کرده است.
میزبانی که از یک سال قبل آغاز می‌شود
در عراق، اربعین فقط یک رویداد مذهبی چند روزه نیست؛ برنامه‌ای است که از پایان اربعین قبلی آغاز می‌شود. خانواده‌های عراقی از همان روزهای بعد از زیارت، شروع به پس‌انداز می‌کنند تا سال بعد بتوانند به بهترین شکل از مهمانان امام حسین(ع) پذیرایی کنند.حاج «ابوحیدر» از اهالی حله، کنار دیگ بزرگ برنج ایستاده و با افتخار می‌گوید: «یک سال کار کردم، قسمتی از درآمدم را کنار گذاشتم، حتی طلاهای همسرم را فروختیم تا بتوانیم این موکب را برپا کنیم. مهمان امام حسین که می‌آید، باید بهترین را ببیند.» این فرهنگ میزبانی چنان در جان و دل مردم عراق ریشه دارد که گاهی خانواده‌ها زندگی روزمره‌شان را محدود می‌کنند تا برای روزهای اربعین آماده باشند.
جنگ روایت‌ها؛ معاندان چه می‌گویند؟
در روزهایی که میلیون‌ها نفر از سراسر جهان با پای پیاده به سمت کربلا می‌روند، برخی جریان‌های معاند و رسانه‌های وابسته به دشمنان اسلام دوباره به لجن‌پراکنی روی آورده‌اند. این جریان‌ها با دروغ‌پردازی، مدعی‌اند هزینه اربعین از بیت‌المال ایران پرداخت می‌شود؛ اتهامی که بارها و بارها با شواهد عینی رد شده است. واقعیت این است که موکب‌ها با هزینه‌های مردمی و نذورات خودجوش اداره می‌شوند و بخش مهمی از میزبانی، بر دوش همان خانواده‌های عراقی است که یک‌سال تلاش کرده‌اند تا سفره‌شان در این روزها رنگین باشد.
اربعین پس از «وعده صادق»؛ جاده مقاومت
اربعین امسال، نخستین تجمع بزرگ ملت‌های مسلمان پس از حمله مستقیم رژیم صهیونیستی به ایران و پاسخ موشکی بی‌سابقه جمهوری اسلامی بود. این اتفاق، نه‌تنها غرور اسلامی را زنده کرد، بلکه در مسیرهای منتهی به کربلا، حال و هوایی کاملاً مقاومتی ایجاد کرد. در بسیاری از موکب‌ها، تصاویر عملیات «وعده صادق» کنار پرچم‌های «یا حسین» نصب شده و صدای شعارهای «مرگ بر اسرائیل» و «مرگ بر آمریکا» با نوای مداحی‌ها درهم می‌آمیزد.
نجف؛ آغاز جاده عشق
نجف در دل گرمای ۴۵ درجه، نفسش را با عطر سلام‌ها و اشک‌های زائران پر کرده است. خیابان‌های منتهی به صحن حرم امام علی(ع) از صبح تا نیمه‌شب مملو از جمعیتی است که از ایران، عراق و کشورهای دیگر برای آغاز پیاده‌روی به کربلا روانه شده‌اند. گنبد طلایی حرم همچون خورشیدی بر فراز جمعیت می‌درخشد و صدای همهمه، صلوات‌های پی‌درپی و زمزمه دعا، فضا را آکنده است. زائرانی که تازه وارد نجف شده‌اند، با تلاش فراوان مسیر طولانی تا ضریح را طی می‌کنند. فاطمه کوثری با فرزند پنج ماهه‌اش در آغوش، می‌گوید: «۱۵ ساعت طول کشید تا به مرز رسیدیم، بعد هم پنج ساعت تا نجف. گرما اذیت می‌کند، اما وقتی عشق در میان باشد، خستگی احساس نمی‌شود.» همچنین موکب‌های خیابان‌های منتهی به صحن حرم، از نان تازه، چای و قهوه عربی گرفته تا خرما و آب، به زائران خدمت می‌کنند. حال از اینجا، مسیر پیاده‌روی تا کربلا آغاز می‌شود؛ مسیری که هر چند صد متر یک موکب دارد.
تعطیلی ادارات برای خدمت‌رسانی
در نجف و کربلا، چند روز مانده به اربعین، ادارات دولتی تعطیل می‌شوند تا همه توان شهر به خدمت‌رسانی به زائران اختصاص یابد. مدارس، مغازه‌ها و حتی خانه‌های مردم به موکب و محل اسکان تبدیل می‌شود. این تعطیلی‌ها، جلوه‌ای دیگر از همبستگی عراقی‌ها برای برگزاری بهتر این حماسه جهانی است.
