رژیم صهیونیستی؛ ریشه شرارت در خاورمیانه

رژیم صهیونیستی؛ ریشه شرارت در خاورمیانه
از بمباران مردم بی‌دفاع در غزه و لبنان تا ترور دانشمندان ایرانی، از محاصره دارویی و غذایی نوار غزه تا حمایت از تروریسم در سوریه و یمن؛ رژیم صهیونیستی در هفت دهه اخیر نه‌تنها هیچ‌گاه منادی صلح نبوده، بلکه به عامل اصلی بی‌ثباتی و ناامنی در منطقه خاورمیانه بدل شده است. این گزارش، مروری مستند و تحلیلی بر جنایات ساختاریافته تل‌آویو از زمان تأسیس تاکنون دارد.

به گزارش خبرگزاری آنا،در طول هفتاد و پنج سال گذشته، رژیم صهیونیستی نه‌تنها عامل اشغال سرزمین فلسطین، بلکه منشأ اصلی بی‌ثباتی و ناامنی در کل منطقه خاورمیانه بوده است. از نخستین گلوله‌ها در دیر یاسین و صبرا و شتیلا، تا بمباران‌های شبانه بر غزه، بیروت و دمشق، و ترورهای مرگبار در تهران و نطنز، رد خون این رژیم در همه جای منطقه قابل پیگیری است. آنچه در این گزارش می‌خوانید، مروری تحلیلی و مستند بر چهره حقیقی رژیمی است که غرب آن را «دموکراتیک» می‌خواند، اما ملت‌های منطقه آن را با واژه‌هایی چون: قاتل، اشغالگر، شکنجه‌گر، و دشمن آزادی به یاد می‌آورند.

از دیر یاسین تا نطنز؛ زنجیره‌ای از خون و خیانت

رژیم صهیونیستی از همان روز نخست اعلام موجودیت، نه با رأی ملت‌ها، که با پشتیبانی استعمار و اشغال سرزمین، به حیات ننگین خود آغاز داد. ده‌ها هزار انسان بی‌گناه، به ویژه کودکان و زنان، در بمباران‌ها و عملیات‌ تروریستی این رژیم در فلسطین، لبنان، ایران، سوریه و یمن جان باخته‌اند. تل‌آویو، با تبدیل ارتش خود به ماشینی برای کشتار غیرنظامیان، رکورددار جنایت‌های ضدبشری در جهان معاصر است.

جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل؛ چهره واقعی صهیونیسم

در جریان جنگ دوازده‌روزه‌ای که در بهار ۲۰۲۵ میان ایران، آمریکا و رژیم صهیونیستی درگرفت، جنگنده‌های اسرائیلی به صورت مستقیم زیرساخت‌های شهری ایران را هدف قرار دادند. صدها غیرنظامی در بمباران‌های تهران، دامغان، بوشهر و نطنز شهید یا مجروح شدند. بمباران بیمارستان‌ها، تأسیسات آب، شبکه برق، و مناطق مسکونی با نقض آشکار حقوق بشر همراه بود؛ جنایتی که حتی شورای امنیت نیز در محکومیت آن ناتوان ماند.

ترور، امضای همیشگی موساد

از ترور دکتر مجید شهریاری و مصطفی احمدی روشن گرفته تا شهادت دکتر فخری‌زاده، رژیم صهیونیستی همواره با همکاری نیروهای امنیتی غربی، پروژه حذف دانشمندان ایرانی را پیش برده است. این اقدامات نه‌تنها مصداق تروریسم دولتی هستند، بلکه در تضاد مطلق با اصول منشور سازمان ملل و حقوق بین‌الملل بشردوستانه قرار دارند.

غزه؛ قربانی ۱۸ سال محاصره و بمباران مستمر

نوار غزه، به مثابه بزرگ‌ترین زندان روباز جهان، همچنان قربانی محاصره زمینی، دریایی و هوایی از سوی اسرائیل است. طی حملات مکرر، صهیونیست‌ها از بمب‌های خوشه‌ای و فسفری برای سوزاندن خانه‌ها، مدارس، مساجد و بیمارستان‌ها استفاده کرده‌اند. کودکان غزه، با گلوله‌های تک‌تیراندازها به شهادت رسیده‌اند و حتی آمبولانس‌ها و تیم‌های پزشکی از آتش صهیونیست‌ها در امان نمانده‌اند.

لبنان و سوریه؛ خط مقدم نبرد با تروریسم صهیونیستی

از جنایت قانا و تخریب ضاحیه جنوبی بیروت تا حملات مکرر به دمشق و فرودگاه‌های نظامی-غیرنظامی، کارنامه صهیونیسم در لبنان و سوریه نیز سرشار از خون و تجاوز است. حمایت اسرائیل از گروه‌های تروریستی مانند جبهه النصره در جولان و ادلب، و طراحی عملیات‌های تروریستی در خاک سوریه، چهره واقعی «امنیت‌سازی» صهیونیستی را افشا کرده است.

خیانت برخی حاکمان عرب؛ سکوتی که شریک جنایت است

پس از شکست جنگ شش‌روزه، بسیاری از دولت‌های عربی، به‌جای بازسازی توان دفاعی خود، به دام عادی‌سازی افتادند. امروز حاکمانی که با اسرائیل دست داده‌اند، نه‌تنها پشت به فلسطین کردند، بلکه غیرت جنگاوری تاریخی عرب را نیز فروختند. قراردادهای ابراهیم و روابط علنی با تل‌آویو، خیانت به خون شهدای قانا، جنین، غزه و دمشق است.

 برای امنیت، صهیونیسم باید پایان یابد

امنیت خاورمیانه، بدون پایان دادن به موجودیت اشغالگرانه و نظامی‌گرای رژیم صهیونیستی ممکن نیست. تجربه نشان داده هرگونه سازش با این رژیم، منجر به گسترش اشغال، ترور و آشوب شده است. اگر ملت‌های منطقه خواهان آرامش، توسعه و استقلال هستند، باید در برابر این رژیم کودک‌کش متحد شوند. مقاومت تنها راه است؛ نه برای انتقام، بلکه برای بقا، عزت، و کرامت.

انتهای پیام/

ارسال نظر
رسپینا
گوشتیران
قالیشویی ادیب