اسرائیل و مهندسی مجدد شاهراه‌های حیاتی منطقه برای بقای استراتژیک
خبرگزاری آنا- عماد نجار: در چند سال اخیر، طرح‌های کلانی با هدف تغییر نقشه ترانزیتی، اقتصادی و اطلاعاتی غرب آسیا در حال اجراست. این اقدامات عمدتاً از سوی آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی متحدان عرب آن در قالب پروژه‌هایی چون «IMEC»، «خط لوله شرق مدیترانه»، «کابل‌های دیجیتال»، و حتی طرح‌هایی مانند «کانال بن‌گوریون» پیگیری می‌شود.
مسیر هند - خاورمیانه - اروپا (IMEC): زدن ضربه به مصر و تقویت حیفا
رژیم صهیونیستی یکی از مهم‌ترین پروژه‌های زیرساختی را در قالب مسیر اقتصادی هند – خاورمیانه – اروپا (IMEC) دنبال می‌کند؛ مسیری که از هند آغاز، به امارات، عربستان، اردن و سپس بندر حیفا می‌رسد و از آنجا به اروپا منتقل می‌شود. این مسیر نه‌تنها رقیبی برای کانال سوئز محسوب می‌شود، بلکه با کاهش ۴۰ درصدی مسیر ترانزیت، نقش مصر را تضعیف کرده و بندر حیفا را به هاب اقتصادی جدید با درآمد بیش از ۷ میلیارد دلار سالانه تبدیل خواهد کرد.
علاوه بر این، سرمایه‌گذاری خارجی بیش از ۳۰ میلیارد دلاری در زیرساخت‌های حیفا تا سال ۲۰۳۰، قرار است این بندر را به قطب تولید انرژی در شرق مدیترانه بدل سازد.
گاز شرق مدیترانه: جایگزین گاز روسیه به نفع صهیونیست‌ها
پروژه گازی شرق مدیترانه که از میادین «تامار» و «لویاتان» رژیم صهیونیستی تغذیه می‌شود، با عبور از قبرس، یونان و ایتالیا، به عنوان یک خط گاز جایگزین برای اروپا تعریف شده است. در پی بحران انرژی در اروپا پس از جنگ اوکراین، این مسیر توانسته سالانه بیش از ۱۲ میلیارد دلار برای اسرائیل درآمدزایی کند. درآمدهای جانبی مانند پتروشیمی و نمک‌زدایی نیز تا ۹ میلیارد دلار برآورد شده‌اند.
شرکت‌های آمریکایی مانند شورون، نوبل انرژی و دلک از جمله بازیگران اصلی این میدان‌های گازی‌اند که نقش پررنگی در تحقق منافع تل‌آویو ایفا می‌کنند.
کابل‌های دیجیتال: سلطه اطلاعاتی از زیر دریا
دیگر پروژه استراتژیک اسرائیل، عبور کابل‌های دیجیتال از مسیر سرزمین‌های اشغالی است. مسیری که پیش‌تر از کانال سوئز می‌گذشت، اکنون با عبور از اسرائیل، کنترل اطلاعاتی را به تل‌آویو واگذار می‌کند. با ظرفیت انتقال ۱۵۰ ترابیت در ثانیه، این پروژه می‌تواند سالانه حدود ۴ میلیارد دلار درآمد برای صهیونیست‌ها ایجاد کند و در کنار آن، تسلط بر جریان داده‌ها را نیز به‌دست آنان بسپارد؛ امری که نگرانی تاریخی این رژیم از تسلط مصر را نیز برطرف می‌سازد.
پروژه کانال بن‌گوریون: تهدیدی استراتژیک برای تنگه هرمز و باب‌المندب
طرح ساخت تونل ۲۵۰ کیلومتری از بندر ایلات در دریای سرخ به بندر اشدود در مدیترانه با عنوان «کانال بن‌گوریون» از دیگر پروژه‌های اسرائیل برای حذف نقش مصر در ترانزیت دریایی است. این مسیر زمان عبور کشتی‌ها را از ۴ روز به ۱۸ ساعت کاهش می‌دهد و به کاهش اهمیت تنگه‌های استراتژیک هرمز و باب‌المندب می‌انجامد؛ مسئله‌ای که از دیدگاه امنیتی به معنای کاهش نفوذ ایران و یمن در معادلات ترانزیتی جهان است.
کریدور داوود: حذف ایران، عراق و سوریه از معادله گاز
در ادامه طرح‌های اقتصادی-ژئوپلیتیکی اسرائیل، پروژه‌ای به نام «کریدور داوود» در دستور کار قرار دارد که با هدف دور زدن کشورهای تولیدکننده گاز مانند ایران، عراق و سوریه طراحی شده است. این مسیر جدید می‌تواند بیش از ۱۲ میلیارد دلار درآمد سالانه را از دسترس این کشورها خارج و تحت سلطه مستقیم اسرائیل قرار دهد.
توطئه آبی بر روی فرات: برگ برنده تل‌آویو در جنگ آب؟
از دیگر پروژه‌های مخفیانه رژیم صهیونیستی، تلاش برای ساخت سدهایی بر رود فرات و انتقال آب آن به صحرای نقب است. این اقدام ضمن حل بحران آبی جنوب اسرائیل، می‌تواند به سلاحی ژئوپلیتیکی در جنگ‌های آینده آب در منطقه تبدیل شود.
رژیم صهیونیستی با بهره‌گیری از فضای ژئوپلیتیکی جنگ اوکراین، پروژه صلح ابراهیم، بحران انرژی و تغییر معادلات بین‌المللی، در حال تبدیل خود به شاهراه ارتباطی و اقتصادی آسیا، اروپا و آفریقا است. هدف نهایی این پروژه‌ها، تحکیم جایگاه اقتصادی و امنیتی اسرائیل تا سال ۲۰۳۵ و مهار محور مقاومت از مسیرهای حیاتی اقتصادی است.
این در حالی‌ست که در سایه نسل‌کشی در غزه، توسعه‌طلبی در کرانه باختری و تجاوزهای منطقه‌ای، تل‌آویو با اتکا به چنین پروژه‌هایی، به دنبال تداوم اشغالگری و حفظ موجودیت خود در برابر روند زوال تدریجی است. مهندسی ترانزیتی جدید، تنها بخشی از سناریوی کلان اسرائیل برای بقاست.
انتهای پیام/
