حواسمان به رژیم مصرف رسانهای خودمان باشد

چگونه در سیلاب اطلاعات درباره جنگ اضطرابمان را مدیریت کنیم؟
اصولا تکانههای مختلفی در زندگی فیزیکال ما اتفاق میافتد. این تکانهها میتواند تکانههای اقتصادی و اجتماعی باشد. اکنون نیز بحث یک تکانه نظامی است که با سلامت جسمی و با زندگی افراد عملا سر و کار دارد. برای همین در این زمینه چند مسئله و تکنیک مهم است.
نکته اول، در حوزه مدیریت خبری باید بدانیم هدف دشمن این است که صرف نظر از ضربههای فیزیکی که به داخل کشورمان وارد میآورد، ضربه روانی نیز وارد کند. برای همین احساس اضطراب ناشی از پیگیری رسانههای دشمن و مشخصا زبان دشمن است. زبان دشمن یعنی رسانههای صهیونیستی از جمله «ایران اینترنشنال» که پی در پی درصدد اضطراب افکنی هستند.
بنابراین ما باید بتوانیم مصرف رسانهای خودمان را هدایت کنیم و به سمت رسانههای داخلی تغییر جهت بدهیم و در حوزه رسانههای داخلی نیز تلاش کنیم که مصرف متنوعی داشته باشیم؛ یعنی صرفا پیگیری حوزه خبر باعث میشود ذهن، فکر و زندگی افراد کانالیزه شود و به سمت حوزههای اضطراب آور برود؛ پس نکته اول مصرف رسانهای داخلی، نکته دوم تنوع مصرف و نکته سوم این است که اگر همیشه به رسانه متصل باشیم، شاید در ظاهر هدف پیگیری اخبار باشد؛ اما نفس این کار و فارغ از محتوای رسانهای باعث میشود اضطراب ما چند برابر شود. به همین خاطر در بسیاری از مواقع رفتن به محیط جامعه، قدم زدن در کوچه و خیابان، دیدن مغازهها و دیگران آرامش بخش است.
در این حوزه باید به گرفتن حمایتهای عاطفی از دوستان، خویشان و خانواده توجه ویژه داشته باشیم و جمع خانواده و گرمی آن را بسیار مهم بدانیم.
چگونه از بمباران خبری مخصوما اخبار منفی آسیب نبینیم؟
بمباران اخبار منفی از سوی دو گروه انجام میشود. گروه اول رسانههای نشاندار دشمن هستند: «ایران اینترنشنال»، «من و تو» و غیره. گروه دوم شامل پیامهایی است که دشمن تولید کرده و این پیامها از سوی افراد ناآگاه در فضای خبری یا گروههای تلگرامی و ایتایی دست به دست میشود؛ بنابراین باید مراقب این قضیه در گروهها باشیم. اخبار حتما امیدآفرین و مثبت باشد.
حواسمان باشد وحدت و انسجام ملی ما مهمترین هدفی است که دشمن میخواهد به آن ضربه بزند؛پس هر چیزی که باعث میشود که ما متشتت، سردرگم، ناامید و مایوس شویم، اهداف دشمن است. باید هر پیام را از این زاویه دید که چه پیامی باعث امیدوار شدن، حرکت، پویایی و جنبش است و چه پیامی مخل این امر است.
رهبر انقلاب پیش از این، به دو شاخص ایران دوستی و ایران ستیزی اشاره کردهاند. مورد اول امیدواری نسبت به آینده و دومی اعتماد نسبت به مسئولان است. این دو مورد باید در کنارهم باشد. اکنون که درگیر این جنگ هستیم میدانیم که نیروهای مسلح ما و مجاهدان میدان ما در حال تلاش هستند. برخی از آنها به شهادت رسیدهاند و دیگران قدرتمندانه در خط هجوم ایستادهاند و شما دیدهاید دو الی سه ساعت بعد از اینکه ایالات متحده با تمام ابهت خود حمله کرد، ایران موج بیستم حملات موشکی خود را شروع کرد.
درباره تکنیکهای مصرف متعادل خبر توضیحی به مخاطبان ارائه میدهید؟
ما مسئلهای تحت عنوان «رژیم مصرف رسانهای» داریم،به این معنا که چه زمان، چه مکان و چه مقدار از چه محتوایی مصرف کنیم. به عنوان مثال ممکن است کسی با ارزشهای دینی و اسلامی نیاز داشته باشد قرآن یا مداحی گوش کند و فرد دیگری با ارزشهایی متفاوت ممکن است به موسیقی، ریلکسیشن یا یوگا نیاز داشته باشد. به هر حال، سبکهای متفاوتی از زندگی وجود دارد. افراد با سبکهای متفاوت زندگی باید حواسشان به رژیم مصرفی خودشان در فضای مجازی باشد.
در فضای رسانهای با دسته بندیهای متفاوتی از کاربران، با نیازهای متفاوت روبهرو هستیم و میتوان نیاز افراد را از طریق تلویزیون، خبرگزاری و حتی شنیدن از یک دوست برطرف کرد بدون آنکه نیازی باشد فرد چندین ساعت در فضای مجازی حضور داشته باشد تا صرفا متوجه شود چه اتفاقی افتاده است. خبرنگاران ماهر اخبار را گردهم میآورند و در قالب بستههای خبری کوتاه ارائه میدهند.
نظرتان درباره نقش سکوت رسانهای در کاهش تنش اجتماعی چیست؟
در بحران همه شروع به صحبت میکنند اعم از کارشناس، مسئول، مردم. به طور کلی حجم تولید ضریب بالایی میگیرد. شاید بتوان گفت تا سیصد درصد افزایش تولید محتوا در بحرانها رخ میدهد. این امر علتهای مختلف دارد. به این ترتیب که بخشی از مردم به منظور تخلیه هیجانی صحبت میکنند. بخشی از افراد به عنوان مثال برخی از نمایندگان مجلس قصد دیده شدن دارند. بخش دیگری از افراد حتما باید صحبت کنند. آنها مسئول مدیریت بحران کشور هستند. به همین خاطر یکی از کارهایی که باید بکنیم و بسیار مهم است، خالی کردن فضا به صورت عامدانه برای کسانی است که چنین مسئولیتی دارند تا پیام آنها دیده و شنیده شود.
کار نادرستی است که هنگام افزایش مصرف رسانهای ما نیز به آن دامن بزنیم. این کار باعث میشود صحبت آن کسانی که باید شنیده شود؛ یعنی مسئولان مدیریت بحران و مسئولان ذیربط به حاشیه رانده شود. از این رو، حتما ایجاد یک فضای مدیریت روانی در کاهش استرس و کاهش تولیدات مهم است. این کار نیز دستوری و از بالا نیست و به آموزش و فرهنگ رسانهای نیاز دارد.
انتهای پیام/