ایستگاه اقتدار؛ موکب حشدالشعبی
در عمود ۱۱۹۲، موکبی برپا شده که از دور پرچم‌هایش پیام مقاومت می‌دهد. اینجا موکب نیروهای حشدالشعبی است؛ نماد ایستادگی و همبستگی ملت‌های مسلمان. دیوارها پر از تصاویر شهدای مقاومت، از سردار سلیمانی تا ابومهدی المهندس و قاب‌هایی از جنایات صهیونیست‌ها و آمریکاست. روی زمین، پرچم‌های آمریکا و اسرائیل پهن شده تا هر قدم زائران، ضربه‌ای نمادین به دشمن باشد.در ویترینی شیشه‌ای، تکههای ترکش عملیات ترور حاج قاسم و ابومهدی نگهداری می‌شود.
کمی آن‌طرف‌تر، عکس‌هایی از موشک‌های عماد، سجیل و خیبرشکن، و پهپادهای شاهد دیده می‌شود که در عملیات‌های اخیر به کار گرفته شده‌اند. اشتر الحجامی مسئول غرفه با صلابت می‌گوید: «ایران اسلامی اسرائیل را به زانو درآورد. همه فهمیدند ایران قلب تپنده مقاومت است.»
زائران با هیجان تصاویر موشک‌های عماد، سجیل و خیبرشکن و عملیات‌های موفق ایران را دنبال می‌کنند. رسول یکی از زائران حسینی پاکستان می‌گوید: «ما دست در دست ایرانیان تا پیروزی مقاومت می‌ایستیم. اینجا وقتی نام ایران می‌آید، همه با افتخار لبخند می‌زنند.»
قطعی برق و نور خدمت
بین‌الحرمین انگار تبدیل به قالیچه‌ای پرنقش شده است؛ زائران از ایران، لبنان، پاکستان، هند، افغانستان و کشورهای آفریقایی و اروپایی حضور دارند. همه یک دل و یک صدا هستند و پرچم کشور خود یا «یا حسین» را در دست دارند. صدای دعا و نوحه از بلندگوها می‌آید، زائران حلقه‌حلقه نشسته‌اند و برخی سر بر زانو گذاشته‌اند و آرام اشک می‌ریزند. قدم زدن میان دو حرم، مثل عبور از پلی است که یک طرفش دنیا و طرف دیگرش بهشت است. با این وجود قطع برق در شب هم مانع از خدمت‌رسانی موکب‌ها نشده است. چراغ‌های اضطراری و نور ژنراتورها فضا را روشن نگه می‌دارند و زائران در دل تاریکی هم از نان، آب و چای بهره‌مند می‌شوند.عمار خادم یک موکب می‌گوید: «برق می‌رود، اما خدمت به زائر نه. حتی اگر یک چراغ هم باشد، کار ادامه دارد.» این صحنه‌ها نشان می‌دهد که اربعین، نه با امکانات شهری بلکه با اراده مردمی زنده می‌ماند.
رسم «زیارت و بازگشت» میزبانان عراقی
یکی از جلوه‌های کمتر دیده‌شده اربعین، رسم زائران بومی کربلا و نجف است که پیش از روز اربعین زیارت خود را انجام می‌دهند و به شهر یا روستای خود بازمی‌گردند تا جا برای زائران خارجی باز شود. محمدباقر یکی از اهالی کربلا می‌گوید: «خدمت فقط سفره انداختن نیست. گاهی باید دل کند تا راه برای دیگران باز شود.» این رفتار، اوج ایثار میزبانان عراقی را نشان می‌دهد.
ایران در قلب میزبانانامسال، میزبانان عراقی برخورد ویژه‌ای با زائران ایرانی دارند. پس از پاسخ موشکی ایران به حمله صهیونیست‌ها، جملاتی مثل «ایران سربلندمان کرد» یا «شما مردان مقاومت هستید» بارها در مسیر شنیده می‌شود. یک میزبان در موکب بین راه می‌گوید: «موشک‌های ایران کاری کرد که اسرائیل دیگر خواب راحت نداشته باشد. شما برادران ما هستید.»
بین‌الحرمین؛ پل دنیا و بهشت
قدم زدن میان حرم امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع)، آخرین و پرشورترین بخش مشایه است. این چند متر، برای زائرانی که از دورترین نقاط جهان آمده‌اند، پایان یک سفر و آغاز دلتنگی است. شب‌ها، این مکان به دریای نور و اشک تبدیل می‌شود؛ جایی که دل‌ها آرام نمی‌گیرد و چشم‌ها از هم‌اکنون به سال آینده دوخته می‌شود.
و اربعینی که متفاوت است
اربعین ۱۴۴۷، نه تنها مراسم مذهبی، بلکه نمایش اقتدار ایران، اتحاد امت اسلام و همدلی ملت‌ها است. مسیر نجف تا کربلا، جاده‌ای پر از عشق، خدمت، مقاومت و حماسه است که هر قدم زائران، داستانی از ایثار و اراده را روایت می‌کند. از موکب‌های خانواده‌های عراقی تا نمایش قدرت موشکی ایران و حضور زائران جهانی، همه و همه نشانه‌ای از زندگی و حیات امت اسلامی در مسیر حسین(ع) است.
