اسماعیلی: تامین حقوق خبرنگاران ابتدايی‌ترين كاری است كه بايد در نظر داشت
به گزارش خبرگزاری آنا، محسن اسماعیلی، معاون راهبردی و امور مجلس رئیس‌جمهور با تبریک روز خبرنگار به بیان حقوق خبرنگاران و تكليف كارگزاران پرداخت و گفت: «تامین حقوق و آزادی‌های حرفه ای خبرنگاران در انجام رسالت بزرگی كه بر دوش دارند، ابتدايی ترين كاری است كه بايد در نظر داشت.»
متن کامل تبریک محسن اسماعیلی به این شرح است:
«روز خبرنگار فرصتی دوباره برای به ياد آوردن اهميت و ضرورت كار آنان است و اين، مهم تر و سودمندتر از تعريف و تمجيدهاي تكراری و فروكاستن شأن آنان با هدايای مادی و ناچيز است. تامين حقوق و آزادی های حرفه ای خبرنگاران در انجام رسالت بزرگی كه بر دوش دارند، ابتدايی ترين كاری است كه بايد در نظر داشت؛ جالب است كه به مناسبت تقارن زمانی ميان روز خبرنگار (هفدهم مرداد) و سالروز صدور فرمان مشروطيت (چهارهم مرداد) يادآور شويم كه اين نكته از همان زمان مورد توجه بوده است؛ از جمله در رساله موسوم به «یک کلمه».
اين رساله اثر میرزا یوسف خان تبريزی معروف به «مستشارالدوله» است که پس از سفرهای متعدد و اقامت طولانی مدت در کشورهای غربی نوشته است. مستشارالدوله در مقدمه اين كتاب كم حجم كه نزدیک به 35 سال قبل از مشروطیت نوشته شده، انگيزه خود و ماجرای نگارش آن را پس از هشت سال اقامت در فرانسه چنين بازگو كرده است: «در مدت اقامت خود در مملكت مزبوره كه انتظام و اقتدار لشكر و آسايش و آبادی كشور را می ديدم همواره آرزو می کردم، چه می شد که در مملکت ایران نیز نظم و اقتدار و این آسایش و آبادی حاصل می گردید ... پس چرا ما چنین عقب مانده و چرا این طور از عالم ترقی خود را دور تر داشته ایم؟»
وی سپس از رؤيايی در اين باره ياد می كند كه عزم او را براي يافتن پاسخ اين پرسش و نگارش كتابی در شرح آن جزم ساخته و بعد از تحقيق و مشورت با دوست آگاه و با تجربه اي به اين نتيجه مي رسد كه رمز توسعه و پيشرفت غرب در «يك كلمه» نهفته است: قانون!
بر همين اساس به مطالعه در حقوق و قوانين آن ديار مي پردازد و همه آن را در بيست و يك اصل يا فصل خلاصه می کند و مي كوشد نشان دهد همه آنها منطبق بر كتاب و سنّت و شريعت است. از ميان اين اصول، چندين مورد مربوط به رسانه ها و خبرنگاران مي شود. براي مثال، حق دسترسی و انتشار آزاد اطلاعات (آزادی مطبعه ها) كه به اعتقاد وي «داخل امر به معروف و نهی از منكر است.»
اثر اين حق آن است كه «آزادى زبان و قلم شایع شده، هرکس از اعلى و ادنى، هر چیزى که در خیر و صلاح و رفاه مملکت و ملت به خیالش برسد، با کمال آزادى مى نویسد و منتشر مى کند. اگر خیال و تصورات او مقبول امت باشد، تحسین، و در صورت عکس، منع و تقبیح خواهند کرد»؛ يعني نظارت پسينيی.
مستشارالدوله البته در شرح فصل هفدهم كه راجع به «حضور ژورى ها در حین تحقیق جنایات» است، به ضرورت حضور هيات منصفه به هنگام رسيدگی به جرائم رسانه ای هم اشاره كرده است. همچنين، با اشاره به آزادی تجمعات و حق انتقاد در غرب می گويد: «عقد جماعات ولى به مقصد واحد، در زمان پیغمبر (ص) مختار و آزاد بود؛ چنانکه اصحاب کرام هر روز در مسجد نبوى(ص) فرقه فرقه اجتماع کردندى و از آن حضرت چندین مسائل خفیه استفسار و استیضاح نمودندى. حضرت پیغمبر به منبر صعود فرموده، و در مجمع عام به حل مشکلات و ایضاح مسائل مبادرت فرمودندى. وقتى که آن حضرت، اسامه را به سردارى لشکر نصب فرمود و به جهاد مأمور کرد، جماعتى از اصحاب پیغمبر اعتراض از جوانى اسامه به میان آوردند، و در اهلیت وى شبهه نمودند. با این که اسامه با لشکر از مدینه بیرون رفته بود، معهذا او را نگاه داشتند تا آن که پیغمبر از خانه سعادت بیرون آمده و به منبر صعود فرمودند. اهلیت اسامه را با آثار، اثبات، و اصحاب را قانع و ساکت کردند. با وجودى که تن مبارکش خسته و ضعیف بود، هیچ اظهار رنجش خاطر نفرمود.»
نویسنده «یک کلمه» از بیان این داستان تاریخی مسؤولیت حاکمان در برابر قانون را استخراج می کند و می گوید: «هر وزیر و امیر و حاکم در مأموریت خود مسؤول است. سبب مسؤول بودن این است که هر مأمور مکلف است به متابعت احکام قانون، چون سایر مکلفان. و این قاعده نیز از شریعت اسلام است.»
بد نيست بدانيم نگارش رساله مذكور، آن گونه كه نويسنده يادآور شده در سال ۱۲۴۹ خورشيدی به پايان رسيده است!
اگر حق شهروندان و به نمايندگی از آنان، خبرنگاران مبنی بر دسترسی به اطلاعات و انتشار آزاد آن را بپذيريم، در مقابل، چاره اي جز مكلف دانستن صاحبان قدرت و منصب به پاسخگویی و شفافيت باقی نمی ماند؛ همان چيزی كه امروزه بيشتر در مواجهه مستقيم با اصحاب رسانه انتظار می رود
انتهای پیام/
