مدیریت اضطراب و استرس کودکان در دوران جنگ ؛ چطور و چگونه؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، در شرایط بحرانی مانند جنگ، به‌ویژه هنگامی که حمله‌ای مانند حمله رژیم صهیونیستی به ایران رخ‌ داده است، کودکان از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها هستند. آنان اغلب احساس ناامنی، ترس، سردرگمی و اضطراب شدید را تجربه می‌کنند.

در ادامه گزارشی درباره مدیریت اضطراب و استرس کودکان در دوران جنگ ارائه می‌شود که می‌تواند برای والدین و‌خانواده ها مفید باشد:

با توجه به حمله اخیر اسرائیل به ایران، بسیاری از خانواده‌ها با ترس، بی‌ثباتی و عدم اطمینان از آینده مواجه هستند. کودکان در این شرایط، نه تنها تحت تأثیر مستقیم خطرات فیزیکی هستند، بلکه فشار روانی شدید را نیز تجربه می‌کنند. اضطراب، بی‌خوابی، گریه‌های مکرر، چسبندگی به والدین و تغییر رفتار از نشانه‌های رایج در کودکان در چنین شرایطی هستند.

اهداف مدیریت روانی:

 کاهش اضطراب و استرس روانی در کودکان

 حفظ حس امنیت روانی

جلوگیری از بروز آسیب‌های روانی بلندمدت مانند PTSD

آموزش والدین برای رفتار صحیح با کودکان در بحران

راهبرد‌های کلیدی:

۱. گفت‌و‌گو صادقانه و متناسب با سن کودک

 به زبان ساده و قابل فهم برای کودک توضیح دهید که چه اتفاقی افتاده.

 نباید کودک را فریب داد، اما نباید او را بیش از حد نگران کرد.

مثلا: «بعضی جا‌ها خطرناک شده، ولی ما الان در جایی هستیم که مراقبمون هستند.»

۲. ایجاد حس امنیت در خانه یا محل پناه

پناه‌گاه را تا جای ممکن آرام، گرم و قابل پیش‌بینی کنید.

حضور فیزیکی و کلامی والدین برای کودکان بسیار حیاتی است.

 برقراری روتین روزانه (تا حد ممکن) مثل غذا خوردن، بازی، خواب.

۳. محدود کردن دسترسی به تصاویر و اخبار خشونت‌آمیز

 کودکان با دیدن تصاویر انفجار یا اجساد ممکن است آسیب جدی روانی ببینند.

 اگر دسترسی به رسانه دارند، همراهی والدین ضروری است.

۴. ترغیب به بیان احساسات

اجازه دهید کودک درباره ترس‌ها و نگرانی‌هایش صحبت کند.

 ابزار‌های بیان غیرکلامی مثل نقاشی، بازی، یا نوشتن می‌توانند مؤثر باشند.

۵. استفاده از فعالیت‌های آرام‌بخش

نقاشی، قصه‌گویی، موسیقی آرام، تنفس عمیق یا مدیتیشن کودکانه می‌توانند استرس را کاهش دهند.

همراهی والدین در این فعالیت‌ها باعث افزایش احساس امنیت می‌شود.

۶. توجه ویژه به کودکان با نیاز‌های خاص یا پیش‌زمینه مشکلات روانی

کودکانی که قبلاً اضطراب یا مشکلات روانی داشته‌اند، نیازمند حمایت حرفه‌ای بیشتری هستند.

 تماس با روانشناس کودک (حتی به صورت آنلاین یا تلفنی) توصیه می‌شود.

نقش والدین:

 والدین باید مراقب سلامت روانی خود نیز باشند؛ اضطراب والدین مستقیماً به کودکان منتقل می‌شود.

 مربیان، معلمان یا نیرو‌های داوطلب حاضر در مراکز باید آموزش دیده باشند تا با نشانه‌های آسیب روانی در کودکان آشنا باشند و راهبرد‌های مقابله را بدانند.

در نهایت کودکان در دوران جنگ بیش از هر زمان دیگری به مراقبت روانی نیاز دارند. ایجاد فضایی امن، حمایت احساسی و درک کامل از نیاز‌های روانی آنان، می‌تواند از تبدیل اضطراب‌های موقتی به آسیب‌های روانی پایدار جلوگیری کند. سیاست‌گذاران و مسئولان حوزه سلامت روان باید حمایت‌های فوری و رایگان روان‌شناسی را در اختیار خانواده‌ها قرار دهند، به‌ویژه در مناطق آسیب‌دیده باید مراقبت بیشتری صورت بگیرد.