چگونه مغز زمان احساس خوشی را پیشبینی میکند

مغز ما همواره در حال پیشبینی و برنامهریزی است. اما اینکه چطور زمانبندی پاداشها را محاسبه میکند، سوالی بود که سالها ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود. حالا، با تلفیق پیشرفتهای هوش مصنوعی و علوم عصبی، محققان به درکی دقیقتر از این سیستم پیچیده دست یافتهاند. با بررسی فعالیت نورونهای ناحیه VTA در حیوانات هنگام دریافت پاداش و طراحی الگوریتمهای پیشرفته ریاضی، این تیم موفق شدهاند نشان دهند که مغز به صورت پویا و با جزئیات دقیق، زمان وقوع پاداش را در بازههای زمانی متفاوت پیشبینی میکند. نورونهایی که روی پاداشهای چند ثانیهای متمرکزند در کنار نورونهایی که انتظار پاداشهای دقیقهای یا حتی طولانیتر را دارند، به مغز اجازه میدهند انعطافپذیری بیشتری در تصمیمگیریها و یادگیریها داشته باشد.
ناحیه تهیگاهی شکمی؛ هسته تولید دوپامین و انگیزه مغز
ناحیه تهیگاهی شکمی (VTA) یکی از کوچکترین، اما حیاتیترین مناطق مغز است. این بخش که در عمق مغز قرار دارد، مسئول تولید دوپامین است؛ ناقلی شیمیایی که نقش کلیدی در ایجاد انگیزه، احساس لذت و پاداش بازی میکند. دوپامین به مغز پیام میدهد که یک رویداد مثبت در راه است و باید برای آن آماده شود. به همین دلیل، VTA نقش مهمی در رفتارهای مربوط به یادگیری و تصمیمگیری ایفا میکند. اما این پژوهش نشان داد که عملکرد این ناحیه بسیار پیچیدهتر از تصور قبلی است.
پیشبینی زمان پاداش؛ فراتر از انتظار معمول
پیشتر تصور میشد که VTA صرفاً احتمال دریافت پاداش را پیشبینی میکند، اما مطالعات جدید نشان میدهد که این ناحیه دقیقاً زمان دریافت پاداش را نیز در نظر میگیرد. نورونهای مختلف در این ناحیه به بازههای زمانی متفاوتی اختصاص یافتهاند؛ برخی به پاداشهای نزدیک در چند ثانیه آینده واکنش نشان میدهند و برخی دیگر زمانبندی پاداشهای دورتر در بازههای دقیقهای یا حتی طولانیتر را دنبال میکنند. این تنوع باعث میشود مغز بتواند به شکل انعطافپذیری برنامهریزی کند که چه زمانی بهتر است روی پاداش متمرکز شود و چگونه اولویتها را تنظیم کند.
یادگیری تقویتی؛ الگوریتمهای هوش مصنوعی در خدمت درک مغز
یادگیری تقویتی که اساس بسیاری از سیستمهای هوش مصنوعی پیشرفته مانند AlphaGo است، به مغز انسان نیز شباهت دارد. این نوع یادگیری به مغز کمک میکند تا با حداقل نظارت، رفتارهایی را که منجر به پاداش میشوند، شناسایی و تقویت کند. پژوهشگران با توسعه الگوریتمهای ریاضیاتی پیچیده که توانایی کدگذاری زمانبندی پاداشها را دارند، دادههای فعالیت نورونهای VTA در حیوانات را تحلیل کردند و نتایج دقیقی به دست آوردند که کاملاً با مشاهدات تجربی همخوانی دارد. این همکاری علمی بین هوش مصنوعی و علوم اعصاب، درک ما را از عملکرد مغز عمیقتر کرده و افقهای جدیدی برای درمان بیماریها و پیشرفت فناوریهای نوین گشوده است.
همکاری بینالمللی؛ پلی میان علوم عصبی و هوش مصنوعی
این پروژه که توسط تیمی متشکل از محققان دانشگاه ژنو، هاروارد و مکگیل انجام شده، نمونهای برجسته از همکاریهای بینرشتهای است. Alexandre Pouget، استاد دانشگاه ژنو و یکی از رهبران این تحقیق، الگوریتم ریاضیاتی را توسعه داد که زمانبندی پاداشها را در مغز مدل میکند. همزمان، تیم هاروارد با گردآوری دادههای نوروفیزیولوژیکی حیوانات، پایههای تجربی این مدل را فراهم کردند. این دو رویکرد تکمیلکننده هم توانستند ساختار و عملکرد دقیقتر سیستم پاداش مغزی را به تصویر بکشند.
چشماندازهای آینده؛ از درمان بیماریها تا توسعه هوش مصنوعی پیشرفته
این کشف نویدبخش تحولات بزرگ در حوزههای مختلف است. فهم بهتر نحوه کدگذاری زمان پاداش میتواند به درمان بیماریهایی مانند افسردگی، اعتیاد و بیماریهای عصبی که سیستم پاداش را مختل میکنند، کمک کند. همچنین، الگوریتمهای توسعهیافته میتوانند الهامبخش روشهای نوین در هوش مصنوعی و یادگیری ماشین باشند، بهویژه در ساخت سیستمهایی که باید رفتارهای پیچیده و زمانبندی دقیق را پیشبینی کنند.
گزارش کشف جدید درباره نقش دقیق ناحیه تهیگاهی شکمی منتشر شده در ساینس دیلی، در پیشبینی زمان پاداش، گامی بزرگ در درک چگونگی عملکرد مغز و سیستم پاداش آن است. این یافتهها نه تنها مرزهای علوم عصبی را گسترش میدهند، بلکه نشان میدهند همکاری هوش مصنوعی و زیستشناسی میتواند دریچههای تازهای به سوی شناخت بهتر ذهن انسان و ساخت فناوریهای پیشرفتهتر باز کند. با درک بهتر این مکانیزمها، میتوانیم به درمان مؤثرتر بیماریهای مرتبط با سیستم پاداش مغز امیدوار باشیم و هوش مصنوعیای بسازیم که بیش از پیش شبیه مغز انسان رفتار کند. در نهایت، این تحقیقات نشان میدهند که مغز ما چگونه با دقتی شگفتآور زمانبندی احساسات و رفتارهای ما را مدیریت میکند تا بهترین تصمیمها را برای رسیدن به اهدافمان اتخاذ کنیم.
انتهای پیام/