روایت وقتی زنده می‌ماند که قلمی هنوز به حرکت ادامه می‌دهد
علی بازگشا در یادداشتی برای خبرگزاری آنا نوشت: خبرنگاری را نمی‌توان تنها به عنوان انتقال‌دهنده ساده‌ی خبر یا ثبت اتفاقات روزمره تعریف کرد. این حرفه در دل خود مسوولیتی بزرگ و اجتماعی دارد که در بزنگاه‌های تاریخی، جایگاه و معنای حقیقی خود را به نمایش می‌گذارد. در شرایطی که هر رویداد، جرقه‌ای برای برافروختن جنگ روایت‌هاست و واقعیت در میان انبوهی از تحریف‌ها گم می‌شود، خبرنگار نقش چراغ راه را برعهده می‌گیرد؛ صدایی روشن، شفاف و بی‌وقفه که حقیقت را روشن نگه می‌دارد.
در جریان نبرد دوازده روزه که قلب مردم ایران را به تپش وامی‌داشت، رسانه‌ها و خبرنگاران فراتر از انتقال خبر عمل کردند. آن‌ها در خطوط مقدم روایت ایستادند، نزدیک به مردم و وقایع با نگاهی دقیق و آگاهانه تصویر واقعی از شرایط را به جامعه عرضه کردند. در برابر سیلاب اطلاعات گمراه‌کننده خبرنگاران با حضور میدانی، گفتگوهای عمیق و گزارش‌های مستند، سنگری برای حقیقت ساختند که مسیر فهم عمومی را هدایت کرد.
نقش خبرنگار در چنین شرایطی تنها بازتاب‌دهنده اتفاقات نیست. او حافظه‌ی تاریخی یک ملت است؛ ثبت‌کننده لحظاتی که در صفحات تاریخ به عنوان نماد مقاومت، ایستادگی و همبستگی ماندگار می‌شود. تصویری از یک پرستار که در دل بحران خستگی را به دوش می‌کشد، لحظه‌ای که کودکی زیر آوار پناه گرفته، یا نگاه مردمی که در کوچه‌های پرتنش شهری به دنبال آرامش می‌گردند؛ همه بخشی از این روایت جامع و انسانی است که خبرنگار به کمک قلم و دوربین خود خلق می‌کند.
تجربه این روزها نشان داد که خبرنگار کنشگری تاثیرگذار است که میان واقعیت و تحریف، مرز تعیین‌کننده‌ای می‌کشد. واژه‌هایی که در گزارش‌ها نوشته می‌شود سندی زنده برای آیندگان است تا بدانند در آن روزهای سخت، حقیقت چگونه در دل تاریکی‌ها تابید.
شهری که زیر سایه تهدید بود، صحنه روایت‌های زنده‌ای شد. کوچه‌ها و میدان‌ها، پناهگاه‌ها و مراکز امداد، همه جایی برای ثبت قصه‌های مردم شدند. خبرنگارانی که بی‌وقفه پا به پا با خدمت‌گزاران شهری حرکت کردند، دست در دست کسانی که دل به امید بسته بودند، روایت‌هایی را رقم زدند که امروز فراتر از یک گزارش خبری، سندی ارزشمند برای پایداری یک ملت به شمار می‌رود.
این روزها خبرنگاران با چشمانی تیزبین و قلبی همراه از دل بحران، تصویرهای امیدبخش ساختند؛ روایت‌هایی که در آن غم و سختی رنگ همبستگی و ایستادگی گرفت. آن‌ها صدای بی‌صدایان، روایتگر چهره‌های پنهان و ناگفته و پل ارتباطی میان واقعیت و جامعه شدند.
روز خبرنگار فرصتی است برای بزرگداشت کسانی که در تاریک‌ترین ساعات، چراغ حقیقت را روشن نگه داشتند؛ آنانی که به پشتوانه تعهد و اخلاق حرفه‌ای از هیچ تلاشی فروگذار نکردند تا صدای مردم باشند.
قلم‌هایی که در میان هیاهوی اخبار و هجمه‌های رسانه‌ای، حقیقت را نگه داشتند و با روایت‌هایشان شکوه انسانی را به تصویر کشیدند.
قدردانی از خبرنگارانی که به‌واقع روایتگر زندگی، امید و مقاومت شهری بودند، پاسداشت زحمات آنان است و یادآوری این حقیقت که روایت هر جامعه در گرو حضور مستمر و مسوولانه‌ی آنان است.
روز خبرنگار یادآور ارزش والای قلم و تعهد است؛ روزی که باید به یاد آوریم بدون خبرنگار، حقیقت به راحتی زیر آوار انبوهی از تحریف‌ها و بی‌خبری‌ها مدفون می‌شود.
و امروز یاد ۱۲ خبرنگاری که در میانه‌ی آتش و آوارِ جنگ ۱۲ روزه جان باختند، بر پیشانی این روز می‌درخشد. آنان با قلم و دوربین تا واپسین لحظه در کنار مردم ماندند تا حقیقت در تاریکی خاموش نشود.
روایت را ناتمام نگذاشتند؛ نوشتند، ثبت کردند و جان دادند. خاموشی‌شان، فریادی ماندگار شد؛ نشانی روشن از شرافت حرفه‌ای که تا آخرین نفس سنگر آگاهی را ترک نمی‌کند.
انتهای پیام/
